تاریخ فلسفه از صفر

■ نظر بزرگان فلسفه درباره عشق رمانتیک ▪️مرتبط با فصلِ آموزش روانکاوی از صفر؛ شوپنهاور، فروید، سوسور، لکان، یونگ 👤 #افلاطون 👤 #آرتور_شوپنهاور 👤 #برتراند_راسل

#پادکست_شب ▪️موضوع: نقد به روشِ سقراط ▪️چه‌طور می‌توانیم چیزها یا مسائل را به روش سقراط به نقد و چالش بکشیم؟ @abouzar_shariati

آشنایی دقیق با مغالطه‌ی آناکرونیزم یا زمان‌پریشی. ارائه؛ ابوذر شریعتی نقد به: تفسیرهای من‌درآوردیِ روشنفکران‌ِ مثلا دینی از‌ متون مقدس

روزی که پروژه‌ی خوانش و آموزش تاریخ فلسفه از صفر رو شروع کردیم اصلا فکرشم نمیکردم این همه استقبال بشه با خودم میگفتم نهایتا میشیم ۲۰ نفر ولی دیروز شدیم 300 نفر! مرسی که انقد اهل عشق و عطش دانایی و دغدغه‌ی حقیقت دارید. سایر دوستان نیز می‌تونن تو این پروژه با ما همراه باشن چون از چیزی عقب نموندید چراکه تمامی فایل‌ها متن‌ها ویدئوها و مقالات ذخیره شده و در دسترستونه آیدی جهت حضور: @abozar_shariati

رساله اقریطون ( Crito ) اثر افلاطون مکالمه اقریطون با سقراط در زندان گوینده : اَبر. ( من ) #کتاب_صوتی اَبر.

محاکمه #سقراط سقراط فیلسوف بزرگ یونان، با شعار به خود بپرداز همشهریانِ آتنی‌اش را تشویق می‌کرد تا خدایانشان، ارزش‌هایشان و خودشان را مورد پرسش و ارزیابی قرار دهند. (همان چیزی که نیاز امروز انسان جدید است تا از خود بپرسد آیا سعادت خوشبختیِ او در خریدن لباس‌های مارک‌دار و گوشی‌های برند و دارو خوردن و با هزار خفت و عوارض خطرناک سیکس پک درآوردن و شبیه سلبریتی‌ها شدن است؟ یا نه در زندگی متفکرانه و برده‌ی ذهنی رسانه‌ها نشدن؟ انسان که فقط برده و مقلد خدایان نمی‌شود برده و مطیع و مقلد رسانه و تبلیغات و پروپاگاندا هم می‌شود) در سال ۳۹۹ پیش از میلاد، سقراط به فاسد کردن جوانان متهم شد. اتهام دیگر او بی‌اعتقادی به خدایان بود. سقراط را به دادگاه فراخواندند و قضّات مجازات مرگ را برای سقراط خواستار شدند. در حالی که شاگردانش پیشنهاد فرار به او می‌دهند، او مرگ را به فرار ترجیح می‌دهد. افلاطون شاگرد او، در رساله‌های آپولوژی، کریتونو فایدون به شرح زندگی و محاکمهٔ استادش پرداخته‌است. زمینهٔ محاکمه هرچند پیش از سقراط نیز فیلسوفان و متفکّران بزرگی چون‌ فیثاغورس، هراکلیتوس و پارمنیدس وجود داشته‌اند؛ امّا اندیشهٔ آنان بیش‌تر برون‌نگرانه و متوجّه اشیاء طبیعی بود. سقراط امّا مبلّغ تعریف کلّیات، وارد کردن اخلاق به فلسفه و توجّه به خویشتن انسان بود. سقراط جوانان شهر را دور خود جمع می‌کرد و آنان را به تفکّر دربارهٔ سخنان و کلماتشان ترغیب می‌کرد. او همشهریان آتنی‌اش را تشویق می‌کرد تا خدایانشان، ارزش‌هایشان و خودشان را مورد پرسش و ارزیابی قرار دهند. تا می‌دید که مردم به سهولت راجع به عدالت گفتگو می‌کنند، وی به آرامی می‌پرسید که آن چیست؟ این شرافت، فضیلت، اخلاق و وطن‌دوستی که از آن سخن می‌گویید؛ چیست؟ اگر فضیلت با خردمندی و دانش معنا می‌شد، آن‌گاه مردمان می‌توانستند نتایج بلندمدت اعمالشان را پیش‌بینی کنند؛ و امیال و خواهش‌های خود را تحت نظم دربیاورند. هرچند در انسان مطلّع نیز شهوات وجود دارند، ولی او بهتر از جهّال می‌تواند بر خود مسلّط باشد. نیز در اجتماعی که بر پایهٔ عقل و دانش باشد، نفع هر شخص در متابعت از قوانین خواهد بود. ولی اگر خود حکومت پوچ و بی‌نظم باشد، و مقصود از آن خدمت و مساعدت به مردم نباشد، و بدون هدایت و راهنمایی مردم فرمانروایی صورت بگیرد، آیا می‌توان امید داشت که در چنین حکومتی اشخاص از قوانین پیروی نمایند و منافع خاصّ خود را تابع خیر کلّی عموم بدانند؟

«چه میگویی دربارهٔ کسانی که هنگامیکه زمام امور دولت را بدست دارند، رجز می‌خوانند و هر روز ادعا میکنند که جامعه و دولت را بهتر ساخته اند، ولی همینکه از کار افتادند ناله و شکایت می آغازند و از وضع جامعه و دولت چنان بدگویی میکنند که گویی بدتر از آن در تصور نمیگنجد؟ آیا این سیاستمداران در نظر تو بهتر از ان فرومایگان اند؟» (افلاطون، رسالهٔ گرگیاس، ترجمه محمد حسن لطفی و کاویانی، ج دوم، ص ۳۶۰)