Mac

پس زَخم‌ها و غَم‌هایمان چه؟ #instrumental

• بهمن محصص ۱۰ اسفند ۱۳۰۹ - ۶ مرداد ۱۳۸۹ نقاش، مجسمه ساز و مترجم ایرانی بود ✨ خیلیا اون رو تحت تاثیر پیکاسو می‌دونن و حتی بعضیا اون رو پیکاسوی ایرانی می‌نامند :) محصص هنرمندی بود که با وجود استفاده از تکنیک های غربی؛ وجود روح ایرانی در کاراش انکار ناپذیره! محصص در خانواده ای لاهیجانی در رشت به دنیا اومد، نسبش از طرف پدر به مغول ها و از طرف مادر به قاجار ها می‌رسید. اردشیر محصص(کاریکاتوریست) پسر عموی اون بود که جایگاه مهمی توی نقاشی مدرن ایران داره. بعد از کودتا (۱۳۳۲) و سقوط دولت مصدق، به ایتالیا رفت و در آکادمی هنر های زیبای رم آموزش دید‌ اما دوباره به ایران برگشت و با ارائه کاراش از جمله پرده «فی‌فی از خوشحالی فریاد می‌کشد» در تالار ایران(تالار قندریز) خودش رو به عنوان یه هنرمند متفکر و جدی به مردم معرفی کرد‌. ترجمه اثار نویسندگان زیادی از جمله یونسکو و کارگردانی نمایش صندلی ها از یونسکو و هنری چهارم از پیراندلو رو انجام داده🎥 در زمینه مجسمه سازی فعالیت کرد اما مجسمه هاش در زمان انقلاب معدوم شدن :)💔 پیکره های انسانی از شکل افتاده، سرهای گرد چهارگوش، گردن های باریک و اندام های ناقص از ویژگی نقاشی های بهمن محصص هستش 💞 او سرانجام در سال ۱۳۸۹ در انزوای خودخواسته در رم، رخت از جهان فروبست ...

• Bahman Mohassess

• Monir Farmanfarmaian

• منیر فرمانفرمائیان ۲۶ آذر ۱۳۰۱ - ۳۱ شهریور ۱۳۹۸ نقاش، طراح لباس و گردآورنده هنر های مردمی ایران منیر فرمانفرمائیان از سال ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۵ در دانشکده هنرهای زیبای تهران و پس از آن در دانشگاه پارسونز نیویورک در رشته تصویر سازی مد به تحصیل پرداخت. او در سال ۱۳۳۰ به عنوان تصویرگر مد برای نشریات مختلف، طرح پوشاک می‌کشید و به عنوان گرافیست برای فروشگاه های خیلی بزرگ کار می‌کرد. منیر پس از ۱۳ سال در سال ۱۳۳۶ به ایران بازگشت و در جریان سفر های زیادی که به سراسر ایران داشت، مجموعه ای از ۶۰ نقاشی قهوه خانه ای، بیش از هزاران قطعه نقاشی پشت شیشه و تعدادی رودوزی سنتی گردآوری کرد. او در اواخر دهه ۱۳۴۰ به سبک ویژه و خاص خودش رسید که ترکیب روش های قدیمی نقاشی پشت شیشه،آینه کاری، خاتم کاری، هندسه و طراحی معمارانه بود. هنر او در نگاه اول بر ۲ اصل استوار بود: ۱‌. هندسه نقوش سنتی ۲. آینه کاری منیر فرمانفرمائیان در ۳۱ شهریور ۱۳۹۸ به دلیل کهولت سن در گذشت🤍✨

می‌ترسید بخوابد، چون می‌دانست وسط خواب ناگهان پا می‌شود، می‌نشیند، به اطراف نگاه می‌کند و بعد مثل بچه‌های پدر مرده در آن اتاق سیمانی سرد، گریه می‌کند. با دنیایی حسرت در دل، و غمی عجیب گریه می‌کرد، رنگش می‌پرید، و دست‌هاش به لرزه می‌افتاد. • سمفونی مردگان #instrumental

The Golden Age of Iran

من اگرچه ديو سنگ فرسوده‌ام در گذر گردبادهای ماسه تو اما آن شعبده‌باز بی‌رنگ و حجمی که از هفت لايه‌ی ديوار چين عبور می‌کنی تا پرتو گرمی از حس بر تاريکی‌های من بتابانی و بر زبان سوخته‌ام شعرهای شبنمی فراخوانی من اگرچه ديو سنگی فرسوده‌ام در سينه چيزی دارم که از حرارت حضور تو ياقوت شده است اين است که از پشت هفت کوه سياه می‌بينمت که به سمت من می‌آيی و همچنان هقيق می‌سايی در کوره‌ی نگاه از جان من و آن تکه‌ی پنهانم.. "✨"