ناســــــاز

من خون خویش را به دریاها بخشیدم آه ای کشتی‌ها در خون من پیش برانید من به ژرفاها خفته‌ام آرام! رافائل آلبرتی نقاشی/ ویلیام ترنر

من خون خویش را به دریاها بخشیدم آه ای کشتی‌ها در خون من پیش برانید من به ژرفاها خفته‌ام آرام! رافائل آلبرتی

و اما شما، به دروغ‌ها حقیقت را می‌پوشانید؛ براستی که جملگی، طبیبان بی خاصیتید! کاش که به کل خاموش می‌شدید، که برای شما این حکمت می‌بود. عهد عتیق/ ایوب نقاشی/ جیمز انسور

حتی اگر بگویم آفتاب و ماه و ستاره، این‌ها همه می‌افتند. مگر من چه خواستم؟ آلخاندرا پیسارنیک

مرا بِرَهان از گذشته‌ی به کمال نرسیده‌ام که از پشت به من چسبیده است و مرگ مرا دشوار می‌کند. تاگور

اندیشه‌های غمگینم با پرسیدن نام‌شان مرا می‌آزارند.... تاگور

در آنجا هرکس نزدیک‌ترین خود را می‌درد و این آغاز دوزخ است. دانته/ دوزخ

نمی‌دانستم چرا می‌خواهم بگریم، اما می‌دانستم اگر کسی با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یک هفته‌ی تمام خواهم گریست. سیلویا پلات

سیاه‌چرده‌ام و زیبا چون سیاه‌چادر بادیه‌نشینان ننگرید که آفتاب‌سوخته‌ام برادرانم مرا واداشتند که از تاکستان نگهبانی کنم و از تاک تن خود نگهبانی نتوانستم. عهد عتیق/غزل غزل‌های سلیمان

شبانگاه بر بستر خویش او را که جانم دوست می‌دارد جستم دست کشیدم اما او را نیافتم پس برخاسته شهر را زیر پا گذاشتم در رهگذرها و میدانگاه‌ها او را که جانم دوست می‌دارد، جستم او را جستم، اما نیافتم او را خواندم، اما پاسخی نگرفتم نگهبانان شبگرد به من برخوردند پرسیدم: «آیا محبوب جان مرا دیده‌اید؟» اما ایشان مرا زدند و مجروح ساختند قراولان جامه بر تنم دریدند ای خواهرانم، ای دختران اورشلیم شما را به آهوان صحرا قسم اگر دلداده‌ی مرا یافتید به او بگویید چه بر من رفت. غزل غزل‌های سلیمان