اَروانه🌱🤍

خدانگهدارتون.

و خب با توجه به حال و احوالاتم خودم ریمو تون میکنم تا کسی بیشتر از حجمی که خودم دارم تحمل کنم شرایط رو بهم فشاری وارد نکنه.

کانال من یه گزینه به اسم لفت دادن داره خداروشکر که اگه شما حوصلتون سر رفت یا هر چیزی ازش برید بیرون. پس لطفا برید.

منی که اینجا غر میزنم این فقط یه بخش کوچیکی از چیزایی سطحی که تجربه میکنم، چندین تا کانال شخصی دارم که شبا بهشون پناه میارم و حرف میزنم... با کی؟! با خودم! دفترچه دارم برای حرفام و خیلی چیزای دیگه تا بتونم صرفا یه ذره از دردام رو بتونم تسکین بدم، شاید آدمای زیادی رو بشناسم و بتونم باهاشون حرف بزنم اما برای هر کدوم از ادما دلیلی هست که نمیتونم بهشون تکیه کنم، میدونی خیلی وقتا آدم امن داشتن نعمته. اگه تو زندگیتون داشتید قدرشو بدونید، توی هر جایگاهی اینکه شما شنونده ای داشته باشید که وقت بذاره برای شما و فقط بشنوه شما رو و درک تون کنه، نه که نصیحت کنه و راهکار بده و عصبی شه و حرص بخوره... نه! فقط درک تون کنه و بشنوه شما رو...فقط شونه ای بشه که شما بتونید سر بذارید روش..‌ همین..!

یه جاهایی هم تو زندگی آدما لبریز میشن، کاسه صبرشون، ظرفیت شون و.. اتفاقات مهم و آزار دهنده ای که براشون افتاده اینقدر زیاد بوده که تحمل کوچیکترین چیزا رو هم ندارن، اگه واقعا درکی از این مسئله نداریم بهتره سکوت کنیم نه اینکه با هر حرف کوچیکی اوضاع رو بدتر کنیم، من عمیقا این کانال رو دوستش دارم، چون مال منه چون متعلق به منه چون من بهش معنا دادم اما یه وقتایی برای همون آدمایی که تکیه گاه بودم و ... میشنوم که " چقدر غر میزنی! خسته نشدی اینقدر غر زدی؟! یا مثلا... زیاد حرف نزن تو کانالت! نذار درداتو بقیه بدونن! و... عزیز من تو که به خودت اجازه میدی بجای من تصمیم بگیری کاش می شد یه روز به جای من بودی تا بفهمی نداشتن یه همدم یا شونه ای که سرتو بذاری روش گریه کنی یا کسی که بشینی از همه چیز باهاش حرف بزنی چقدر سخته! کاش میتونستی یک لحظه جای من بودنو درک کنی تا بفهمی آدما وقتی تموم میشن، ته می کشن... دیگه جایی برای تحمل چیزی ندارن، کم میارن و فقط یه بستری میخوان تا حرف بزنن، تا این حرفا نشه بغض تو گلوشون، دوباره نشه شب تا صبح گریه کردن و قلب درد و... صرفا تا فقط یکم یکم آروم شن و بتونن بازم در حد ۵ درصد برای اتفاقات بعدی ظرفیت شونو خالی نگه دارن، بتونن نبازن، ادامه بدن یا به زنده بودن اجباری تن بدن. وگرنه خیلی از وقتا پشت این غرغرهام و همین حرفای کوچیک شما که میگید غر نزن و اینا.. به این فکر میکنم چقدر بهتر می شد اگه میتونستم تصادف کنم یا یه راهی پیدا کنم تا نباشم. قطعا دور نیست، یه روز منم نخواهم بود تو زندگی هر کدوم از شما و دیگه چیزی از من نخواهید شنید... یادتون بمونه آدمایی که همیشه بهترین تکیه گاه میتونن باشن خودشون خورد و شکننده شدن... اینقدر که تحمل حرفای به ظاهر ساده شما رو هم ندارن و کلی روشون اثر میذاره بقولی انگار گاهی وقتا رو لبه تیغ داری راه میری.. همینقدر حساس.

یه وقتایی حجم زیادی از بی توجهی و دوست داشته نشدن رو نمیتونم تاب بیارم و خب عمیقا اذیتم میکنه و منجر میشه غر بزنم

میشه دوستم بدارید و باهام حرف بزنید؟ (:

کاش حداقل وقتی شنونده نیستیم خرده بی خود هم نگیریم.