ماری‌‌

یه منبر برم در مورد موضوع مجتبی شکوری و بیام پایین بعدش :)) مجتبی شکوری چند روز پیش اعلام کرد که تو این سالها موضوع سهمیه‌ای بودن رتبه کنکورش رو مخفی کرده بوده و حالا اومده به زعم خودش اعتراف کرده. این موضوع "سهمیه" برای من همیشه عنوانی از بی‌عدالتی بوده ولی همیشه با این پیش‌زمینه ذهنی دنیا رو نگاه کردم که "زندگی ناعادلانه‌ست". پذیرش این موضوع همیشه برام سخت بوده، چون به عنوان زنی که تو این جامعه با خانواده‌ی متوسط و معمولی، حتی با سهمیه‌ی منفی سعی کردم با هزار زحمت خودم رو بالا بکشم و خب، هنوزم نتونستم. اما مدار دنیا اینه که آدما تو جایگاه‌های یکسانی رشد نمی‌کنن و هزار عامل برای رشد تاثیرگذار میشن، مثل اون بچه‌ای که توی خانواده‌ی بازیگر و پولداری توی آمریکا به‌دنیا میاد و علاوه بر ژن، یه عالمه ارتباطات هنری و شرایطی رو پیدا می‌کنه که خودش هم تو این حرفه بدرخشه و خب، درسته باعث برانگیختن رشک من میشه چنین موقعیتی ولی نوش جونش. اما تو مورد مجتبی شکوری حس متفاوتی دارم. (که حتی شاید موقتی باشه ولی خب فعلا این حس و نظر رو در موردش دارم) ماهایی که تو این سیستم هستیم می‌دونیم استفاده از سهمیه فقط همون یه‌بار نیست، ماهایی که ناعدالتی رو روزانه داریم می‌بینیم می‌دونیم که شکوری از این رانت هم توی مدرسه استفاده کرده، هم تو شرایط زندگی، هم رتبه‌ی دانشگاه، هم پیدا کردن کار، هم ورود راحت‌ترش به صدا سیما. هم مجوزهای جانبی و هزار جای دیگه. اونم چه سهمیه‌ای که همه جدیدا فهمیدیم فرزند شهید نیست که این امتیازها رو در قبال نداشتن پدر داشته باشه، بلکه داشتن پدری قدرتمند این امکانات رو بهش داده. بازم میگم، باور دارم که دنیا عادلانه نیست، هرکسی که هر نوع سهمیه و رانتی داره می‌تونه به دل خوش ازش استفاده کنه و نوش جونش، ولی خب در ادعای مردمی بودن، شکستن سدها، شریف قبول شدن با وجود درس‌نخون بودن، تلاش بی‌وقفه برای رسیدن به جایگاه‌ها باید بخزه توی قصر موفقیت فردیش و سکوت کنه.

که البته این وظیفه‌ی خطیر رو برون‌سپاری کردن دادن به مستانه :))))))))

واقعا هورمون‌ها به ما حکم‌رانی می‌کنن و تفاوت قایل شدن بین اون‌چیزی که واقعا هستی یا چیزی که هورمون‌ها دارن بهت حکم می‌کنن خیلی سخته. برای مثال بدن من به‌عنوان یه زن بعضی روزها مخصوصا تو این سن، داره فریاد میزنه که برو بزا! بعد در راستای این تمایل به بقا خیلی حقه‌های جالبی هم داره. دیروز رفته بودیم بازار، من تو هر محیط عمومی با دورترین فاصله از بچه‌ها می‌لیستم تو گویی جزامی چیزی دارن که لابد به من منتقل می‌کنن. تو ویترین طلافروشی دنبال یه گوشواره می‌گشتم که دیدم یه دست سفید، نرم و گوشتالو اومد رو صورتم. یه دختر بچه بود بغل مامانش که تصمیم گرفته بود لپ‌های من رو بکشه. در حالت عادی گارد می‌گیرم،فوری میرم عقب و شب احتمالا تو اسید بخوابم ولی دیروز اینجوری بودم که: عااااا🥹🥹🥹🥹🥹🥹 خانوم میشه بچه‌ت رو بدی مال من شه؟ مادر بچه هم که انگار استخدامی نفوذی مستقیم از سمت رحم من بود گفت: بچه‌م از همون دور موهات رو دیده عاشقت شده، بچه‌‌ی تو چقدر قشنگ بشه😍 من همونجا با استیصال محمود رو نگاه کردم که: عاااا🥹🥹🥹🥹😭😭😭 محمود کد دستوری این مواقع رو میدونه و فوری از محل فراریم داد و بعد در دورترین نقطه نسبت به من خودش رو سرگرم حساب کردن قسطها و خاروندون گوشش کرد. بهرحال ما که این خدعه رو هم از سر می‌گذرونیم ولی مطمینم ما که رفتیم خانومه و بچه‌اش زنگ زدن به مافوقشون گفتن: ما تلاشمون رو کردیم، باقیش رو بدین بچه‌های انفورماتیک ویدیوی شیر خوردن بچه بره تو اکسپلورش قربان.

برام خیلی سخته دوباره نوشتن. ماجراهایی که از سر گذروندم من رو آدم دست به عصایی کرده و خب، ترس همون جن خبیثیه که میاد نوشته‌هات رو جای شام می‌خوره.

یعنی می‌خواین بگید تو این تابستون نمی‌خواید برنز کنید و روغن برنز نارگیلی بزنید؟ https://t.me/Rozhmary/173 نمی‌خواید برید طبیعتی دری دشتی و ضدآفتاب بدن و دست بزنید؟ https://t.me/Rozhmary/179 ضد آفتاب رولی ( https://t.me/Rozhmary/163 ) یا اسپری ضدآفتاب (https://t.me/Rozhmary/166 ) رو نمی‌خواید امتحان کنید؟😏

یه قلعه‌ی تاریخی تو ارومیه هست به اسم قلعه اسماعیل آقا (متعلق به حدودای قرن یازده و قلعه سرداران کرد بوده) حالا یه روز خاله من تصمیم می‌گیره دو تا بچه‌شو ببره دیدن اون قلعه. این بچه‌هام با تصور قلعه‌ی السا و باربی، خوشحال و خندان پا میشن میرن و چون قلعه بالای کوهه کلی هم خسته میشن تا میرسن بالا و وقتی می‌رسن با بقایای چند دیوار گلی مواجه میشن :)))))) حالا خاله میگه من کلی بهشون گفته بودم که تصور نکنید قلعه‌ی توی کارتون‌ها رو می‌بینید ولی از واکنششون یه ویدیو گرفته که من عااااشق این فیلمم :)))) قشنگ تو ذوقشون خورده و با مامان باباشون قهر کردن رفتن یه گوشه تو ظل آفتاب پشت به دیواره‌ها وایسادن :))))) هر موقع #بچه_گریز بودنم عود می‌کنه میرم یه دو سه باری ویدیو رو می‌بینم که چطور خاله هی صداشون می‌کنه که "بچه‌ها این بنای تاریخیه قلعه‌ی السا نیست"، می‌خندم و برمی‌گردم با انرژی بالا به امور زندگیم میرسم ^_^

⚠️هشدار عکس من فکر می‌کردم حوزه‌ی تخصصی کبوترها روی ماشینه، نگو رو میز جلو مبلی هال هم بعنوان دستشویی حساب باز می‌کنن :/

یه‌جوری خوابم به هم‌ریخته که از کابینه جدید دولت توقع دارم طرح دو فوریتی فقط واسه تنظیم خواب من بذارن :/

چهار پنج روزه بیمارستان نرفتم، مغزم به دوپامین حضور در بیمارستان عادت کرده. رفتم روش درمان یه بلاگر قربانی اسیدپاشی رو خوندم که چطور درمان پوست دستش جواب نمی‌داده و اومدن با جراحی فری فلپ دست و انگشتاش رو جدا کردن، تو شکمش گذاشتن تا پوست ترمیم شه و دوباره بهم وصل کردن! بعد از چند ساعت مثل یه معتاد بدنم همچنان دنبال ماجرای بیمارستانی بود و نشستم دو قسمت دکتر هاوس دیدم و فعلا خمارم :))

سر صبح پا شدم ویدیوی تست یه ضدآفتاب رو گرفتم و تا الان با خودم کلنجار رفتم که آیا منتشر کنم یا نه. دیگه دیدم روتین پوستی من از روتین کلامی بزرگان که آبرو بر تر نیست، پستش کردم :))) https://t.me/Rozhmary/206