پليكان

https://cdrj.icro.ir/article_196973_a8f18c9c26bce513352cf33b99367752.pdf #پلک 👁 مقاله تازه من با عنوان “سیاست همسایگی مبتنی بر بازتنظیم الگوی خود و دیگری” در پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی که به تازگی منتشر شده است. در این مقاله با نگاهی نشانه‌شناختی، سیاست همسایگی را به مثابه یک سیاست فرهنگی مطالعه کرده‌ام. 👉 @telepelican

#کتاب🔸مرتضی کریمی‌نیا و مجموعه ۶جلدی دایرةالمعارف قرآن #مرتضی_کریمی‌نیا ضمن اشاره به اهمیت یافتن زبان فارسی و تحقیقات ایرانی در زمینه مطالعات قرآنی در مقایسه با سایر کشورهای اسلامی، از صورت‌گرایی و کمیت‌گرایی حاکم بر مراکز دانشگاهی ایران و عدم توجه به آشنایی و مطرح کردن پرسش‌های جدید در زمینه مطالعات قرآنی انتقاد کرده است. 🔹حرف‌های مرتضی کریمی‌نیا 🔹ترجمهٔ فارسی دایرةالمعارف قرآن @Hekmatpub

#پلاتیپوس 📻 ضمیمه شنیداری پلیکان 0-2 زمانی که خلاقیت بر تکرار ، فرد بر ساختار می‌شورد، ملودی‌اش این چنین خواهد شد: قطعه‌ای که می‌شنوید، پایان‌بندی سریال unorthodox است به کارگردانی ماریا شریدر؛ قصه دختری که از تنگنای اجتماعی که در آن زیسته است، به «جامعه باز» پناه می‌برد. 👉 @telepelican

#یادداشت هومو سولوس ۱. اگر چه ارسطو می‌گفت انسان جانوری سیاسی است، زون پولِتیکون، یعنی طبعا ارتباط‌گر و موجودی اجتماعی است، اما در قیاس با حیوانات، براستی تنهاترین جانوران است. به تعبیر فلوسر متفکر اهل چک، دلیل اصلی این تنهایی، معرفت او به میرایی اوست؛ این که بی بروبرگشت بسوی موقعیتی گام برمی‌دارد که باید تنها خودش با آن رودررو شود، و در این بین، جامعه و هر آنچه درون آن بصورت جمعی ساخته پرداخته شده، یعنی فرهنگ، بی فایده خواهد بود. این تنهایی مطلق انسان در مرگ است که در هیأت یک دانایی همیشه حاضر، مثل نجوایی در گوش ما (سوتو وُچه) هر لحظه بروز و ظهور می‌یابد. ۲. معرفت به مرگ وجه ممیزه ما با سایر جانوران است. اما این دانایی و این امتیاز با توانش ارتباطی ما چه ربط و‌ نسبتی دارد؟ با این واقعیت که ما مدام درگیر تولید و ازدیاد اطلاعات و حفظ و ذخیره آن بصورت جمعی هستیم. به نظر تناقضی در کار است: از یک سو انسان تنهاترین موجود است و از دیگر سو، درگیر شدیدترین و مفصل‌ترین نوع ارتباط است. دقیقا چه خبر است؟! ۳. هر عقل سلیمی به این واقعیت حکم می‌دهد که همه چیز ارتباط‌پذیر نیست. ما در تقلا برای به اشتراک گذاشتن تجربه‌های خویش با دیگران، مستأصل می‌شویم. به بیان ویتگنشتاینی، ما مدام به دیوارهای سخت زبان برخورد می‌کنیم و تاریخ ما انسان‌ها، چیزی نیست جز مجموعه‌ای از زخم‌هایی که در نتیجه آن، بر پیکره‌ ما وارد آمده و سبب رنج ماست. مقاومت ما دربرابر محدودیت ارتباط، که برابر با مقاومت دربرابر شرایط انسانی خودمان هم هست، فرم‌های گوناگونی دارد: همه‌ی سکوت‌ها، رازها، ناگفتنی‌ها، شک فلسفی و استیصال هنری نشانه‌ دیالکتیک تنهایی و ارتباط است. ۴. ارتباط اگرچه برای انسان غیرطبیعی است، فرهنگی است، درمقابل طبیعت است، پس در مقابلِ طبیعتِ میرا و فانی اوست. ارتباط در این معنی، انگیزه بقاست، و انسانِ تنها، تنها انگیزه‌اش برای بودن با جمع و در جمع، نامیرا شدن درون دیگران است. ما در حافظه فردی و جمعی دیگران به قدر تولید اطلاعات تازه، متن‌های نو و خلاقیت ارتباطی باقی می‌مانیم. مرگ واقعیت همه‌ی ماست، مقاومت در برابر این واقعیت، البته از جنس ارتباط است، و این کیفیتی شگرف است. 👉 @telepelican

#یادداشت آزاد بودن اضطراب، سرگیجه‌ی آزادی است. این گفته سورن کرکه‌گور فیلسوف اگزیستانسیالیست دانمارکی است. او راست می‌گوید چون تصور کنید انسان برای هر عمل‌اش در بند جبری ناخواسته باشد، این طور نه سرگیجه‌ای دارد و نه استرسی می‌کشد. حتی اگر مجبور باشد به پرتگاهی زل بزند، چون مجبور است پس تا به انتهایش معلوم است. درست مثل آدم کوکی که از قبل تعبیه شده است، تا کدام مقصد و چقدر برود و برگردد یا که نه؛ این به میزان کوک‌شدنش که به دست دیگری است، بازمی‌گردد. انسان آزاد است که می‌تواند به یک مغاک زل بزند، مضطرب شود، بترسد و در عین حال لذت بَر‌َد. چون نمی‌داند که پیش رویش چه امکانی تعین می‌یابد: خیره می‌ماند، برمی‌خیزد، به پرتگاه پشت می‌کند و می‌رود یا چه بسا هم می‌لغزد و سقوط آزاد و پیوستن به آن وحدت خیالی! همین که می‌دانیم اگر لب پرتگاه پافشاری کنیم، می‌افتیم و اگر نه، امکان‌های بی‌شماری پیش روی‌ ما گشوده است، موجد اضطراب است. در میانه‌ی بستگی ضرورت سقوط و گشودگی آزادی نجات است که اضطراب تولید می‌شود. ما نه آدم کوکی هستیم که با آخرین چرخش کوک و ارتجاع فنر، لب پرتگاه بایستیم و نه خدا که پرتگاه را ببلعیم و خب همین اضطراب آور است. در اضطراب آزادی، آرامش جبر همچو نور چراغ قوه‌ای است که به زحمت خودش را روشن نگاه داشته، می‌خواهد بر پیشانی ماه شب نور بتابد، شبِ وجود. 👉 @telepelican

🔴🔴🔴 اطلاعیه مهم 🔴🔴🔴 مکان نشست سریال حشاشین تغییر کرد. محل جدید برگزاری: پردیس مرکزی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، طبقه پنجم، سالن شیخ طوسی. (دانشکده الهیات در محل کنار درب ورودی دانشگاه قرار دارد)

🔴🔴🔴 📢 انجمن علمی- دانشجویی علوم قرآن و حدیث دانشگاه علامه طباطبائی با همکاری انجمن علمی- دانشجویی زبان و ادبیات عربی دانشگاه تربیت مدرس و انجمن علمی- دانشجویی روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار میکند: 🎥 تحلیل و نقد سریال مصری «حشاشین» 🎥 سخنرانان: 🎙 دکتر سعید طاووسی مسرور استادیار گروه فلسفه و کلام و شیعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی 🎙 دکتر حسین سرفراز استادیار گروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی 🖋 دبیر نشست: محمد حسین خوانین زاده 🗓 دوشنبه ۲۴ اردیبهشت 🕰 ساعت ۱۴:۳۰ تا ۱۶:۳۰ 🔺به صورت #حضوری و #مجازی 🏢 مکان: دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده علوم ارتباطات، طبقه سوم، سالن شورا ⚠️ شرکت کنندگان خارج از دانشگاه جهت هماهنگی ورود، نام و نام خانوادگی خود را به آی دی @rafhimi ارسال نمایند. 🌐 لینک ورود به جلسه 👇 https://meeting.atu.ac.ir/ch/anjoman-ghoran 🆔 @atutheology | انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه علامه طباطبائی

#درس🎓 بخشی از ترجمه فارسی مقاله امبرتو اکو با موضوع تحلیل ساخت گرایانه از رمان های جیمز باند اثر یان فلمینگ. روش ساخت گرایی بر مبنای یافتن تقابل های دوتایی. #مبانی_مطالعات_ارتباطی 👉 @telepelican

#درس 🎓 قابل توجه دانشجویان گرامی #جامعه_شناسی_سینما، مقاله پیوست به کاربست برخی از آراء فروید در سینمای هیچکاک می پردازد.

انجمن علمی مطالعات ارتباطی برگزار می کند: 🔸️پیش نشست همایش فرهنگ شهرت 👤 با حضور: 🔸️دکترحسین سرفراز (عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی) 🔸️دکتر محمدحسن یادگاری (عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی) 📆 زمان: شنبه، ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ ⏰ ساعت: ۱۳ 📍 مکان: سالن شورا دانشکده ارتباطات 🆔️@atu_comm