BlueJavoo

انتخاب نکردن خودش یک انتخابه، که میشه برگزیدن چیزهایی که نیستن. @bluejavoo

بعضی از ارتباط‌های انسانی ماهیتی یک‌طرفه دارن، به این معنی که اگر ازشون خارج بشیم، دیگه نمی‌تونیم برگردیم. اگر جایگاه‌مون رو در قلب دیگری، حراج کنیم، نمیشه بعدا برگردیم و چیزی رو که خودمون کنار گذاشتیم، دوباره طلب کنیم. و مسیرهایی هست که نباید در اون‌ها قدم گذاشت، چون با هر گام، راه پشت سرمون محو میشه، همچون شبحی سوار بر باد. @bluejavoo

من به فرآیند اعتماد دارم، اما این شعله‌ که در وجودم نفیر می‌کشه، گاهی جز به لمس کردن خنکای غایت، آروم نمیشه. این شوق رو تو به من دادی، پس صبر رو هم خودت بهم ببخش، که هر دو به حکم توست. @bluejavoo

اگر آدم‌ها می‌دونستن نقشه‌های خردمندانه و حساب‌شده‌شون چطور به نخی بند است، دست‌کم در بعضی از سرزمین‌هایی که در سفرشون بهش می‌رسیدن، طور دیگه‌ای سیر می‌کردن. و این توصیه‌ای نیست که حتی با علم و آگاهی، بشه بهش عمل کرد، که ما اسیر عقل هم هستیم، نه فقط نشسته در بغل قلب‌مون. @bluejavoo

احساس‌هایی که تجربه کردیم، تلخ یا شیرین، در شکل دادن به ما، هر طوری که الان هستیم، نقش داشتن. گاهی مثل اوج گرفتن یک عقاب طلایی بوده، و گاهی مثل فرو رفتن در ورطه‌ی یک گرداب تیره. اما بعضی از بهترین مشخصه‌هایی که الان داریم، ممکنه محصول عمیق‌ترین اندوهی باشن که زمانی از میان اون عبور کردیم. سوال اینه، اگر بتونیم به گذشته برگردیم و حق انتخاب داشته باشیم، اون اندوه بزرگ رو محو می‌کنیم، یا تصمیم می‌گیریم از قلبش عبور کنیم؟ @bluejavoo