دلسرایان(انجمن ادبی دستگرد امامزاده)

‍ غزل ۱۴۲   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات   ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت زیبا نتواند دید الا نظر پاکت گر منزلتی دارم بر خاک درت میرم باشد که گذر باشد یک روز بر آن خاکت دانم که سرم روزی در پای تو خواهد شد هم در تو گریزندم دست من و فتراکت ای چشم خرد حیران در منظر مطبوعت وی دست نظر کوتاه از دامن ادراکت گفتم که نیاویزم با مار سر زلفت بیچاره فروماندم پیش لب ضحاکت مه روی بپوشاند خورشید خجل ماند گر پرتو روی افتد بر طارم افلاکت گر جمله ببخشایی فضلست بر اصحابت ور جمله بسوزانی حکمست بر املاکت خون همه کس ریزی از کس نبود بیمت جرم همه کس بخشی از کس نبود باکت چندان که جفا خواهی می‌کن که نمی‌گردد غم گرد دل سعدی با یاد طربناکت @Delsorayandastgerd ایام‌بکامتان

🌸 گفتم از قصه ی عشقت گره ای باز کنم به پریشانی گیسوی تو سوگند نشد من دهان باز نکردم که نرنجی از من مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد ...... صبحتون قشنگ....@Delsorayandastgerd

پارک ملی تنگ صیاد . ارسال اقای ایرج احمدی گل آورانه. زیبایی کوهستان @tangesayyad

مرزه کوهی . پارک ملی تنگ صیاد . شکوه کوهستان @Delsorayandastgerd

همنوازی استادان : جلیل شهناز ،محمد موسوی ، جهانگیر ملک دردستگاه : شور @Delsorayandastgerd شب و روزگار خوش

‌شور دلتنگی عجب چنگی به دلها می زند هر کسی که گشته عاشق دل به دریا می زند در تبار عاشقی با سایه ها همسایه ام بی تو غم گاهی قدم در کوچه ما می زند شهریار از دولت عشق است می گوید سخن در غزل هایش دم ازشور ثریا می زند صد روایت خوانده صد ها ختم قرآن کرده ام این مسلمانی دم ازحاشاو کلا می زند فعل نامحرم نگنجد در سلوک عاشقی محرم است آنکس که بوسه برلب ما می زند @Delsorayandastgerd