آرتا نوشت.

و جای خالی تو می ماند و جای خالی تو زیباترین ِحاضران است.

محمود درویش

یک سال دیگه از عمر من گذشت. دلم میخواست چیزی بنویسم، اما حرفی ندارم.

قصه نرسیدن ما قشنگ تره از همه رسیدنا.

اصلا درست و غلطی وجود نداره، این ماییم که میسازیمش.

جوری خلق شدیم که بی مهابا دنبال معنا و دلیل باشیم در هر چیزی اما در جهانی رها شدیم که بی درنگ در حال تلنگر بی معنایی زدن به ماست.شاید اصلا نباید دنبال چیزی گشت، اصلا نباید کنجکاوی کرد! اما چطور؟!

ولی تو اینو یادت نره که من با تمام وجودم بهت افتخار میکنم، که با اون زانوهای زخمیت داری این مسیر رو جلو میری.