-گزاف-

به‌ نظرت برگا چی می‌دونن که می‌تونن انقد راحت برن؟

شبِ ظلمت و بیابان، به کجا توان رسیدن؟ مگر آن که شمعِ رویت به رَهَم چراغ دارد

مزه‌ی پلاستیک میدی

روزهای خاکستری‌تر

ای عزیز تو ببین که با موسی چه می گوید: «وَقرُّبْناه». آن ندیده ای که چون مرکبی نیکو باشد که جز سلطان را نشاید؟ اول رایضی باید که برنشیند، تا توسنی و سرکشی وی را برامی و سکون بدل کند. این خود رفت، مقصود آنست که ذات آفتاب نوازنده است، و شعاعش سوزنده است. این آن مقام دان که عاشق بی معشوق نتواند زیستن و بی جمال او طاقت و حیوة ندارد و با وصال و شوق معشوق هم بی قرار باشد و بار وصل معشوق کشیدن نتواند؛ نه طاقت فراق و هجران دارد و نه وصال معشوق تواند کشیدن، و نه او را تواند بجمال دیدن که جمال معشوق دیدۀ عاشق را بسوزاند تا برنگ جمال معشوق کند: غمگین باشم چو روی تو کم بینم چون بینم روی تو بغم بنشینم کس نیست بدینسان که من مسکینم کز دیدن و نادیدن تو غمگینم عین‌القضات همدانی