شب نامه

«شايد بايد نگويم كه اشک توی چشم‌های من چرخيد، ولی چرخيد. چرايش را نمی‌دانم. هنوز هم نمی‌دانم اما ديدم باز از آن وقت‌ها شد كه بی‌اختيار اشک می‌آيد. هرگز كتک مرا به گريه نينداخت، دردهای شديدِ تن و ناخوشی هم نه. نزديكی‌ها و دوری‌های انسانی، چرا. زياد.» • ابراهیم گلستان @shaabnaameh

«اندوه هرچه به ما نداد، سکوت‌های خوبی یادمان داد.» @shaabnaameh

پروردگارا! از حميت هاي جاهلانه و عصيبت هاي ناهنجار كه حرمت انسانيت پاس ندارد و به حريم اجتماع پاي تعدي و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه ميبرم. به درگاه تو از نكبت ايام و فساد آينده و ستم حكومت پناه ميبريم. پروردگارا! از تباهي معيشت و سياهي روزگار و تنگي روزي و شماتت دشمن و ملامت دوست به تو پناه مي آورم. @shaabnaameh

پروردگارا! از حميت هاي جاهلانه و عصيبت هاي ناهنجار كه حرمت انسانيت پاس ندارد و به حريم اجتماع پاي تعدي و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه ميبرم. به درگاه تو از نكبت ايام و فساد آينده و ستم حكومت پناه ميبريم. پروردگارا! از تباهي معيشت و سياهي روزگار و تنگي روزي و شماتت دشمن و ملامت دوست به تو پناه مي آورم. - في الاستعادة من المكاره و شيء الاخلاق و مذام الافعال @shaabnaameh

برای شب عزیزِ من، برایِ ما ... @shaabnaameh

اون‌جایی که می‌گه:" خطا کردم که تو را با شبم آشنا کردم" خیلی جالبه. سرزنش خویشتن بابت راه‌دادن کسی به خلوت‌ترین و خالص‌ترین زمان‌‌ِ مختص به خود. سرزنش درست و به‌جا. @shaabnaameh

قسم به آن لحظات.

تنگنا، از رحم ميكاهد.

بايد پيدا باشد كه بارها از من پرسيده اي آيا روشنايي با تاريكي مساوي است؟ آيا آفتاب با سايه يكي است؟ بايد شبيه كسي باشم كه بارها از او سوال كرده اي آنكه نميبيند با آنكه ميبيند يكي است. ولي شبيه نيستم. فقط ميدانم آنهايي كه ازشان سوال هاي ساده و بزرگ ميپرسي با آنهايي كه ازشان سوال هاي ساده و بزرگ نپرسيده اي، يكي نيستند. همين مرا اميدوار ميكند. /خانم مرشدزاده @shaabnaameh