-مارکسیسم لنینیسم-

در دوران ما فقط پرولتاریاست که از آزادی حقیقی ملتها و از وحدت کارگران کلیه ملل دفاع میکند. برای اینکه ملل مختلف با صلح و صفا کنار هم بسر ببرند و یا (وقتی مناسب باشد) از هم جدا شوند و دولتهای مختلف بوجود بیاورند، برای اینکار دموکراتیسم کاملی که طبقه کارگر از آن دفاع میکند، ضروریست. برای هیچ ملتی و برای هیچ زبانی حتی یک امتیاز هم نباید قائل شد! بدون کوچکترین اجحاف و بدون کوچکترین بیعدالتی نسبت به اقلیت ملی – اینهاست اصول دموکراسی کارگری طبقه کارگر و مسئله ملی/رفيق لنين

بگذار بورژوازی همه ملتها با جملات دروغین در باره فرهنگ ملی، در باره وظائف ملی و غیره و غیره خود را دلخوش کند. کارگران نخواهند گذاشت با هیچگونه نطقهای شیرین در باره فرهنگ ملی و یا » خود مختاری ملی فرهنگی » تفرقه میانشان بیاندازند. کارگران تمام ملتها متفقاً، یکجا ، در سازمانهای مشترک از آزادی کامل و از برابری کامل حقوق – ضامن فرهنگ واقعی – دفاع میکنند. طبقه کارگر و مسئله ملی/رفيق لنين

نقد ، سلاح انقلابی ماست ، با نقد انقلابی است که اشتباهتمان را تصحیح ميکنيم. رفيق ابراهيم کايپاک کايا

بدین سان انقلاب سوسیالیستی تنها و به طور عمده مبارزه پرولتاریای انقلابی یک کشور جداگانه علیه بورژوازی خودی نخواهد بود. نه، بلکه این مبارزه همه مستعمرات و سرزمین هایی خواهد بود که از امپریالیسم ستم می بینند، این مبارزه همه کشورها علیه امپریالیسم جهانی خواهد بود. رفيق لنين

کمون، يعنی جذب مجدد قدرت دولتی توسط جامعه، جامعه‌ای که با نيروهای زنده خودش تعريف ميشود و نه با نيروهايی که آن را تحت کنترل و انقياد دارند؛ يعنی توسط خود توده‌های مردم که بجای نيروی متشکل سرکوب کننده‌شان، نيروی خودشان را سازمان ميدهند. [کمون] يعنی استفرار آن شکل سياسی که بر رهايی اجتماعی توده‌های مردم ناظر است، بجای آن نيروی ساختگیِ جامعه که توسط دشمنان آنها و برای سرکوب آنها بکار گرفته ميشد (نيرويی که توسط سرکوبگرانشان ضبط شده بود) (نيروی خود توده‌های مردم که عليرغم‌ و برعليه خودشان سازمان يافته بود). اين شکل، مانند تمام پديده‌های بزرگ، شکلی ساده بود. [تجربه] انقلابات گذشته - اينکه هميشه فرصت ضروری برای تحولات تاريخی، در همان گرماگرم پيروزی توده‌ای و به محض اينکه انقلاب سلاح پيروزی را تحويل ميداد تا عليه خودش بکار گرفته شود؛ از دست ميرفت - قبل از هر چيز در استقرار گارد ملی بجای ارتش انعکاس يافت. "برای اولين بار پس از ٤ سپتامبر، جمهوری از چنگِ حکومت دشمنانش آزاد شده است... در شهر يک ميليس ملی مستقر ميشود که بر عکس ارتش دائمی که از حکومت در مقابل شهروندان دفاع ميکند، امر دفاع از شهروندان در مقابل قدرت (حکومت) را بعهده دارد." (بيانيه کميته مرکزی کمون، مورخ ٢٢ مارس) (کافی بود که مردم اين ميليس را در سطح کشوری سازمان دهند تا شرِّ ارتشهای دائمی از سرشان باز شود؛ انحلال فوری [ارتش،] اين منشاء مالياتها و قرضه‌های دولتی، و اين خطر دائمی غصب مجدد حکومت از جانب سلطه طبقاتی، خواه از نوع متعارف سلطه طبقاتی و خواه از نوع ماجراجويی که خود را ناجی همه طبقات معرفی کند، اولين شرط اقتصادی اساسی برای کليه پيشرفتهای اجتماعی است). کارل مارکس

نه تنها دولت ایام باستان و دوران فئودال ارگان استثمار بردگان و سرف ها بود،بلکه دولت انتخابی کنونی هم آلت استثمار کار مزدوری از طرف سرمایه است. دولت و انقلاب/ولادیمیر لنین

تمام رمز و رموز دروغين و ادعاهای کذايی دولت با ظهور کمون بدور ريخته شد، کمونی که عمدتا از کارگران ساده‌ای تشکيل شده بود که دفاع از پاريس را سازمان ميدادند، با افسران بناپارت ميجنگيدند، مايحتاج يک شهر عظيم را تأمين ميکردند، کليه مشاغلی را که سابقا بين حکومت، پليس و مديران تقسيم ميشد، به عهده ميگرفتند؛ و کارشان را در انظار مردم، بسادگی، در دشوارترين و پيچيده‌ترين شرايط انجام ميدادند............ کمون تمام امور جامعه، يعنی امور نظامی، اداری و سياسی را، در يک نظم واحد بمثابه امور واقعی کارگران، و نه متعلقات پنهانی قشری تعليم ديده تعريف کرد؛ (حفظ نظم در تلاطم جنگ داخلی و انقلاب) (اتخاذ تدابيری در رابطه با اصلاحات عمومی). هر اقدام کمون البته دارای اهميتی ويژه بود، ولی بزرگترين اقدام کمون سازماندهی خودش بود، ک بطور فی‌البداهه، در شرايطی که دشمن خارجی در يک سو و دشمن طبقاتی در سوی ديگر کمين کرده بودند، صورت ميگرفت؛ با حياتش نيروی سازنده‌اش را و با عملش نظريه‌هايش را به اثبات ميرساند. حضور کمون يک پيروزی بر فاتحان فرانسه بود. پاريسِ اسير، با يک خيز جسورانه مجددا رهبری اروپا را، نه با اتکاء‌ به نيروی سبعانه، بلکه با افراشتن پرچم رهبری جنبش اجتماعی و با ماديت بخشيدن به آرمانهای طبقه کارگر همه کشورها، احراز نمود. کارل مارکس

من به جوانی که در اندیشه است تا راهش را یکباره برگزیند و میگوید: در این فکرم تا در کارم چه کسی را سرمشق قرار دهم؟ میگویم: بی هیچ تردیدی رفیق دزرژینسکی را سرمشق قرار بده! مایاکوفسکی