شاه کوه

🟠 ‏نامه‌ی زندانیان ‎#قزلحصار برای توماج برای چهاردهمین هفته سه‌شنبه‌ها‌ی سیاه نه به اعدام.. "حکم اعدام ‎#توماج_صالحی بخشی از کوه یخ نقض فاحش حقوق بشر در ایران است." در آستانه چهاردهمین هفته "سه‌شنبه های نه به اعدام" بودیم که خبر صدور حکم اعدام هنرمند معترض و زندانی سیاسی توماج صالحی منتشر شد. توماج امروز نام دوم و برملاکننده همه بی‌نام و نشانهایی است که این روزها، هفته ها‌و ماه‌های اخیر در گمنامی و معصومیت حلق آویز و اعدام شدند. نام توماج، محبوبیت او و کشاندن او به پای چوبه دار، طنین بلند فریاد تظلم خواهی همه مردم ایران به اعدام ناحق جوانان است، که این بار اما با نام هنرمند آزادی‌خواه به گوش همه جهانیان رسید، که مشت نمونه خروار است، و حاکمیت به چه بهانه‌های واهی و در چه بیدادگاه‌هایی که جوانان و مردمان سرزمین ایران را با نقض فاحش حقوق بشر به چهارمیخ سبوعیّت خود می‌کشند… این واقعیت تلخ و جانکاه این بار با نام توماج عجین شد. همان‌گونه که با نام ژینا، ایرانی به غرش در آمد و جهانیان از عمق فاجعه در این کشور خبردار شدند. ما اعتصاب کنندگان کارزار "سه شنبه های نه به اعدام" در زندان قزلحصار به همه مردم، نهادها و مدافعان حقوق بشر یادآور می‌شویم که، توماج و حکم توماج تنها بخشي از اين کوه یخ جنایت و نقض حقوق بشر در این حاکمیت استبدادی است كه از اين اقیانوس خون بيرون زده؛ و فقط شايد با بلند شدن فریاد اعتراضات همگانی علیه احكام اعدام، قابل پیشگیری باشد! ما وظیفه اخلاقی و انسانی خود می‌دانیم که با تداوم اعتصاب و اعتراض خود تلاش کنیم تا طناب دار را از گردن توماج و همه توماج های بی‌نام و نشان زندانی که همچون او در عین بی‌گناهی با نقض حقوق بنیادین‌شان به اعدام محکوم شده اند، برداریم. زندانیان سیاسی همچون شهریار بیات و شهاب نادعلی در زندان اوین که به تازگی محکوم به اعدام شده اند، یا عباس و حبيب دریس و رضا رسایی و عادل خوشکار و مجاهد كور كور که با تایید نهایی حکم‌ اعدامشان په همراه صدها هموطن کُرد، بلوچ، عرب، فارس و ترك و... در زندان قزلحصار و دیگر زندانها در صف نوبت اعدام هستند. ما برآنیم که باید با اصل حکم اعدام به عنوان یک حکم "غیر قابل برگشت" مقابله کنیم و در این مسیر هزاران زندانی جرائم عمومی هم‌چون زندانیان مواد مخدر که عموما قربانی ساختارهای غلط، فقر و شکاف عمیق طبقاتی و فساد حاکم بر کشور هستند را از یاد نبریم. زندان قزلحصار ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ امضا کنندگان: زرتشت احمدی راغب سپهر امام جمعه لقمان امین پور احمد رضا حائری میثم دهبان زاده رضا سلمان زاده حمزه سواری سعید ماسوری رضا محمد حسینی سامان یاسین https://t.me/sepidehdamTv/2643

🔺خروج ایران از سوریه بدنبال حملات پرتلفات اسرائیل به سپاه اخراج ازسوریه بادستان خالی...! آغازی بر پایان یک بازی باخت-باخت با خیانت تاریخی روس‌ها و هزینه 30 میلیارد دلاری برای ایران خبرگزاری فرانسه گزارش داد : بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، در واکنش به حملات مستمر اسرائیل، از جمهوری اسلامی خواسته است با کاهش حضور نظامی در سوریه روند خارج کردن نیروهای مسلح و شبه نظامیان تحت کنترلش از سوریه را آغاز کند. علی شمخانی، مشاور آقای خامنه‌ای گفته است: «صلاح بر این شد که از سوریه خارج شویم، چون هم به نفع مردم ایران و هم مردم سوریه است». حشمت‌الله فلاحت پیشه، عضو کمسیون امنیت مجلس نظام نیز در واکنش به این سخنان در مصاحبه‌ای گفت: «ما ۳۰ میلیارد دلار!  به سوریه پول دادیم، تکلیف این پولها چه می‌شود؟»

«نوشته به او بگو دنیای دیگری هم برای آواز خواندن هست. خودش منظورم را می‌فهمد» من از او تشکر کردم و گوشی را گذاشتم. *هرگز تأثیری که ممکن است بر دیگران بگذارید را دست کم نگیرید.* *تقديم به همه ى آدمهاى تاثير گذار زندگی ما❤️❤️❤️❤️درودی در یکشنبه چهل روز گدشته از بهار دلتون بهاری،وجودتون سلامت،امورات مملو از موفقیت وروزتان عالی وخجسته باد🙏🙏🌹🌹💕🇮🇷💕

این داستان از کتاب سوپ جورا یکی از دوستان گلم از منتها الیه آذربایجان شرقی برایم فرستاده ودوست دارم شما هم در خواندنش شریک باشید وتاثیر کلمات را در زندگی یک همنوع ببینید درودتان باد*داستانی زیبا از "کتاب سوپ جو"، اثر "جک کنفیلد" که با بیش از ۳۴۵ میلیون لایک، رکوردار در دنیای مجازی در سال ۲۰۱۵ بوده و هنوز نیز ادامه‌ دارد.* ما یکی از نخستین خانواده‌هایی در شهرمان بودیم که صاحب تلفن شدیم. آن موقع من 9-8 ساله بودم، یادم می‌آید که قاب برّاقی داشت و به دیوار نصب شده بود و گوشی‌اش به پهلوی قاب آویزان بود. من قدم به تلفن نمی‌رسید، اما همیشه وقتی مادرم با تلفن صحبت می‌کرد با شیفتگی به حرف‌هایش گوش می‌کردم. بعد من پی بردم که یک جایی در داخل آن دستگاه، یک آدم شگفت‌انگیزی زندگی می‌کند به نام «اطلاعات لطفاً» که همه چیز را در مورد همه‌ کس می‌داند. او شماره تلفن و نشانی همه را بلد بود. نخستین تجربۀ شخصی من با «اطلاعات لطفاً» روزی بود که مادرم به خانۀ همسایه‌مان رفته بود. من در زیر زمین خانه با ابزارهای جعبه ابزارمان بازی می‌کردم که ناگهان با چکش بر روی انگشتم زدم. درد وحشتناکی داشت اما گریه فایده نداشت چون کسی در خانه نبود که با من همدردی کند. انگشتم را در دهانم می‌مکیدم و دور خانه راه می‌رفتم که ناگهان چشمم به تلفن افتاد. به سرعت یک چهار پایه از آشپزخانه آوردم و زیر تلفن گذاشتم و روی آن رفتم و گوشی را برداشتم و نزدیک گوشم بردم. و توی گوشی گفتم «اطلاعات لطفاً» چند ثانیه بعد صدایی در گوشم پیچید: «اطلاعات بفرمائید» من در حالی که اشک از چشمانم می‌آمد گفتم «انگشتم درد می‌کند» «مادرت خانه نیست؟» «هیچکس بجز من خانه نیست «آیا خونریزی داری؟» «نه، با چکش روی انگشتم زدم و خیلی درد می‌کند» «آیا می‌توانی درِ جا یخیِ یخچال را باز کنی؟» «بله، میتونم» «پس از آنجا کمی یخ بردار و روی انگشتت نگهدار» بعد از آن روز، من برای هر کاری به «اطلاعات لطفاً» مراجعه می‌کردم ... مثلاً موقع امتحانات در درس‌های جغرافی و ریاضی به من کمک می‌کرد. یکروز که قناری‌مان مرد و من خیلی ناراحت بودم دوباره سراغ «اطلاعات لطفاً» رفتم و ماجرا را برایش تعریف کردم. او به حرف‌هایم گوش داد و با من همدردی کرد. به او گفتم: «چرا پرنده‌ای که چنین زیبا می‌خواند و همۀ اهل خانه را شاد می‌کند باید گوشۀ قفس بیفتد و بمیرد؟» او به من گفت «همیشه یادت باشد که دنیای دیگری هم برای آواز خواندن هست» من کمی تسکین یافتم. یک روز دیگر به او تلفن کردم و پرسیدم کلمۀ fix را چطور هجّی می‌کنند. یکسال بعد از شهر کوچکمان (پاسیفیک نورث وست) به بوستن نقل مکان کردیم و من خیلی دلم برای دوستم تنگ شد. «اطلاعات لطفاً» متعلّق به همان تلفن دیواری قدیمی بود و من هیچگاه با تلفن جدیدی که روی میز خانه‌مان در بوستن بود تجربۀ مشابهی نداشتم. من کم‌کم به سن نوجوانی رسیدم اما هرگز خاطرات آن مکالمات را فراموش نکردم. غالباً در لحظات تردید و سرگشتگی به یاد حس امنیت و آرامشی که از وجود دوست تلفنی داشتم می‌افتادم. راستی چقدر مهربان و صبور بود و برای یک پسربچه چقدر وقت می‌گذاشت. چند سال بعد، بر سر راه رفتن به دانشگاه، هواپیمایم در سیاتل برای نیم ساعت توقف کرد. من 15 دقیقه با خواهرم که در آن شهر زندگی می‌کرد تلفنی حرف زدم و بعد از آن بدون آن که فکر کنم چکار دارم می‌کنم، تلفن اپراتور شهر کوچک دوران کودکی را گرفتم و گفتم «اطلاعات لطفاً». به طرز معجزه‌آسایی همان صدای آشنا جواب داد. «اطلاعات بفرمائید» من بدون آن که از قبل فکرش را کرده باشم پرسیدم «کلمۀ fix را چطور هجّی می‌کنند؟» مدتی سکوت برقرار شد و سپس او گفت «فکر می‌کنم انگشتت دیگر خوب شده باشد.» من خیلی خندیدم و گفتم «خودت هستی؟» و ادامه دادم «نمی‌دانم می‌دانی که در آن دوران چقدر برایم با ارزش بودی یا نه؟» او گفت «تو هم می‌دانی که تلفن‌هایت چقدر برایم با ارزش بودند؟» من به او گفتم که در تمام این سال‌ها بارها به یادش بوده‌ام و از او اجازه خواستم که بار بعد که به ملاقات خواهرم آمدم دوباره با او تماس بگیرم. او گفت «حتماً این کار را بکن. اسم من شارون است» سه ماه بعد به سیاتل برگشتم. تلفن کردم اما صدای دیگری پاسخ داد. «اطلاعات بفرمائید» «می‌توانم با شارون صحبت کنم؟» «آیا دوستش هستید؟» «بله، دوست قدیمی» «متأسفم که این مطلب را به شما می‌گویم. شارون این چند سال آخر به صورت نیمه‌وقت کار می‌کرد زیرا بیمار بود. او 5 هفته پیش در گذشت» قبل از که تلفن را قطع کنم گفت «شما گفتید دوست قدیمی‌اش هستید. آیا همان کسی هستید که با چکش روی انگشتتان زده بودید؟» با تعجب گفتم «بله» «شارون برای شما یک پیغام گذاشته است. او به من گفت اگر شما زنگ زدید آن را برایتان بخوانم» سپس چند لحظه طول کشید تا درِ پاکتی را باز کرد و گفت:

حضور غیر مجاز میلیونها افغانی در کشور تهدید جدی برای امنیت ایران است.بر طبق بر آوردها بیش از ده میلیون جمعیت افغانی وارد کشور شده اند که این معضل بزرگی را برای کشورمان رقم می زند.سفارت جمهوری اسلامی در کابل به سهولت هرچه تمامتر به افغانی ها ویزا و پاسپورت می دهد و گروه گروه وارد کشور می شوند .تازه مرزهای کشور را باز گذاشته اند و هر روز شاهد ورود فوج فوج افاغنه ی خطرناک به ایران هستیم. این درحالی است که‌ به‌ راحتی برایشان شناسنامه ی ایرانی صادر می شود و این جماعت بیسواد و بی سرو پا به جای جوانان ایرانی در شرکت‌ها و کارگاه‌ها به کار گماشته می شوند،از یارانه و بهداشت رایگان و سایر خدمات برخوردارند و امنیت و سلامت بهداشت جامعه را با خطرات جدی مواجه کرده اند.چه فجایع هولناکی که توسط این افغانی ها صورت می گيرد که رسانه ای نمی شود.نمی دانیم که چرا مسئولان به فکر امنیت و آسایش مردم نیستند و کشور را جولانگاه افغانی های بی سر وپا و وحشی کرده اند؟ کشوری که امنیت ندارد چه دارد؟بی جهت نیست که نخبگان از مملکت خارج می شوند.باکمال تاسف باید گفت پخمگان افغانی فوج فوج وارد کشور می شوند.خطر تشکیل افغانستان دوم در کشور بیخ گوش ماست.باید این خطر را جدی گرفت.مسئولان و مردم کی باید از خواب غفلت بیدار شوند خدا می داند.

شرمنده ام درحالیکه مهاجرین افغان کودک ربایی پتجاوز میکنند وباتاسف زنان شوهردار بخاطر مشگل فقر بمرحله بدبختی که شرم دارم بگویم آنگاه حکومت برای سرپوش گذاشتن باین خفت و محنت ملی دارد برای لشگر کشی برای چهارتارزلف زنان برنامه ریزی میکند واقعا بعنوان یک ایرانی خودکشی دسته جمعی بکنیم تااین حکومت خیالش راحت شود ملت از افغانستان و پاکستان وسرزمین های فقیر عربی وافریقا وارد کند من یک توضیحی بدهم در سال 1348 یک آمارگیری توسط شهربانی کردند معلوم شد 60%اززنان تن فروش درمحله های بدنام اتباع روسیه شوروی سابق، سویدی، اروپایی هستند40%ایرانی حالا اکثر تن فروشان دبی امارات وعراق وترکیه اکثرا ایرانیند آیا جاندار ماملت خودکشی کنیم

بدون شرح! 😂😐😳 اینو حتما تا آخر ببینید تو ایران با آبکش دارن اب میبرن 🤣🤣🤣

فاجعه بسیار دردناک و غیرقابل باور در جهان که تعجب مردم دنیا و افکار عمومی را برانگیخت. بیمارستان محب مهر را همراه با کلیه بیماران و پرسنل پلمب کردند بعلت کشف حجاب.😡 اگر در جهان شما نمونه‌ای سراغ داری که بیمارستان را با بیمارانش پلمپ کنن بگید. اُفتادیم وسط یه دیوونه‌خونه. یه عده روانی دارن همه را مثل خودشون روانی میکنن.😫😫

سمیر جعجع، رئیس «حزب نیروهای لبنانی» : حمله ایران به اسراییل هیچ خسارتی در پی نداشت، بلکه باعث بازگشت حمایت بین‌المللی به تل‌آویو شد. العربیه

مومنی، اقتصاددان: در هشت سال دولت احمدی نژاد، قیمت نان 32 برابر شد! 🔹 بی‌سابقه‌ ترین سقوط از نظر پاکدامنی اقتصادی حکومت در دوره احمدی نژاد رقم خورده است 🔹فرشاد مومنی اقتصاددان گفت: عزیزان با شعار اینکه نان را سر سفره مردم بیاورند روی کار آمدند و در همان ۸ سال، به صورت نمادین قیمت نان ۳۲ برابر شد! آیا این‌ ها چیزهای کوچکی است که هیچ حرفی درباره آن زده نمی شود! 🔹گفت می خواهم فقط عدالت برقرار کنم همان دولت در گزارشی اعلام کرد در ماه‌ های پایانی مسئولیتش شاخص فلاکت در ایران دو برابر ماه‌ های اولی شد که او مسئولیت بر عهده گرفته بود. 🔹باید از آن هایی که گزافه گویی می کنند و با شعارهای توخالی و پوچ، ایران را در معرض هزینه‌ های غیرعادی قرار می دهند و رفتارهای مشکوک دارند و فشارهای تحریمی را کاغذ پاره می نامند و بلایایش را جامعه به صورت بین نسلی متحمل می شود، از دریچه مفهوم تسخیرشدگی دولت نگاه کرد و باید عبرت آموز باشد./ جماران 🏙 @Lorestan_Fouri