گلهای‌من

🔹اسامی وکیل‌الدوله‌های مجلس دوازدهم را منتشر کنید 🔸گفته می‌شود عده ای از نمایندگان طوماری امضا کرده‌اند و از آقای #قالیباف خواسته اند نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شود. 🔸در راستای شفافیت لازم است اسامی این نمایندگان که از هم‌اکنون صفت #وکیل‌الدوله برازنده آنهاست منتشر شود. 🔸اگر این نمایندگان آنقدر بزدل و ذلیل‌اند که جرات انتشار اسامی شأن را ندارند، سایر نمایندگانی که چنین نامه ای را امضا نکرده‌اند اسامی خود را منتشر کنند تا همه چیز روشن شود. @mohajerimohamad

🎙 غلامحسین بنان 🎼 کاروان ابوالحسن صبا در مدتی که مدیریت مدرسه موسیقی رشت را بر عهده داشت متوجه پرآوازه شدن نام شخصی به اسم "اکبر تارچی" می‌شود،  صبا برای دیدن تارچی به دیلمان می‌رود تا مدتی تارچی از موسیقی به او بیاموزد اما تارچی بخاطر شخصیت عجیبی که داشت درخواست صبا را بارها رد میکند؛ در نهایت صبا مجبور به سکونت موقت در خانه ای کنار خانه تارچی میشود؛ شبی بی‌خبر تارچی سنتور را به لب ایوان برده و "دیلمان" را می‌نوازد، و صبا از شدت هیجان به خانه تارچی رفته و او را در آغوش می‌کشد و او را راضی می‌کند که این آواز را از طرف او به شهر ببرد. دیلمان هم آوازی از گوشه دشتی‌ست که بعدها به آن اضافه شده و غلامحسین بنان با این آواز (کاروان یا دیلمان) آن را به جامعه موسیقی شناساند و تاکنون خوانندگان بسیاری در این گوشه آثاری خوانده اند.  @tehranpodcast | تهران پادکست ━━━━━━◉────── ↻ㅤ   ◁ㅤ ㅤ❚❚ㅤ ㅤ▷ㅤㅤ ⇆

🎧کتاب صوتی 📚کلیدر ✍️نویسنده : محمود دولت آبادی 🗣راوی و سرپرست گویندگان: آرمان سلطان زاده جلد اول قسمت ۲ 📌اپیزود ۲ #کلیدر 📚‎‌─┅─═ 🆔 ‏t.me/bookvocie #کتاب_صوتی

توییت معنی دار رحمت‌اله بیگدلی، فعال سیاسی درباره صفحه توضیحات شناسنامه احمدی نژاد ▪️محمود احمدی‌نژاد به هنگام ثبت نام با اشاره به شناسنامه خود گفت: «این خیلی احترام داره، کلا ساخت ایرانه.» ▪️رحمت‌اله بیگدلی: اگر احمدی‌نژاد ساخت ایران است، صفحه توضیح شناسنامه خود را به‌صورت خوانا منتشر و به‌صورت شفاف دلیل تغییر نام خانوادگی خود را بیان کند! asriran.com @MyAsriran

کاش احمدی‌نژاد تأیید شود، برای این که...

یک شرکت بریتانیایی به نام " تظاهر به آشپزی " وجود دارد که در كنار غذاى آماده كه به شما ميدهد! ظروف كثيف غذا را نيز ميفرستد، تا شما بتوانيد در برابر مهمان ها تظاهر به آشپزى كنيد مرزهای تنبلی فرسنگ ها جابجا کردن:) @badbid

🎙اپیزود ۶۷ پادکست اکوتوپیا نامه ای به رییس جمهور آخرین امید در عصر ناامیدی 🗣گوینده: پوریا بختیاری #اکوتوپیا #انتخابات 📚‎‌─┅─═ 🆔 ‏t.me/bookvocie #کتاب_صوتی

✅«پوششیِ سهم‌خواه» هم آمد ✍️مصطفی فقیهی 🔗شهرداریِ مفت‌ومجانی برای موجودی چون او با سوابقِ صفرِ اجرایی، به دهان‌ش «مزه‌ی مضاعف» می‌دهد! که در عینِ بی‌عاری، پُزِ عالی را روز به روز ارتقا می‌دهد! 🔗‏اگرچه با همه‌ی جهل و سوابقِ قلچماقی و بزن‌بهادری‌اش، مسیرِ «پله‌ برقی‌های ترقی» را خوب فهمیده! که کاندیدا شود و با الواتی و دریدگی، بتازد به رقبا. 🔗‏و مرحله‌ی بعد: کناره‌گیری به سود «کاندیدای اصلی»؛ که چیزی هم گیرِ او آید! «ماندگاری در شهرداری»، یا «پرواز به دولت»؟ بسته به شرایط، یکی را برمی‌گزیند! 🔗اما چرا مابقیِ سهم‌خواهانِ سیاسی را تایید نمی‌کنند که لااقل، در «هوچی‌گری» تنها نماند؟ و چند سهم هم به هم‌قدهای‌ش برسد؟

🟣همسرم از من خواست یک شب را با زن دیگری بگذرانم!!؟؟ دوستی تعریف می کرد: پس از سال ها زندگی مشترک، همسرم از من خواست که با زن دیگری برای شام و سینما بیرون بروم. زنم گفت: گرچه تو را دوست دارم، ولی مطمئنم که این زن هم تو را دوست دارد و از بیرون رفتن با تو لذت خواهد برد. زنی که همسرم اصرار داشت آن شب را با او بگذرانم مادرم بود. مادرم از ۸ سال پیش یعنی بعد از فوت پدرم تنها شده بود ولی مشغله های زندگی من و داشتن ۳ بچه باعث شده بود که من فقط در موارد اتفاقی و نامنظم به او سر بزنم. آن شب به او زنگ زدم تا برای سینما و شام بیرون برویم. مادرم با نگرانی پرسید چه شده؟ اتفاقی افتاده؟! گفتم: نه، فقط بنظرم رسید بسیار دلپذیر خواهد بود که اگر ما امشب را با هم باشیم. آن شب وقتی برای بردنش می رفتم کمی عصبی بودم. وقتی رسیدم دیدم که او هم کمی عصبی بود، کفش قرمزی پوشیده بود و جلوی درب ایستاده بود، موهایش را جمع کرده بود و لباسی را پوشیده بود که در آخرین جشن سالگرد ازدواجش پوشیده بود. با چهره ای روشن همچون فرشتگان به من لبخند زد. وقتی سوار ماشین می شد گفت:

با غرور و افتخار به دوستانم گفته‌ام امشب با پسرم برای گردش بیرون می روم و آنها خیلی تحت تاثیر قرار گرفته اند.

ما به رستورانی رفتیم که هر چند لوکس نبود ولی بسیار راحت و دنج بود. دستم را چنان گرفته بود که گویی گنج بدست آورده. پس از اینکه نشستیم به خواندن منوی رستوران مشغول شدم. هنگام خواندن از بالای منو نگاهی به چهره مادرم انداختم و دیدم با لبخندی حاکی از یاد آوری خاطرات گذشته به من نگاه می کند. گفت: یادم می آید که وقتی تو کوچک بودی و با هم به رستوران می رفتیم من بودم که منوی رستوران را می خواندم و تو نگاه می کردی. گفتم: که حالا وقتش رسیده که تو نگاه کنی و بگذاری که من این کار را برای تو بکنم. هنگام صرف شام گپ و گفتی صمیمانه و شیرین داشتیم، هیچ چیز غیر عادی بین ما رد و بدل نشد بلکه صحبت ها پیرامون وقایع جاری بود و آنقدر حرف زدیم که سینما را از دست دادیم. وقتی او را به خانه رساندم گفت: که خیلی دلش می خواهد باز هم با من بیرون برود به شرط اینکه دفعه بعد او مرا مهمان کند و من هم قبول کردم. وقتی به خانه برگشتم همسرم پرسید که آیا شام بیرون با مادر خوش گذشت؟ گفتم خیلی بیشتر از آنچه که می توانستم تصور کنم. چند روز بعد مادرم در اثر یک حمله قلبی شدید درگذشت ، بدون اینکه من بتوانم کاری کنم..... مدتی بعد پاکتی حاوی کپی یک رسید از رستورانی که با مادرم در آن شب در آنجا غذا خوردیم بدستم رسید. یادداشتی هم بدین مضمون بدان الصاق شده بود: نمی دانم که آیا در آنجا خواهم بود یا نه، ولی هزینه را برای ۲ نفر پرداخت کرده ام یکی برای تو و یکی برای همسرت. و تو هرگز نخواهی فهمید که آنشب برای من چه مقدار ارزش داشته است، بینهایت دوستت دارم پسرم. در آن هنگام بود که دریافتم چقدر اهمیت دارد که بموقع به عزیزانمان بگوئیم که دوستشان داریم و برایشان وقت بگذاریم. زمانی که شایسته‌ی عزیزانتان است را به آنها اختصاص دهید، زیرا هرگز نمی توان این امور را به وقت دیگری واگذار نمود. همیشه امروز بهتر از فردا و فرداهای نا شناخته است. #داستانک