دارای مجوز حمل اسلحه

خیلی زیاد با شخصیت پیمان معادی در سریال افعی تهران همذات‌پنداری می‌کنم. طی بیشتر سکانس‌ها اینطوریم که اوه، این منم. برای من بیشتر لذت دیدنش یه خاطر اینه که خیلی وقت‌ها نمی‌تونم احساساتی که دارم رو در قالب کلمات بیان کنم و حتی بخش زیادی از اون احساسات برای خودم هم یه‌جورایی گنگه، روی هم تلنبار شده و گندیده؛ اما وقتی به این صورت به تصویر کشیده میشن روح آدم ارضا میشه و با خودت میگی: آره، این همون چیزی بود که توی گلوم گیر کرده بود. بعدش میتونی یه نفس عمیق بکشی.

همونقدری که چیزهای کوچیک خوشحالم می‌کنن، متاسفانه می‌تونن آزرده‌خاطرم هم بکنن.

|بهار|

|بهار|

پلن برای 3/3/3 فقط سفر به دیار باقی.

رقابت تنگاتنگی با فصل بهار دارم🧚‍♀ (از لحاظ مودی بودن)

چرا هیچکس درمورد سختی عادت کردن به مسواک جدید، صحبت نمیکنه؟

بسه دیگه فروردین چرا تموم نمیشه

عاشق شب های بهارم. روی تختم میشینم، پنجره رو باز میکنم. هوای خنک و تازه میاد توی اتاق و منو در حالی که دارم فیلم مورد علاقه‌مو میبینم یا کتاب میخونم نوازش میکنه.