روحِ ارکیده آبی'

باشه

I left When the sadness become too much I was overwhelmed I was imprisoned in sadness I felt deserted’ by the gods I called to them But i no longer heard their voices Everything i once thought of as real Was begining te melt

«مالاگیتا» خیلی حرف برای گفتن دارن درست شبیه این مالاگیتِ خاکستری به یه طناب بسته شدم میخوام تمام تلاشمو بکنم که هرطور شده این مالاگیتو برای خودم کنم من مالاگیتای زیادی دیدم ، اما هیچ‌کدومشون مثل این مالاگیت انقدر ظریف ، خوش رنگ و شعله ور نبودن وقتی به چشمام نگاه میکنه دلم میخواد بگیرمش بغلم و تمام بال هاشو «چنگ» بزنم ، اما هرچی زور میزنم بهش نمیرسم چرا بهت نمیرسم ؟ چرا هرچی میدوم بیشتر ازت دور میشم ؟ اونا کی هستن که منو از تو دور میکنن ؟ اونا منن ؟ من اونا هستم ؟ ولی من تسلیم نمیشم تو مال منی ، تو باید مال من شی هر دفعه دستامو مثل تور ماهی برات میندازم تا توی قلابِ تورِ من گیر کنی و تورو توی خودم غرق کنم اونقدری که خفه شی ، دیگه نتونی پرواز کنی من اونقدری سفت توی دستام نگهت میدارم که باز تبدیل به «پیله» شی

نیکا بازیاری - خدیم