anti__dictatorship

پرسش  از اصلاح طلبان حامیان مشارکت در انتخابات: چند ماه پیش در انتخابات مجلس به طور رسمی و جدی مشارکت نکردید و خواستار انتخابات آزاد شدید و بحث نظارت استصوابی شورای نگهبان را مطرح کردید؟ حالا که مسعود پزشکیان نه با فشار و تلاش شما که با اراده حاکمیت و همان نظارت استصوابی تایید صلاحیت شد، چه چیز تغییر کرد که وارد کارزار انتخابات شدید؟ پرسش از حامیان تحریم در انتخابات: همواره مشارکت کنندگان در انتخابات را به منزله تایید کنندگان سیاست های حاکمیت دانسته اید؟ و عدم مشارکت گسترده را نوعی مشروعیت زدایی از حاکمیت در عرصه بین الملل دانسته اید؟ انتخابات ۱۴۰۰ کم ترین میزان مشارکت درصدی  در انتخابات ریاست جمهوری را در جمهوری اسلامی به خودم اختصاص داد. کدام نشانه از مشروعیت زدایی را در عرصه بین الملل به واسطه کاهش آرا مشاهده کردید؟ آیا در همان انتخابات آن ۴۸ درصد مشارکت کنندگان در انتخابات را به منزله همراهان سیاست های حاکمیت میدانید؟ پرسش از حامیان ولایی حاکمیت و اصولگرایان: همواره به ازای هر انتخابات آن را حماسه حضور نامیدید و میزان مشارکت را به منزله تایید حکومت دانسته اید و حضور در پای صندوق رأی را تکلیف شرعی دانسته اید٬ در پنج انتخابات ریاست جمهوری تقریباً نیمی از مردم در انتخابات شرکت نکردند٬ و در بقیه ادوار هم بین ۳۰ تا ۴۰ درصد مشارکت نکردند، این میزان عظیم از جمعیتی که رأی ندادند را به منزله مخالفان حاکمیت تعبیر میکنید؟ کانال تلگرامی: https://t.me/Rahesevom3

🔸بر اساس آخرین نظرسنجی انتخاباتی مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) وابسته به جهاد دانشگاهی ۴۴.۴ درصد از شهروندان گفته‌اند قطعا در انتخابات ریاست جمهوری مشارکت خواهند کرد و ۲۸.۷ درصد از مردم ایران در انتخابات ریاست جمهوری به هیچ وجه شرکت نخواهند کرد. 🔸 در این نظر‌سنجی که از میان افراد بالای ۱۸ سال ساکن در ۳۱ استان برگزار شده است، ۵۹ درصد از شهروندان حاضر نشدند با پرسشگران ایسپا در تکمیل پرسشنامه همکاری کنند./ رادیو فردا ✍️ کوروش‌پارسا یک‌ نظر تحلیلی و‌ نه سندی معمولا نتایج انتخابات با نظرسنجی ایسپا همخوانی دارد، رژیم احتمالا نتایج را با حدود فاکتور ۲.۵ بطور دینامیک برای استان‌های مختلف تنظیم خواهد کرد، این بر این فرض استوار است که ۶۰ درصدی که در نظرسنجی شرکت نکردند در انتخابات شرکت نمی کنند، رژیم این شصت درصد را قاعدتا بین شرکت کنندگان و شرکت نکنندگان تقسیم میکند، مثلا اگر در نهایت ۵۵ درصد ۴۰ درصد شرکت کنند، حدود ۲۲ درصد قطعا شرکت خواهند کرد، حکومت با ضریب جینی ۲.۵ میزان مشارکت را به ۵۵ درصد میتواند ببرد، این معمای نتایج بالای انتخابات قبل و قبلی را حل میکند، اپوزیسیون ادعای مشارکت بیست درصدی و حکومت. ادعای ۴۲ درصدی را داشت، حکومت احتمالا با استفاده از این نظرسنجی ها نتایج نهایی را معماری میکند، حکومت پوشالی سعی در بالا بردن میزان مشارکت دارد که بتواند با ضریب غیبی خود بالای ۵۰ درصد را بخشا قابل قبولتر کند، این فرضیه اختلاف بزرگ‌ نتایج اعلام شده حکومتی و تجربه و‌روایت شهروندان و ادعای مخالفان را توضیح میدهد، از طرف دیگر این به حکومت امکان میدهد بطور سیستماتیک نتایج را مهندسی کند، یادداشتهای کوروش‌پارسا رسانه همگرایی جمهوری خواهان https://t.me/hamgerayerInternetRepublic

با تحریم انتخابات، نمایش حکومت برای کسب مشروعیت را خنثی کنیم شبکه همگرایی جمهوریخواهان سکولار دمکرات ایران نزدیک به ۶۵ رسانه اجتماعی و نهادهای شهری انتخابات ریاست جمهوری پیش رو را تحریم کردند فرازهایی از این بیانیه: 🔸 روزنه گشایان، که عمدتا نمایندگان بخش رانتخوار اصلاح طلبان زرد هستند، از انتخابات قبلی با حکومت بیعت دائم نمودند. آنچه قطعی به نظر میرسد این است که روند دو‌قطبی شدن اصلاح طلبان در آینده نیز کماکان ادامه خواهد داشت و ‌در تحلیل نهایی بخش رانتخوار و وابسته آنان بواسطه وابستگی های منفعتی، در این انتخابات نیز همانند انتخابات پیشین شرکت خواهند کرد و اعتبار اجتماعیشان را بیش از پیش از دست خواهند داد. 🔸 واقعیت این است که تحریم انتخابات همچون چتر وسیعی است که میتواند، همه طرفداران گذار از حکومت اسلامی به یک دمکراسی پایدار را در صحنه عمل متحد نماید. از این منظر حتی "اصلاح طلبان ساختاری" و‌ "تحول طلبان" نیز عملا در جبهه تحریم کنندگان قرار میگیرند. 🔸 تحریم انتخابات میتواند به یک عمل مشترک اپوزیسیون جمهوری خواه و دمکرات ایران در امتداد جنبش انقلابی زن زندگی آزادی و تقویت و برآمد مشترک نیرومند ضلع سیاسی آن باشد. 🔸 شبکه همگرایی جمهوریخواهان سکولار دمکرات ایران، متشکل از ده ها فعال شبکه ای و رسانه های جمهوری خواه، از تمامی مردم آزاده، شبکه های سیاسی و مدنی، شبکه های محلات، محیط کار، محافل خانوادگی و همچنین تشکل ها، نهادهای مدنی، سازمان ها و احزاب آزادیخواه و عدالتجو دعوت میکند، تا همگام و همصدا با تحریم فعال و فراگیر انتخابات پیش رو، بار دیگر بر عدم مشروعیت مردمی رژیم فاسد، ضد ملی و دمکراتیک ضد مردمی حاکم بر کشورمان مهر تایید بزنند. 🔸 متن کامل بیانیه در لینک زیر موجود است: https://tinyurl.com/ywuz8f33 به کانال تلگرام رسانه همگرایی جمهوری خواهان بپیوندید https://t.me/hamgerayerInternetRepublic

پنج مقاله

از اسفندماه سال ۱۴۰۲ در ارتباط با عملکرد دولت دکتر مصدق و اندیشه و عمل او در روزنامه دنیای اقتصاد پنج مقاله منتشر شده است. نیکلا گرجستانی، کورش احمدی و دکتر غنی نژاد در این مقاله ها دیدگاه های یکدیگر را مورد بررسی قرار داده و به چالش کشیده اند. از آنجا که تاریخ تحلیلی نیز بزودی یادداشت خود در مورد آخرین مقاله ی دکتر غنی نژاد را روی کانال خواهد گذاشت، جهت حفظ پیوستگی مباحث، از خواننده علاقمند دعوت می کند تا مقالات مورد اشاره را در لینک های زیر بخواند.

✅ نیکلا گرجستانی ایده‌های حکومت‌داری مصدق آیا مصدق پوپولیست بود؟ روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار ۱۴۰۲/۱۲/۱۳ ✅ دکتر موسی غنی‌نژاد «قانون‏گرایی»، «دموکراسی‌خواهی» و «مشروطه‌طلبی» مصدق روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار ۱۴۰۲/۱۲/۲۵ ✅ کورش احمدی واکاوی نقد دکتر غنی‌نژاد بر مقاله دکتر گرجستانی درباره مصدق - فروکاستن تاریخ‌پژوهی به عیب‌جویی روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار ۱۴۰۳/۰۱/۲۷ ✅ دکتر موسی غنی‌نژاد افسانه شیرین مصدق در برابر واقعیات تلخ تاریخی روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار ۱۴۰۳/۰۲/۴ ✅ کورش احمدی سنت نامبارک انگ‌زنی، (شرحی بر نقد دکتر موسی غنی‌نژاد روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار ۱۴۰۳/۰۲/۲۲ @hamidrezaabedian

سنت نامبارک انگ زنی ✍کورش احمدی

دنیای اقتصاد-گروه تاریخ و اقتصاد : کورش احمدی، پژوهشگر تاریخ سیاسی در مورخ ۲۷فروردین ماه جاری یادداشتی در باب نقد دکتر موسی غنی‌نژاد به مقاله نیکلا گرجستانی (دنیای‌اقتصاد، ۱۴اسفند۱۴۰۲) با عنوان «فروکاستن تاریخ‌پژوهی به عیب‌جویی» نوشت. دکتر غنی‌نژاد متعاقبا در واکنش به یادداشت مذکور، مقاله‌ای در«دنیای اقتصاد» با عنوان «افسانه شیرین مصدق در برابر واقعیات تلخ تاریخی» (۴اردیبهشت سال جاری) به چاپ رساند. آنچه می‌خوانید نقد کورش احمدی بر آن مقاله است.

از متن: مشکل این است که من ندیده‌ام دکتر غنی نژاد هیچ‌گاه وارد بحث درباره «اندیشه» مصدق شده ‌باشند. مطالب ایشان مشتمل بر ریزبینی و جست‌وجو در زندگی سیاسی ۶۰ساله مصدق با هدف یافتن اشتباهی در سخن و عمل او و دستاویز ساختن از آن بوده است. انتقاد اصلی من اساسا ناظر بر همین شیوه برخورد است اما ایشان پاسخی به نقد من درباره شیوه غیرتاریخی-تحلیلی‌شان نداده و مثل همیشه در عرصه مطلوب خود یعنی مته به خشخاش گذاشتن راجع به این حرف یا آن عمل فرضی مصدق و اتهامات کلی مانند «غرب‌ستیز»، «پوپولیست» و «قانون‌شکن» مانده‌اند؛ بدون اشاره به اندیشه‌های مصدق در بستر تاریخ معاصر ایران و شرایط زمانه. من بسیار شایقم که از ایشان راجع به اندیشه مصدق بشنوم؛ از جمله درباره عناوینی مانند: - «شاه باید سلطنت کند نه حکومت» - «مملکت مشروطه باید از مملکت مشروطه اصلی تقلید کند که انگلستان است» (صورت مذاکرات مجلس ۴خرداد۱۳۲۹ و کتاب مالیه او) -«کنترل دموکراتیک بر نیروهای مسلح» و اختلاف او با شاه در این مورد که در ۲۶ تیر ۳۱ به استعفای او انجامید - «ملی کردن نفت به‌عنوان ابزاری برای تحقق حاکمیت ملی و حکومت قانون» - «ملی کردن نفت از نظر حقوق بین‌الملل و حقوق داخلی» - «نقش قرارداد خسارت‌بار ۱۳۱۲» - «ملی کردن نفت و امتیازات استعماری» - «ایجاد توازن سیاسی در داخل از طریق آزادی انتخابات» (صورت مذاکرات مجلس، ۷ آبان ۲۳) - طرح‌های مصدق برای «اصلاح قانون انتخابات»، «آزادی مطبوعات و آزادی احزاب»، «برداشت مصدق از قانون اساسی و حکومت قانون» و... پرداختن به اندیشه مصدق از آن جهت مهم است که کودتای ۲۸ مرداد عملا به گسلی بین دو دوره کاملا متفاوت در ایران معاصر تبدیل شد. پیش از این گسل تاریخی و به‌ویژه در دوره ۲۷ ماهه قبل از آن، ما با آزادی کامل مطبوعات و آزادی احزاب و جامعه مدنی و حداقل‌هایی از نظر آزادی انتخابات و رشد سنت پارلمانی و... مواجه بوده ایم و بعد از این گسل، شاهد بسته شدن فضای سیاسی و تعطیل تقریبا همیشگی سیاست‌ورزی دموکراتیک و برباد رفتن همه آن دستاوردها شدیم. چرا؟ آقای دکتر غنی‌نژاد و همفکران ایشان در ارتباط با این موارد مهم و اساسی همیشه ساکت بوده‌اند. @hamidrezaabedian متن کامل را اینجا بخوانید.

سنت نامبارک انگ زنی ✍کورش احمدی

دنیای اقتصاد-گروه تاریخ و اقتصاد : کورش احمدی، پژوهشگر تاریخ سیاسی در مورخ ۲۷فروردین ماه جاری یادداشتی در باب نقد دکتر موسی غنی‌نژاد به مقاله نیکلا گرجستانی (دنیای‌اقتصاد، ۱۴اسفند۱۴۰۲) با عنوان «فروکاستن تاریخ‌پژوهی به عیب‌جویی» نوشت. دکتر غنی‌نژاد متعاقبا در واکنش به یادداشت مذکور، مقاله‌ای در«دنیای اقتصاد» با عنوان «افسانه شیرین مصدق در برابر واقعیات تلخ تاریخی» (۴اردیبهشت سال جاری) به چاپ رساند. آنچه می‌خوانید نقد کورش احمدی بر آن مقاله است.

از متن: مشکل این است که من ندیده‌ام دکتر غنی نژاد هیچ‌گاه وارد بحث درباره «اندیشه» مصدق شده ‌باشند. مطالب ایشان مشتمل بر ریزبینی و جست‌وجو در زندگی سیاسی ۶۰ساله مصدق با هدف یافتن اشتباهی در سخن و عمل او و دستاویز ساختن از آن بوده است. انتقاد اصلی من اساسا ناظر بر همین شیوه برخورد است اما ایشان پاسخی به نقد من درباره شیوه غیرتاریخی-تحلیلی‌شان نداده و مثل همیشه در عرصه مطلوب خود یعنی مته به خشخاش گذاشتن راجع به این حرف یا آن عمل فرضی مصدق و اتهامات کلی مانند «غرب‌ستیز»، «پوپولیست» و «قانون‌شکن» مانده‌اند؛ بدون اشاره به اندیشه‌های مصدق در بستر تاریخ معاصر ایران و شرایط زمانه. من بسیار شایقم که از ایشان راجع به اندیشه مصدق بشنوم؛ از جمله درباره عناوینی مانند: - «شاه باید سلطنت کند نه حکومت» - «مملکت مشروطه باید از مملکت مشروطه اصلی تقلید کند که انگلستان است» (صورت مذاکرات مجلس ۴خرداد۱۳۲۹ و کتاب مالیه او) -«کنترل دموکراتیک بر نیروهای مسلح» و اختلاف او با شاه در این مورد که در ۲۶ تیر ۳۱ به استعفای او انجامید - «ملی کردن نفت به‌عنوان ابزاری برای تحقق حاکمیت ملی و حکومت قانون» - «ملی کردن نفت از نظر حقوق بین‌الملل و حقوق داخلی» - «نقش قرارداد خسارت‌بار ۱۳۱۲» - «ملی کردن نفت و امتیازات استعماری» - «ایجاد توازن سیاسی در داخل از طریق آزادی انتخابات» (صورت مذاکرات مجلس، ۷ آبان ۲۳) - طرح‌های مصدق برای «اصلاح قانون انتخابات»، «آزادی مطبوعات و آزادی احزاب»، «برداشت مصدق از قانون اساسی و حکومت قانون» و... پرداختن به اندیشه مصدق از آن جهت مهم است که کودتای ۲۸ مرداد عملا به گسلی بین دو دوره کاملا متفاوت در ایران معاصر تبدیل شد. پیش از این گسل تاریخی و به‌ویژه در دوره ۲۷ ماهه قبل از آن، ما با آزادی کامل مطبوعات و آزادی احزاب و جامعه مدنی و حداقل‌هایی از نظر آزادی انتخابات و رشد سنت پارلمانی و... مواجه بوده ایم و بعد از این گسل، شاهد بسته شدن فضای سیاسی و تعطیل تقریبا همیشگی سیاست‌ورزی دموکراتیک و برباد رفتن همه آن دستاوردها شدیم. چرا؟ آقای دکتر غنی‌نژاد و همفکران ایشان در ارتباط با این موارد مهم و اساسی همیشه ساکت بوده‌اند. @hamidrezaabedian متن کامل را اینجا بخوانید.

تمام لشکرکشی‌های ارتش در دوره ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ با هدف سرکوب مراجع بدیل قدرت نظیر حکام محلی و رؤسای عشایر، خلع سلاح و آرام کردن مردم غیرنظامی و حفظ امنیت داخلی انجام گرفت. وظیفهٔ دوم ارتش حفظ ایران در برابر تهاجم خارجی و دفاع از حقوق و موقعیت منطقه‌ای ایران بود، که صرفاً بعنوان امری نظری باقی ماند[67].

استفانی کرونین

Audio from Shabnam

مسعود درخشان مشاور اقتصادی جلیلی: اگر تحریم‌ها لغو شود باید عزا بگیریم #جبهه_پایداری