Red Light

تا سایه‌ای دیدم شبیهت نیست اما، حیف ای کاش می‌دیدم به چشمانم خطا امشب

میز بغلی هم دو تا دختر نشستن که حس میکنی بعد از مدت خیلی زیادی همو دیدن. ظاهرا خوشحالن اما کسی که داره ازشون سفارش میگیره خوشحال نیست. انگار پاش یا کمرش یه دردی چیزی داره. چون برعکس همیشه که حتی توو اوج خستگی هم خودشو خوشحال نشون میداد، ایندفعه دیگه نتونسته بازیگر خوبی باشه! همین الان فندک پلاستیکی زردتو از جیبت درآوردی. باهاش یه نخ سیگار روشن کردی. داری فکر میکنی به اینکه چی سفارش بدی و احتمالا هم مثل همیشه بعد از یه عالمه چرخیدن توو منو، قهوه رو انتخاب میکنی. چیزایی که داری میگی بی ربطن. مثل خودت! تو یه آدم بی ربطی. توو کل این کافه، هیچکس به تو هیچ ربطی نداره. هیچی به تو مربوط نیست. چون من یه آدم بی ربطم؛ یعنی تو یه آدم بی ربطی! تو فکر میکنی توو دنیا هیچ قصه‌ی بدی وجود نداره. اتفاقا تا دلت بخواد قصه‌ی خوب وجود داره و از اون طرف هم تا دلت بخواد قصه گوی بد! تو یه قصه گوی بدی. نه به این معنی که قصه رو بد تعریف میکنی؛ نه. اتفاقا به نظر خودت خیلی هم خوب قصه تعریف میکنی ولی خب تخصصت توو پیدا کردن بدیای یه قصه‌ی خوبه! تو بلدی چجوری میشه از یه قصه‌ی خوب صدتا قصه‌ی بد بیرون کشید. تو انتظارو توو صورت اونی که تولدشه میبینی. قفلی زدنش روی گوشیش و حواس پرتیشو میبینی. خدا خدا کردنش واسه زودتر تموم شدنش و عجله‌ش واسه سریعتر رفتنشو میبینی ولی اونی که توی تولدش دوست داره باهاش وقت بگذرونه رو اینجا نمیبینی. اون اینجا نیست و میشه با اینجا نبودنش به این نتیجه رسید که اونی که تولدشه هم با اینکه اینجاست، اینجا نیست. آریانفر

دوباره اینو داشته باشین :))