مریخِ حَیاتِ مَنْ

ازت عذرخواهم که هیچ جای زندگیم عامل لبخند نبودم برات. نمی خوام برم که فکر کنی منم شبیه انسان های قبلی رفتم. منم رهات کردم و نموندم. من بهت قول دادم، تو هم قول دادی گذشته رو بذاری کنار و دوباره با هم یه راهی رو هموار کنیم. من تیشه به ریشه وجودیتم زدم و بلند شدم. بلند شدم تا دوباره بسازم و خودم رو همون جوری که هستم بپذیرم. اشتباهاتم رو پذیرفتم و به پاش ایستادم. من بهت قول دادم، قول دادم، قول دادم قول دادم، قول دادم. اشتباه از منه. ببخشید آزارت دادم، ببخشید اذیتت کردم، ببخشید اون طور که تو می خواستی مصی نبود. ببخشید انسان نبودم. ببخشید که خودمم باور نداشتم و اون شکلی که باید نبودم. ببخشید نمک روی زخمت بودم. من لایق تو نیستم باور کن. من لیاقت تو رو ندارم. لیاقت آدمای اطرافم رو ندارم. اشتباه از منه. تو خود نوری منم ابری م که نه می باره نه حرکت می کنه فقط جلوی درخشش نور خورشید رو می گیره مثل یه لکه سیاه. یه ابری م که نمیذاره ابر های دیگه بیان تا بارون شب بباره. من عامل بر هم خوردگی همه چیزم. من عامل دل های شکسته م و اعتماد های از بین رفته. من لکه ننگ روزگار تو ام و تک تک آدمای اطرافم. شاید اگر نباشم هم خورشید بهتر بتابه هم بارون شب هر شب بباره. من رو ببخش.

If you think, I make you sad more than I make you happy and you always feel I am a liar and you don't believe me, this friendship is over and we are just fighting for it.

ای روح، مرا سرزنش نکن که فقط بعضی وقت‌ها تو را دارم.

.

قطره های منفجر شده ی خون