آه

می‌تونم تصور کنم به پیرزن تنهایی تبدیل بشم که هنوز آرزو داره نویسنده شه.

امروز بابام ازم خواست رای بدم تا اصلاح طلبا رای نیارن و بدبخت نشیم. منی که دارم فرار می‌کنم و از آخوند (در معنای کلی) متنفرم 🦥

همه‌ش می‌ترسم برم و بخاطر هزینه‌ها مجبور شم برگردم.

چند روزی که مهمون نداریم احساس می‌کنم خونه واقعا خونه‌ست و به در دیوار و آدم‌هاش احساس تعلق می‌کنم.

قسمت‌هایی از گذشته رو glorify می‌کنم که پشمام.

تابستون آخرین چیزیه که می‌تونم از امسال تصور کنم. آخرین چیزیه که تو ذهنم جا میشه. بعد از تابستون جهانی مرموز و ناشناخته از راه خواهدرسید.

بعد از چهار سال سراغ یادداشت‌هایی که از کتاب‌ها و مقاله‌های مختلف درباره‌ی عشق و سوگواری نوشته‌بودم رفتم. زیبا هستند دوستان، بسیار زیبا. و دختری که غم خودش رو لابلای متون علمی غم عشق گم می‌کرد هم زیبا بود. کاش می‌شد ازشون یه پادکست درست کنم.

ماهیگیر مازیار وگن‌ترین آهنگیه که تا به حال ساخته شده.

تو باعث شدی که صرفا چیزی نباشم که مثل عن‌دماغ به این دنیا پرتاب شده.