مابیغمانِْ‌مست

البته برای مرگ امیر عبداللهیان ناراحتم تک موفقیت دولت رییسی در این چند سال برخلاف شکست‌های متعدد در زمینه‌های فرهنگی و اقتصادی، سیاست خارجی بود که روندی منطقی، صبورانه و معطوف به نتیجه را طی می‌کرد آن را هم مدیون امیرعبداللهیان بود رگه‌های ملموس از منطق و عملگرایی در حفظ منافع ملی در نگاه‌های او یافت می‌شد و او سنتز مناسبی بود بین نگاه‌های ایده‌آلیستی ظریف و رئالیسم رادیکال جلیلی، عمیقا ناراحتم.

دیروز نوشتم مرگ رییسی به نفع کشوره البته خوشحالی نمی‌کنم برای مرگ کسی که این نهایت لاشخورخوییه هر چقدر هم که باهاش مخالفت داشته باشم اما جریان و دار و دسته‌ی رییسی در این چند سال بعد از رسیدن به قدرت موفقیتی نداشتند مگر در عرصه‌ی سیاست خارجی که البته ادامه‌ی استراتژی کلان خود خامنه‌ای بود نه جناب احمق رییسی؛ زن زندگی آزادی‌چی ها امروز باید ناراحت باشند چون یکی از بانی و باعثان زن زندگی آزادی خود شخص رییسی بود و سیاست‌های عقب‌مانده و بنیادگرای فرهنگیش؛ البته در باب اقتصاد مسئله متفاوت است و هیچ‌کدام از گروه‌ها و جناح‌ها راه‌حل واضحی برای رهایی اقتصاد ایران از بحران ندارند و توقعی هم از رییسی با آن سطح از iq و کاریزمای مضحک نبود که چیزی جز تعمیق بحران اقتصادی در دوره‌ی ریاست جمهوری‌اش اتفاق بیفتد.

از مرگ سیاستمدارای ایرانی چه چپ چه راست چه مسلمون چه غیرمسلمون قطعا استقبال می‌کنم مگر یک اقلیت قلیلشون؛ مرگ این پروفسور احمقمونم به نفعه کشور تموم میشه

بعد از بحث نظری درباره‌ی نسبت ما با دیگری در یک بحث ساده‌تر ایده‌ی خودم را درباره‌ی سیاست خارجی مطلوب ایران توضیح خواهم داد؛ قدرت رندانه: ایران به واسطه‌ی موقعیت میانی در مناسبات بین‌المللی نمی‌تواند متحد یا پشتیبان داشته باشد و این حالت اتفاقی به نام تنهایی استراتژیک برای او به وجود می‌آورد وقتی کشوری در وضعیت تنهایی استراتژیک قرار می‌گیرد هم باید نسبت به همه‌ی کشورهای همسایه و غیر همسایه خود به خصوص قدرت‌های بزرگتر بدبینی و بی‌اعتمادی داشته باشد و آمادگی مدیریت تنش با آن‌ها را داشته باشد و هم در عین حال به شکلی رندانه وضعیتی غیرتنش‌زا را در مناسبات ارتباطی خود ایجاد کند؛ پس کشوری که در تنهایی استراتژیک به سر می‌برد هم باید قدرتمند باشد در معنی نظامی و بعد از آن اقتصادی و هم رند که بتواند در وضعیتی صلح‌آمیز اما بی‌اعتماد از به وجود آمدن تنش جلوگیری کند. نظم شیعی-فارسی: تنهایی استراتژیک باعث می‌شود ما حامی یا پشتیبانی نتوانیم داشته باشیم به این خاطر باید خودمان دست به ساخت نظمی درون‌زا و مستقل بر پایه هویت شیعی و فارسی بزنیم هویت شیعی در غرب و هویت فارسی در شرق

البته امر مطلق بنظرم می‌رسه نه به واسطه‌ی آگاهی انسانی بلکه شاید به واسطه‌ی هوش و آگاهی‌ای فرا انسانی در آینده‌ای نامعلوم قابل دسترسی باشه در آینده‌ای که خدایی شاید زاده بشه

آگاهی دیالکتیکی هگلی در کاربست شخص هگل برای توضیح آگاهی ضد دیگری بود چرا که هگل به واسطه‌ی موضع اروپامحورانه‌ی خود نتوانست به درستی نسبت آگاهی اروپایی و دیگرآگاهی‌ها را توضیح بدهد و در نهایت پدیدارشناسی روح او در حد توضیح آگاهی یا روح اروپایی تقلیل یافت و در نهایت از توضیح امر مطلق بازماند در واقع یکی از نقاط شکست هگل، نه به رسمیت شناختن دیگری روح اروپایی بود که باعث شد او فهمی منتزع و ناشبکه‌ای از آگاهی و روح مطلق بیابد.

شبم از بی‌ستارگی، شب گور در دلم گرمی ستاره‌ی دور آذرخشم گهی نشانه گرفت گه تگرگم به تازیانه گرفت بر سرم آشیانه بست کلاغ آسمان تیره گشت چون پر زاغ مرغ شب‌خوان که با دلم می‌خواند رفت و این آشیانه خالی ماند آهوان گم شدند در شب دشت آه از آن رفتگان بی‌برگشت… #ابتهاج