شرق دور

🔹 آیا عمر دیکتاتوری در ایران رو به پایان است؟ ✍️دکتر محسن رنانی دموکراسی یک فرایند است.ممکن است برای ملتی در گذار به دموکراسی فعالیت احزاب لازم باشد اما برای ملت دیگری لازم نباشد.یک جامعه ممکن است ۳۰ ساله گذار کند و دیگری ۱۰۰ ساله. حتی می‌تواند اینقدر طولانی باشد که شما احساس گذار را از دست بدهید و حس کنید که جامعه در یک نقطه مانده است. مانند زمان فعلی که بخش بزرگی از جامعه ما فکر می‌کنند ما در بن‌بست اقتدارگرایی گرفتار شده‌ایم محمدرضا شاه اقتدارگرا بود و با فروش نفت رجز خوانی می‌کرد اما تحولاتی که زیر پوست جامعه رخ می‌داد چیز دیگری می‌گفت.پای زنان به دانشگاه باز شده بود و بعد با تشکیل سپاه بهداشت و سپاه دانش مشارکت زنان افزایش پیدا کرده بود. باز در این دهه با وجود آنکه احزاب رسمی کمی وجود داشتند و بیشتر گروه‌های سیاسی، فعالیت‌شان زیرزمینی بود و ساواک قدرت گرفته بود اما باز دهه ۴۰  نسبت به دهه 20 دهه دموکرات تری بود. دهه ۲۰ شاهد غوغای احزابی بود که توان گفتگو و شنیدن همدیگر را نداشتند و اکثرا پس از گرفتن قدرت به یک دیکتاتور تبدیل میشدند، دیکتاتورهایی در لباس دموکراسی خواهی! احزابی که در این مقطع فعالیت می‌کردند دیگر احزاب را تخریب می‌کردند و اگر بر سرکار می‌آمدند رقبا را قلع و قمع میکردند.دهه 20 دهه گذار به دموکراسی نبود و دهه دیکتاتوری بود. دهه‌ای که به کودتا انجامید.دموکراسی وقتی رخ می‌دهد که انفرادها و هویت‌های منفرد در جامعه حضور و نقش داشته باشند، نه احزاب و ایدئولوژی ها و مقامات سیاسی و رهبران کاریزما و یا گروههای شورشی. الان جامعه ما در دوره ای است که انفرادها و هویت‌های منفرد دارد شکل می‌گیرد و هرکس احساس می‌کند به اندازه یک حزب یا یک رهبر سیاسی و یا حتی کل حکومت، قدرت دارد. در ایران، هم قبل و هم بعد از انقلاب ابزارها و روش‌ها تا حدودی دموکراتیک بودند اما آدم‌ها دموکرات نبودند و بنابراین روح دموکراسی حاکم نبود. بخش اعظم خانواده های ایرانی تا پیش از این دیکتاتور بوده‌اند. منبع اقتدار در خانواده، انحصار منابع اقتصادی است که معمولا در دست پدر بوده است. در ایران 40 سال است که تورم دو رقمی داشته ایم، بنابراین قدرت خرید خانوار در حال کاهش بوده است. از سوی دیگر رفتن زنان به دانشگاه و ورود آنها به بازار کار، باعث شده که هم قدرت اقتصادی مردان کاهش یابد و هم بخشی از درآمد، توسط زنان به خانواده وارد شود.فشارهای اقتصادی ناشی از چهل سال تورم دو رقمی باعث شده است که مردها افکار سنتی خود را تعدیل کنند به علت عملکرد نامناسب برخی از روحانیان، اعتبار روحانیت کاهش پیدا کرده و  مراجع موقعیت سابق را ندارند، بخش بزرگی از مردم اصولا دیگر تقلید نمی‌کنند و به شکل عادتی و عرفی رفتار دینی دارند، همه اینها مراجع و هنجارهای سنتی را تضعیف کرده است.حتی نهادهای علمی هم قدرت خود را از دست دادند و فراوانی مرجعیت آنها را کاهش داده است در مورد سرمایه‌های نمادین کاری که جمهوری اسلامی کرده این بوده که در هیچ زمینه‌ای اجازه نداده چهره‌های برجسته دارای قدرت اجتماعی و سیاسی شوند و مانع بروز و شکل‌گیری سرمایه‌های نمادین شده است. قدرت مراجع تقلید که بخشی از آن توسط جامعه تضعیف شده بود، بخش دیگرش توسط حکومت تضعیف شده است.یکی از عوامل از دست رفتن این کاریزماها، در وهله اول برخورد حکومت و اجازه ندادن به قدرت گیری افراد در هر حوزه‌ای است، و سپس افزایش دانش عمومی و تخصصی است که موجب شده کسی به راحتی نتواند خودش را مرجع معرفی کند .زمانی که افراد کاریزما قدرت شخصی‌شان را از دست می‌دهند، گروه‌های کنشگر مدنی که متکی به فرد نیستند به تدریج جای کنشگران مدنی فردی و کاریزماتیک و سنتی را میگیرند و تکثر اجتماعی پدید می‌آید.  در حوزه حکومت گرچه اقتدار قانون و نیروی نظامی همچنان باقی است اما مطلقیت گذشته خود را به چند علت از دست داده است. اول، حضور رسانه ها و فناوری اطلاعات و دوم، افزایش اگاهی جامعه به علت تحصیل کردگی بخش زیادی از جامعه. یعنی مانند گذشته نیروهای قانونی و نظامی نمی‌توانند به هر نحوی عمل کنند و توسط شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شوند. پس اقتدار فراقانونی نیروهایی که دارای انحصار قدرت هستند در حال فروریزی است. جامعه ما همانگونه که در انقلاب مشروطه به شکل صوری به حکومت قانون دست یافت ولی دیکتاتوری همچنان وجود داشت پس از انقلاب اسلامی هم ما به شکل صوری مطابق قانون اساسی دارای نظام دموکراتیک و انتخاباتی شدیم ولی همچنان دموکراسی واقعی نبود.  اما امروز چون اقتدارها در همه حوزه ها در حال فرو ریختن است بستر جامعه برای حرکت به سمت دموکراسی واقعی آماده‌تر است آبان ۹۸ #شرق_دور @Iransharghedoor مطالعه مستقیم متن مصاحبه: https://telegra.ph/-02-28-46

🔹از هویدا چه برمی‌آمد؟ بیش از اینکه بعنوان یک ناظر یا شهروند به این بیاندیشیم که چه کسی بهتر است رئیس‌جمهور شود، لازم است در این مهم تامل کنیم که اساساً مقام حقوقی رئیس‌جمهور چه جایگاهی دارد و چه از دست او برمی‌آید. یعنی به جای شخص حقیقی، جایگاه حقوقی را مورد مداقه قرار دهیم. البته بدیهی است که اشخاص فعال سیاسی مایل‌اند که رئیس از جناح یا نزدیکان خودشان باشد تا به نان ‌و آبی برسند. از دیدگاه منافع عمومی نیز مطلوب است فردی میانه‌رو و کمتر متوهم بر این کرسی بنشیند که اگر گرهی باز نمی‌کند لاأقل بر مصیبت‌ها نیافزاید. بنابراین نگاه منطقی این است که در شرایط واقعا موجود فعلی، به این مسئله قانع باشیم که رئیس دولت تنها «شرّ» کمتری بیافریند کافی است و امید به «خیر» او کاملاً بیهوده است. بگذارید بحث را اینگونه و با سفر در تونل زمان ادامه دهیم و این سوال ساده را مطرح کنیم که نخست‌وزیر در دوران پهلوی چه می‌توانست بکند؟ حداقل از اواخر دهه سی و اوایل دهه چهل، قدرت پهلوی رو به تزاید بود و همزمان با «انقلاب سفید» و رونق منابع مالی، تمرکز قدرت در دربار روز به روز بیشتر و بیشتر میشد. رجال چاکرمآب رفته رفته جای رجل باتجربه و مستقل را می‌گرفتند و تکنوکرات‌های جوان و تحصیلکردهٔ تازه از فرنگ برگشته به نام «جوانگرایی» در ساختار اداری کشور چیده میشدند. منابع مالی دولت در حال افزایش بود و بنظر می‌رسید همه چیز وفق مراد باشد. دربار بدل شده بود به کانون سخت قدرت در ایران و شخص پهلوی دوم هم در رأس آن. چنین تمرکزی در دههٔ پنجاه که با شوک نفتی آغاز شد تمرکز حداکثری را به قدرت مطلقهٔ فائقه‌ای تبدیل کرد که بعضاً تصمیماتی از آن صادر میشد که حتی وزرا و نزدیکانی چون اسدالله علم هم از آن بی‌خبر بودند. در چنین ساختاری، نخست‌وزیر چه کاره بود و چه می‌توانست بکند؟ میشد او را در بهترین حالت یک تدارکات‌چی ارشد یا یک مدیر ارشد دولتی دانست که دلیل بقایش، اطاعت محض از دستورات یا فرامین دربار است. بدیهی است که با وجود چنین شرایطی نمی‌توان از استقلال چنین مقامی سخن گفت و مضاف بر این چه انتظاری می‌توان از این مقام حقوقی داشت؟ مثلاً آیا می‌توان از جایگاه حقوقی نخست‌وزیری انتظار داشت که انتخابات آزاد برگزار کند، یا مثلاً از قدرت ارتش و ساواک بکاهد یا اقتصاد دولتی را گسترش ندهد و یا در سیاست خارجی تغییرات اساسی اعمال کند؟ روشن است که چنین تقاضایی از مقام نخست‌وزیری فارغ از اینکه عمرو باشد یا زید بیهوده، و غیرواقع‌گرایانه بود. بنابراین ابتدا باید جایگاه مقامات حقوقی مهم، را تجزیه و تحلیل کرد و بعد از اشخاص حقیقی انتظار فرج داشت. البته مسئولیت شخصی افراد سر جای خود محفوظ است اما در نگاهی کلان و جدا از بازیگران فرصت‌طلب سیاسی، چنین وضعی در بلندمدت به انباشت مشکلات و رسوب آن و در نهایت به وقوع رخداد شکوهمندی دیگر می‌انجامد و بس.

🔹یافته های پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان نشان می‌دهد همه قشرهای جامعه ناراضی و نگران هستند نارضایتی عمیق مردم از وضعیت سیاسی   یافته های موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که با مشارکت ۱۵ هزار و ۸۷۸ نفر از افراد ۱۵ سال به بالا در ۳۱ استان کشور به دست آمده است، 🔸وضعیت بدتر سیاسی از نگاه زنان جنسیت شرکت‌کنندگان در این پژوهش حاکی از نارضایتی بیشتر زنان از وضعیت سیاسی کشور نسبت به مردان است. براساس جنسیت افراد شرکت‌کننده در این پژوهش ۶۲/۳ درصد از زنان شرکت‌کننده در این پژوهش معتقد هستند که وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال گذشته بدتر شده است. ۱۸/۹ درصد زنان معتقدند که وضعیت فرقی نکرده و ۱۸/۸ درصد معتقد هستند که وضعیت سیاسی کشور نسبت به ۵ سال گذشته بهتر شده است. 🔸درآمد بیشتر؛ نارضایتی بیشتر نگرش افراد شرکت‌کننده در این پژوهش براساس میزان درآمد نیز متفاوت بوده است، درحالی‌که ۷۱/۲ درصد از افراد با درآمد بالای ۱۸ میلیون تومان معتقد بودند که وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته بدتر شده است، این درصد برای افراد با درآمد بین ۹ تا ۱۸ میلیون تومان ۶۱/۹ درصد و برای افراد بین ۳ تا کمتر از ۹ میلیون تومان ۵۴/۸ درصد بوده است. 🔸نارضایتی ۶۰ درصدی جوانان و نوجوانان میزان رضایت از وضعیت سیاسی براساس سن نیز نتایج جالبی به دست می‌دهد؛ بیشترین نارضایتی در بین افراد در بازه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال است. براساس این گزارش ۶۲/۴ درصد شرکت‌کنندگان در این بازه سنی معتقدند وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال گذشته بدتر شده است، این درصد برای افراد بین ۳۰ تا ۴۹ سال با کاهش اندکی ۶۱/۴ درصد و در بین افراد بالای ۵۰ سال با اختلاف معناداری ۵۳/۵ درصد عنوان شده است. 🔸وضعیت بدتر سیاسی از نگاه دانشگاهیان بیشترین نارضایتی (۶۴/۲ درصد معتقدند وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته بدترشده است) در بین کسانی است که از تحصیلات دانشگاهی برخوردار هستند، پس از آن افراد با تحصیلات متوسطه و دیپلم (۵۹/۹ درصد)، سپس افراد با تحصیلات ابتدایی (۵۲/۱ درصد) و در انتها بی‌سوادها (۳۰/۵ درصد) بوده است. 🔸گسترش نارضایتی به شهرهای کوچک داده‌های این پژوهش براساس محل سکونت، در سه دسته مرکز استان، شهرهای غیر مرکز استان و روستاها انجام شده است و براساس آن افراد در شهرهای غیرمرکز استان با اختلافی اندک (۶۲/۱ درصد)، بیشترین اعتقاد به بدتر شدن وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته را دارند. پس از آن افراد در مرکز استان با (۶۱/۶ درصد) معتقد به بدتر شدن وضعیت سیاسی هستند و این درصد در بین ساکنین روستاها ۵۵/۴ درصد است. 🔸ناراضی‌ترین استان‌ها براساس این گزارش البرز(۷۴/۵ درصد)، آذربایجان غربی(۷۲/۳ درصد)، همدان (۶۶/۸ درصد)، کردستان (۶۵/۶درصد) و تهران (۶۳/۸ درصد) ۵ استان با بیشترین درصد نارضایتی از وضعیت سیاسی کشور هستند. میزان نارضایتی تنها در دو استان خراسان جنوبی (۴۵/۲ درصد) و قم (۴۶/۴ درصد) از میانگین ۵۰ درصد پایین‌تر است و در ۲۹ استان میزان نارضایتی بیش از ۵۰ درصد به دست آمده است. 🔸۶۰ درصدِ قابل ملاحظه یافته‌های این پژوهش نشان‌دهنده افزایش قابل ملاحظه نارضایتی عمومی از وضعیت سیاسی کشور طی ۲۰ سال گذشته است و در حال حاضر بیش از ۶۰ درصد جامعه از وضعیت سیاسی کشور ناراضی هستند. درحالی‌که میزان نارضایتی در سال ۱۳۸۲ معادل ۴۱/۹ درصد بوده است و در سال ۱۳۹۴ نیز با یک کاهش محسوس به ۲۲/۲درصد رسیده بود، اما این عدد در سال ۱۴۰۲ به ۶۰/۲ درصد رسیده است 🔸وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال آینده درحالی‌که همچنان زنان(۵۶ درصد) بیش از مردان(۵۵/۱) معتقد به بدتر شدن وضعیت سیاسی کشور هستند، اما پیش‌بینی آنها نسبت به آینده در مقایسه با نظرات‌شان نسبت به گذشته تعدیل شده است. مردان(۲۹/۵ درصد) خوشبین‌تر از زنان (۲۷/۵ درصد) درباره بهبود وضعیت سیاسی کشور هستند و زنان (۱۶/۵ درصد) نسبت به مردان(۱۵/۶ درصد) معتقدند شرایط هیچ فرقی نخواهد کرد. 🔸میانسالانِ ناامید پیش‌بینی نارضایتی در آینده در بین افراد ۳۰ تا ۵۰ ساله (۵۸/۷ درصد) بیشتر شده است و همچنان گروه سنی ۵۰ به بالا کمترین نارضایتی را از آینده سیاسی کشور خواهند داشت (۴۹/۹ درصد). میان‌سال‌ها با ۳۴/۹ درصد بیش از همه خوشبین به بهبود وضعیت سیاسی کشور هستند درحالی‌که این خوشبینی در جایگاه دوم به ۱۵ تا ۳۰ ساله‌ها می‌رسد(۲۸/۸ درصد) و سپس ۳۰ تا ۵۰ ساله‌ها در جایگاه بعدی قرار می‌گیرند(۲۸/۷ درصد). https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-15684

🔹گروهها از هاشمی حمایت کنند خبرگزاری جمهوری اسلامی انتخابات84. عزت الله سحابی رییس شورای فعالان ملی - مذهبی گفت: همه افراد و گروهها باید از هاشمی رفسنجانی در دور دوم انتخابات حمایت کنند. بر پایه متنی که روز دوشنبه در اختیار ایرنا قرار گرفت ، سحابی گفت: حتی آنهایی که انتخابات را تحریم کردند نیز باید گزینه هاشمی را انتخاب کنند.  اگر شرایط تکرار #سحابی در #هشتم‌تیر پیش آمد، باید مغتنم شمرد.... #مشروطه‌ایرانی      

🔹مرکز رسانه و روابط عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام کرد: لایحه حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در جلسه هیأت عالی نظارت بررسی و به تأیید رسید و در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ به شورای نگهبان اعلام شده است.

🔻بن سلمان به ایران می‌آید خبرگزاری «ایرنا» خبر داد که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان با دعوت محمد مخبر، کفیل ریاست جمهوری به ایران خواهد آمد. بر اساس این خبر ولیعهد عربستان ضمن پذیرش این دعوت، متقابلاً از سرپرست ریاست جمهوری برای سفر به عربستان دعوت کرد. 🐞 آیا توافقی بزرگ در راه است؟ ایران و عربستان کشور فلسطین را شناسایی خواهند کرد؟ یا #آرامش_قبل_طوفان

🔹سه وضعیت احتمالی در انتخابات ✍ مهرداد احمدی شیخانی از آنجا که موضع حاکمیت در مورد فضای مشارکت عمومی مهمترین بخش انتخابات ریاست‌جمهوری پیش روست، ما با سه پلن احتمالی روبروئیم که باید برای هرکدام برنامه خاص خودش را داشته باشیم. پلن اول) انتخابات حداکثری و باز با احتمال مشارکت گسترده. پلن دوم) انتخابات کنترل شده و نیمه‌باز با احتمال مشارکت متوسط. پلن سوم) انتخابات حداقلی و بسته با مشارکت محدود. از آنجا که تا اعلام قطعی و رسمی نامزدهای مورد تائید شورای نگهبان نمی‌توان با قاطعیت گفت که برای این دور از انتخابات، حاکمیت به کدام یک از این سه پلن نظر دارد، برای همین لازم است تا فعالان اصلاح‌‌طلب و دلسوزان کشور که هدفشان بیرون آوردن مردم از چاه بحران‌هایی است که از سال ۸۴ تا کنون، هر روز عمیق‌تر می‌شود، خود را برای هریک از این سه پلن آماده کنند و از قبل با دست و پای بسته وارد این عرصه نشوند. از این رو لازم است که این فعالان با فرض بر اینکه احتمال وقوع هر یک از شرایط بالا وجود دارد، کاندیداهایی در هر سه سطح را تشویق به ثبت‌نام در انتخابات کنند و پس از معلوم شدن نتیجه‌ی تائید صلاحیت‌ها از سوی شورای نگهبان، برنامه انتخاباتی خود را پیش ببرند. اما تا آن موقع، این نیروها باید حداکثر تلاش خود را ابتدا بر اقناع نخبگان و طیف‌های مرجع اجتماعی برای شرکت در انتخابات در هر سه وضعیت ممکن بگذارند و از طریق همین افراد و نهادهای مرجع به ساختن زمینه و انگیزه در جامعه برای شرکت در انتخابات مبادرت کنند تا بلکه کمترین آسیب به آینده این کشور وارد آید.

کامنت خوانندگان: راستش این ویدئو خیلی من را متاثر کرد. علاوه بر آن که حس ایران دوستی آدم را برمی انگیزاند، در حال کاری تحسین برانگیز است: تغییر روایت جنگ ایران و عراق، از جنگی ایدئولوژیک به یک جنگ میهنی! چون: قهرمانانش به جای پاسداران، ارتشی ها هستند. با یونیفرم های تر و تمیز، با انضباط نظامی. و نشان مردانگی و شجاع شان از ریش های انبوه به سبیل های آراسته تغییر کرده. در کنار ادوات و تجهیزات جنگی، آلات موسیقی و نوازندگان و خوانندگان حضور دارند که فضای خشک نظامی را تلطیف و زیبا کرده. انگار جنگیدن تنها هنر  رزمندگان نیست و هنرمندان را هم رسالتی مقدس است. سرودی که می خوانند -با آن حاضر، حاضر گفتن هایی که موی بر تن راست می کند- در باره ی وطن است. ... و حضور زنان، در جنگی که یکسره نقشی پدرسالارانه برایش قائل می شدند و از قول شهیدانش روایتی تکراری ساخته بودند که خواهرم پاسداری از خون من به حفظ حجاب توست!

♟تکاورانی که به احترام همرزمان شهید خود  درحال سلام نظامی هستند بازماندگان گردان دژ خرمشهر از تکاوران نیروی دریایی ارتش هستندکه سی وهفت روز برای حفظ خرمشهر مقاومت کردند و سیصد شهید تقدیم کردند. ناخداصمدی فرمانده این گردان درحال حضور وغیاب است نام این شهدای عزیز  را می‌برد و بقیه با ادای کلمه حاضر پاسخ می‌دهند. لازم بذکراست این کلیپ زیبا اجازه پخش در صدا وسیما را پیدا نکرد به منظور تجلیل ازاین شهدای دلاور در نشر آن کوشا باشید

جامعه ی ایران : جامعه‌ی در تعلیق - جامعه‌ی بلاتکلیف علی زمانیان ✅ جامعه ی بلاتکلیف، جامعه ای است که تکلیفش را با خیلی چیزها معلوم نکرده است. جامعه ی بلاتکلیف، جامعه ای است که قدرت و جسارت مواجهه شدن با واقعیت ها را ندارد و هر زمان،  اندیشیدن و تامل و تدبیر در باره ی مسئله ها را به تاخیر می اندازد . جامعه ای است که از این ستون تا آن ستون برایش فرج است. جامعه ای است کج دار و مریز و شترگاوپلنگ، جامعه ای است که می خواهد کاری کند که نه سیخ بسوزد و نه کباب. جامعه ی بلاتکلیف، جامعه ای است در تعلیق که گاهی به افراط کشیده می شود و گاهی به تفریط. ✅ در جامعه ی بلاتکلیف، هیچ مسئله ای حل نمی شود، زیرا با هیچ مسئله ای تعیین تکلیف نمی شود، بلکه سعی می شود مسئله ها فراموش گردد. جامعه ای است که درست وسط دعوا و بدون آن که چیزی حل و فصل شده باشد، یکی فریاد می زند صلوات بفرستید. بیش از صد سال است ( از زمان مشروطه به این سو ) که برای ما ایرانیان مفاهیم جدیدی مانند مفهوم آزادی، دموکراسی ، تقسیم قوا و ... مطرح شده است اما از آن زمان تا کنون هم چنان این مفاهیم در کش و قوس اند. آیا توانسته ایم با آزادی ، نظام پارلمانی، برابری، دموکراسی و ... تعیین تکلیف کنیم؟ از این رو شخصیت ایرانی به هر دو سوی طیف دموکراسی و استبداد تمایل دارد. رفتارهای ساکنان جامعه ی بلاتکلیف چندان قابل ارزیابی نیست. زیرا پیشاپیش معلوم نیست کدام چهره و رویه ی جامعه عمل می کند. در جامعه ی بلاتکلیف، عبارت" سربزنگاه"، " مقاطع مهم و سرنوشت ساز"، زیاد شنیده می شود. ✅ جامعه ی ایران ، جامعه ی بلاتکلیف است. جامعه ای مبهم و کدر که در آن، مرزها روشن نیست. جامعه ای است با رفتارهای متضاد و در هم ریخته. بنابر این از تلون و تلوتلو خوردن افراد نباید در تعجب بود. مانده به این است که در کدام ساعت و حالت قرار گرفته باشد. صبح ، دمکرات، برای ساعت ده ، عاشق ، به ظهر که می رسیم دیکتاتور می شویم. بعد از ظهر مادی گرای محض و در آخر شب خدا گرای دو آتشه. گاهی سنت گرایی بی حوصله ، گاهی بنیاد گرایی بدون مدارا، و گاهی انسانی مدرن و حتی پست مدرن . ✅ جامعه ی بلاتکلیف ، جامعه ی بی قرار است . جمعیتی آواره و سرگردان که قرارگاهی نمی یابند. چند چهره گی ( ویا به تعبیر دینی و اخلاقی، ریا)  و چند زیستی ، یکی از نشانه های بلاتکلیفی است. و شاید بسیاری از رذایل اخلاقی در جامعه ای فرصت رشد و نمو می یابند که شفافیت و روشنی دیده نمی شود .از آن جا که انسان بلاتکلیف ، تکلیفش را با خیلی چیزها معلوم نکرده است، به انواع رفتارها و منش ها ی بعضا متضاد، گرفتار می آید. به همین دلیل است این ضرب المثل ساخته می شود که می گویند: گاهی از دروازه داخل نمی شود اما گاهی از ته سوزه رد می شود. شرق دور @Iransharghedoor