diyam🪻

жас келген сайын жан мен құлақ тыныш болатын шешімдерге ұмтылады екенсің. адамдар не қаласа, соны беруге болады. менің ойымша, еркектер жай ғана тамақ істегісі келеді. бірақ бұны орындау қиындап деп ойлап “нағыз аспаздар еркектер” дегенді жарияға жар салады. —жақсы, нағыз аспаздар еркектер. бүгін тамақ істеп көруге қалай қарайсың? есесіне теорияны тексермекке керемет мүмкіндік. адамдар өздері нені қалайды, нені армандайды, қандай өмір сүргісі келеді, өзіне қандай қатынасты қалай бәрін бір-екі ауыз сөзбен айта салады. бұны реакциясыз тек тыңдау, қарау, бақылау арқылы көруге болады. адамдарға басқалардың реакциясы да, проблемасы да, арман-мақсаттары да қызық емес. адамдарға өздері қызық, өзі сүргісі келген, сүре алмаған, жеткен-жетпеген армандар маңызды. капитализм мен неопатриархат осылай ойлау конструкциясын нығайтады. бұл адамдардың топастығы емес, жүйелі жұмыстың салдары. эмоцияға беріліп, эмоция үшін өмір сүруді қойғанда бұрын көрінбеген ғайып болған білім ашылады. адамдарды аяуды қоясыз. (сайып келгенде аяушы-үстем позиция,яғни құдайдікі, біз тек эмпатия білдіре аламыз). адам дүкеннен бірдеңе сатып алуға келсе, сіз сатушы болсаңыз “жоқ, әкел мен өзім сатып алам” демейсіз ғой. солай. эмоцияны сәл азайту өмірді жеңілдетеді. шіли эмоциояға берілетіндер балақайлар, ересектер жағдайға шектен шыққан эмоциямен қарамайды. эмоция көп энергияны шығындайды. (сезімдер басқаша жұмыс істейді).

басқа адам өзін не өзі сияқтыларды жақсы қып көрсеткісі келсе мархабат. қоя салың.

адам адамға жақсы-жаман деп баға бере алмайды. 

бір(неше) адамның ойы ақиқаттың қасында дым емес. салғыласу, дебат пен сөз таластыруға ақша төлемесе босқадан босқа күш жоғалтудың қажеті жоқ. қыздарда менструация бар, прогестеронды сақтау керек. анау-мынау стресске бола прогестерон күйіп кетсе менструация ауыр өту ықтималдылығы жоғары. араларыңда балалы болуды қалайтындар бар шығар. нейрогенез бен прогестеронның оңды-солды шығын болатын уақыты әлі алда. әркім өзі қалай ойлағысы келеді, қалай ойлау ыңғайлы солай ойлап, солай әрекет етеді. ешкімді шашынан сүйреп тура жолға сала алмайсың. сыртынан дұға оқу деген үлкен жұмыс бар.

қыздар, мен бұрын делегирование жайлы аз білетінмін. анығын айтсам, жұрттың бәрін жұмсап қойып отыру бұлай аталатынын білмедім. “Алматыда тұрғанда өзім дүкенге барып, өзім көтеріп келетінмін” деп әлі айтам ғой. Мына видеоны көріп жақсылап үйреніп алыңдар. Еркектермен салғыласудың қажеті жоқ. Солар-ақ жақсы бола берсін. Баланың тілі шығарда “әке” дегенді үйретіп қоясыңдар, сосын “осы бала әкесін жақсыы көреді” дегенді үйретіп қоясыңдар. “Еркектер тамақты жақсырақ істейді” деген анау-мынау әңгімп айтылса “ой жаным сен істей ғой, сенен артық ешкім істемейді” дейсің. Менің әкем сөйтіп кешкі тамақ істеп жүргеніне 2 жыл болды🤣

адам бүкіл әлемді шарлап түрлі параллель әлемдердің қабырғасын жарып іздеп келсе, қайтадан өз әлеміне әкеп тастағаны қалай кетті. I still hate Russell T Davies.

кейде адамдар қайтып келеді, жай амандаспаққа. мен жақа нан ауыз тиюге келгендер сезімдерін де әкеледі. тұншықтырылған күйде. “саған керек болмайды деп ойладым” махаббат керек болу үшін келмейді. махаббат келсе тек өмір сыйламаққа. махаббат қонақ емес. мен махаббаттан, ал махаббат менен.

Доктор менің нейрогенезімді әбден тоздырған бала шағымда. Сол үшін мен кішкене бұзықтау боп өстім. Өзім бірінші боп сезімдерімді білдіре берем. Өзімді ғана ойлайтын тәкәппар боп өстім, өйткені менің әлемімде параллельдер жоқ🪻 кейде қорқынышты боп көрінеді. сосын басыңда нешетүрлі сценарийлер құрып басқа адам үшін ойлап кетесің. ыңғайсыз болады деп қорқасың, жауап күтетінің үшін қынжыласың. бірақ бұл сезімдер менікі. мен махаббатты ұзақ күттім, бірақ одан ештеңе күткем жоқ. бұл қарапайым сезімдер мен үшін жеткілікті болды. мен жай ғана жақсы көргенім үшін бақытты болдым. адамды мінсіз етпей, оның потенциалына емес, өзім ойлап тапқанға емес, қиялсыз, қарапайымдылығын көре алғанымды, көтере алғанымды қанағат тұттым. жоқ, шүкірлік еттім. өйткені бұл сезімдер маған нығмет боп келді және мен үшін жүк болмаған басқаға да жүк емес.

By the way I hate Russell T Davies so much.

тәуелділік деген онша емес әрі бұндай тәуелділік, аңсау, жылану дәмі бар сезімдерге тек ойдан шығарылған кейіпкерлер лайық. қайғыру, аяу, құтқару үшін — әдебиет, көркем өнер, ойындар, махаббат үшін — шынайы өмір. шатастырмаң. тірі адамдарды жақсы көресің, жібересің, бақыт тілейсің, алғыс айтасың ғажайыпқа толы өміріңді сүресің🧚🏽‍♀️🧝🏼‍♀️🌤️

өзі сондай адамдар болады өткір әрі жарақаты терең болатынын біле тұра саналы түрде қасына баратын. жарақат қаншалықты терең, жазылуы соншалықты қиын болса да өмір бойы аңсайтын. I think it's called an addiction. 😀