فرهیختگان

🗽مطالعات امریکا: اعتراضات دانشجویی و متمم اول قانون اساسی اعتراضات وسیع دانشجویان و بعضا اساتید دانشگاه‌های آمریکا علیه حمایت بی‌قید و شرط دولت متبوعشان از اقدامات ضد حقوق بشریِ دولت اسراییل در غزه و کرانه‌ی باختری، پدیده‌ جدیدی در فرهنگ سیاسی آمریکا نیست. ایالات متحده قبلا نظیر این تجمعات را در دهه۶۰و۷۰ میلادی و در اعتراض به جنگ ویتنام، در دهه۹۰ در اعتراض به جنگ خلیج فارس و در ابتدای هزاره سوم در اعتراض به جنگ عراق به خود دیده است. البته شدت اعتراضات علیه جنگ ویتنام خاصه در اواخر دهه۶۰ میلادی بسیار زیاد بود تا جایی که در دوران نیکسون حتی به کشته شدن ۴دانشجو در دانشگاه دولتی کنت انجامید و موجی میلیونی را به راه انداخت. در آن زمان، متفکرانی چون جان رالز، هانس مورگنتا و نوام چامسکی معتقد بودند که مقاومت گسترده مدنی نهایتا دولتمردان آمریکا را مجبور خواهد کرد که نیروهای نظامی‌شان را از ویتنام بیرون بکشند. البته این اعتراضات خیلی دیر به ثمر نشست و جنگ بی‌ثمر ویتنام تا سال۱۹۷۵ به طول انجامید. اما بحثی که در اعتراضات اخیر بسیار برجسته شده، بحث آزادی بیان و تجمعات در محیط‌های دانشگاهی آمریکاست. قبل از پرداختن به این موضوع باید گفت که آنچه در وقایع شش ماه اخیر بسیار به چشم آمده، قدرت چشمگیر لابی اسراییل در جهت‌دهی سیاست کلی آمریکاست. لابی اسراییل - متشکل از ده‌ها سازمان و نهاد قدرتمند که AIPAC فقط یکی از آنهاست - بی‌شک یکی از چند لابی قدرتمند سیاسی در آمریکاست و قدرتی فراحزبی دارد که چون چتری، سیاست‌سازان برجسته‌ی هر دو حزب اصلی آمریکا را در بر می‌گیرد. ازقضا چند هفته پیش بود که جان میرشایمر - استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه شیکاگو و نظریه‌پرداز برجسته‌ی واقع‌گرایی تهاجمی - به مثابه کسی که مهم‌ترین و مفصل‌ترین پژوهش دانشگاهی درباره لابی اسراییل را منتشر کرده است، گفت که تاثیر لابی بر سیاست امریکا حالا از هر موقعی بیشتر شده است. اما آیا لابی می‌تواند مخل متمم اول قانون اساسی آمریکا که ضامن آزادی بیان است شود؟     حقیقت این است که اعمال فشار بر موسسات و سازمان‌های خصوصی مشمول متمم اول قانون اساسی نیست. برای مثال دولت فدرال نمی‌تواند روی شرکت متا (مالک فیسبوک، واتساپ، اینستاگرام و..) یا توییتر (در مالکیت فعلی ایلون ماسک) نسبت به اتخاذ سیاست‌های خاصی فشار بیاورد. این شرکت‌ها طبق قوانین داخلی خود می‌توانند محدودیت‌هایی را برای کاربران خصوصی خود اعمال کنند چنانکه توییتر در زمان اعتراضات بعد از کشته شدن جورج فلوید، حساب رسمی دونالد ترامپ را هم مسدود کرد. این قاعده شامل دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی خصوصی آمریکا - از جمله دانشگاه‌های مشهوری مانند هاروارد، ام‌آی‌تی، استنفورد، کلمبیا، پنسیلوانیا، پرینستون، ییل و... - نیز می‌شود. ناگفته پیداست که لابی اسراییل صاحب نفوذ بسیاری در میان مدیران رده بالای بسیاری از این موسسات خصوصی است فلذا موفق شده تا با معادل‌انگاریِ اعتراض به دولت اسرائیل و یهودستیزی، استانداردهای خود را بر این موسسات خصوصی تحميل کند که خارج از حیطه‌ی عمومی و شمول متمم اول قانون اساسی آمریکا هستند. ___ ارجاعات: [1]. https://www.aljazeera.com/program/upfront/2024/3/29/john-mearsheimer-israel-lobbys-influence-on-us-policy-as-powerful-as-ever?traffic_source=rss عدنان فلّاحی #فرهیختگان راهی به رهایی

کاسه و نیم‌کاسه   سال‌ها پیش، در یکی از کلاس‌های دانشگاهی، دیدم برای دانشجوها به اندازۀ کافی صندلی نیست و هر دانشجویی که می‌آید، یا باید بایستد یا روی زمین بنشیند. بار اول هم نبود. آن کلاس همیشه کمبود صندلی داشت. به دانشجوها گفتم: شما برای این درس‌ها شهریه می‌پردازید. درست نیست که روی زمین بنشینید. مشکلتان را به مسئولان دانشگاه بگویید. آنها وظیفه دارند کلاس‌ها را برای درس آماده کنند. هفتۀ بعد، یکی از استادان همان دانشگاه به من گفت: در یکی از روزهای گذشته، رئیس دانشگاه در جایی سخنرانی کرده و گفته‌ است: «بعضی از استادان، دانشجویان را علیه من تحریک می‌کنند. به بهانه‌های واهی، مثل کمبود صندلی در یکی از کلاس‌ها، می‌خواهند دانشگاه را به هم بریزند. آن استاد کذایی در بیرون از دانشگاه هم‌دستانی دارد که من آنها را می‌شناسم  و...» توهم توطئه، ریشه در اعماق تاریخ ما دارد، و با پوست و گوشت و جان ما آمیخته است. در هزار سال گذشته، ما با این توهم زندگی کرده‌ایم که زیر هر کاسه‌، نیم‌کاسه‌ای است و در هر آستینی، خنجری پنهان است.خاستگاه بسیاری از اندیشه‌ها و حتی رفتارهای اجتماعی ما، همین بوده است. توهم توطئه، پدیدۀ سیاسی نیست. بخشی مهم از فرهنگ و باورهای تاریخی و جهان‌شناسی ما است. ما تاریخ را هم از همین منظر می‌بینیم. کتاب‌های علمی(!) ما پر است از نظریه‌هایی که هیچ پشتوانه‌ای جز توهم توطئه ندارند؛ نظریه‌هایی مانند گزاره‌های زیر:   ترجمۀ آثار فلسفی یونانی‌ها در قرن‌های دوم و سوم هجری، برای رقابت با مکتب اهل بیت(ع) و دور کردن مردم از خاندان پیامبر(ص) بود. دانشمندان اهل سنت در قرن چهارم، به این نتیجه رسیدند که فقط چهار مذهب(حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی) را به رسمیت بشناسند و باقی را کنار بگذارند، تا به این بهانه بتوانند مذهب جعفری را هم حذف کنند. برخی از نویسندگان اهل سنت:‌ مذهب شیعه، دست‌ساز یهودیان صدر اسلام، به رهبری عبدالله بن سبأ، برای تفرقه‌افکنی در امت اسلام است. دارالفنون را ساختند تا علوم غربی را جایگزین علوم دینی کنند. تأسیس مدرسه‌های جدید در ایران، برای اجرای نقشه‌های غرب در بی‌دین کردن جوانان مسلمان بود. طرفداران آزادی و لیبرالیسم، دنبال آزادی‌های جنسی‌اند. منشأ عقیده به نحوست سیزده بدر، بنی‌امیه است که می‌خواستند سیزه رجب(سالروز امیر المؤمنین) را لکه‌دار کنند. (سخنرانی علامه امینی در مدرسه نواب مشهد) از این‌گونه نظریه‌ها در کتاب‌های ما به قدری است که می‌توان از آنها یک دانشنامۀ هزار برگی ساخت. منکر دشمنی‌ها نیستم. هر کسی می‌داند که جهان، عرصۀ دوستی‌ها و دشمنی‌هاست، و می‌دانم که برخی مو می‌‌بینند و برخی پیچش مو. سخن این است که اگر ساده‌اندیشی و زودباوری، نتیجۀ ظاهربینی است، همه چیز را هم توطئه و برنامه و نقشه دیدن، بیماری است.   زنده یاد رضا بابایی #فرهیختگان راهی به رهایی

این فیلمِ بی‌نظیر الهام بخش را ببینید. " آخرین چهره" روایتی از جنگ و یک عشقِ غیر‌ممکن است. بعد از دیدنش فکر کردم، یعنی وضع ما افغان‌ها بعد از سقوط حکومت از مردم آفریقا هم بدتر است که همه پا به فرار گذاشتیم! با سرزمینی چهار‌فصل، پر از منابع طبیعی، آب شیرین و طبیعتی بکر. یکی مثل دکتر میگلِ غرب نشین است که ترک آسایش کرده و در آفریقا همراه جنگ و کشتار جان آدم‌ها را نجات می‌دهد و کسانی هم مانند ما باسوادهای خاورمیانه‌ای، فکر و ذکرمان فقط رفتن و نجات دادن خودمان و خانواده‌امان شده است.    فکر و تشویش بی‌اندازه به آسودگی و راحتی خود، روح و روانمان را پژمرده ساخته، اگر از ملال و رخوت زندگی به ستوه آمدیم، بهترست بخاطر خودمان هم که شده گاهی مهربانی و از خود‌ گذشتن را تجربه کنیم. ترک آسایش کنیم تا در زندگی آرامش واقعی و رضایت خاطر را تجربه کنیم. مثل دکتر میگل بزرگ که معشوقه‌اش درباره‌اش می‌گوید: "قبل از اینکه با او آشنا بشم، یه ایده بودم، وجود نداشتم ولی اکنون مرئی شدم." هما همت #فرهیختگان راهی به رهایی

گامی به جلو در پژوهش‌های شاهنامه و احوال فردوسی علی شاپوران دوست عزیز جوینده و یابنده، دکتر نوید فیروزی، مطلبی تأمّل‌برانگیز دربارۀ روابط فردوسی با پسرش نوشته‌‌است و در آن از سر لطف از نظر من هم یادی کرده‌است. پیوند نوشتۀ ایشان و نوشتۀ خودم را که موضوع اشارۀ ایشان بوده در انتهای این مطلب همرسان خواهم‌کرد. نوشتۀ آقای فیروزی سعی می‌کند شاهنامه را به شکل یکپارچه بررسی کند و تصوّرش از فردوسی دوبعدی و کلیشه‌ای نیست، پس حتی اگر بعدها با یافته‌های تکمیلی اصلاح یا حتی نقض شود مغتنم و مفید است و پیش‌رفتی است. دانش همین‌طور شکل می‌گیرد، با قدم‌های کوچک. اشارۀ دکتر فیروزی را به نوشتۀ خودم بهانه می‌کنم و به دکتر سیّدعلی محمودی لاهیجانی اشاره ‌می‌کنم که چنان که از مقالاتش برمی‌آید، مدتی هست که مشغول پژوهش بر همین موضوعات است. محمودی لاهیجانی مقاله‌ای دارد با عنوان «سال‌های سرودن شاهنامه و ستایش محمود غزنوی» (جستارهای نوین ادبی، شمارۀ ۲۰۷) که خیال می‌کنم از جهت ارائۀ اطّلاعات و پیشنهادهای تازه در این موضوع، به همراه دو مقالۀ بعدی که در این نوشته معرّفی می‌کنم، بعد از تحقیقات دو نسل نخست مؤلّفان (مول، نولدکه، تقی‌زاده، فروغی و  از جهتی قزوینی) فقط با نوشته‌های دو استاد مصحّح شاهنامه، خالقی مطلق و جیحونی، قابل قیاس است. بعد از قریب یک قرن و نیم که جمعی از زبده‌ترین محقّقان با شاهنامه سروکلّه زده‌اند، این دستاورد بزرگی است. معنای این حرف این نیست که معتقدم هرچه ایشان گفته درست است. برعکس! مثلاً معتقدم در همین مقالۀ درخشان فوق، ایشان نیمی از راه را رفته و فرض نادرست «تقدیم اثر نهایی در سال ۴۰۰ به محمود» و بلکه «وجود دو تدوین ۳۸۴ و ۴۰۰» باعث شده نتیجه‌گیری نهایی‌اش آمیخته به خطا باشد. در این زمینه پیشتر در یادداشت‌های «چند نکتۀ بدیهی و غالباً مغفول» و «جهاندار کیست» نوشته‌ام (۱) و این بحث را ادامه خواهم‌داد، ولی فارغ از این، روش و کوشش و یافته‌های محمودی لاهیجانی ستودنی است و اگر فرضاً هر کس به جواب نهایی برسد درواقع نظر او را تکمیل کرده‌است. مقالۀ دیگر ایشان «پادشاهی نوذر یا داستان آرش» به نظرم تا این لحظه بهترین توضیح دربارۀ محتوای شاهنامه مابین منوچهر و کیقباد است؛ که بخشی خاص و غریب در شاهنامه است. چند ماه پیش مطلبی نوشتم دربارۀ «موبد و دهقان» در شاهنامه (با عنوان «احتمالی در باب منابع شاهنامه» در همین کانال پیدایش کنید). بعدتر فهمیدم ایشان پیش از من و بیش از من بر این موضوع تمرکز کرده و نتایج بیشتری هم گرفته‌است. من با بخش کوچکی از آن نتیجه موافق نیستم که باز موضوع دیگری است. دو مقالۀ دیگر ایشان بر فهرست و عناوین شاهان اشکانی و ساسانی تمرکز و آن‌ها را با منابع دیگر مقایسه می‌کند. موقع خواندن این مقالات دریغ خوردم که چرا ایشان این بررسی را با فهرست شاهان که در بسیاری از نسخه‌ها پس از مقدمه منثور می‌آید ادامه نداده، چون اولاً زحمت ایشان حاصل بیشتری می‌داشت و ثانیاً در آن صورت می‌شد با یک ارجاع از حاصل پژوهش ایشان استفاده کنم و لازم نبود خودم دو سه هفته وقت صرف این کار کنم! ایشان یک مقاله نیز دربارۀ اعتبار نسخۀ سن‌ژوزف بر مبنای تبارسنجی آن دارد که خیال می‌کنم اگرچه زحمت بسیار کشیده نتیجۀ درستی از آن نگرفته‌است. یک دلیل این است که بخشی از آنچه محمودی لاهیجانی «خویشاوندی نسخۀ سن‌ژوزف با شاخۀ لنینگراد» یافته درواقع خویشاوندی نیست بلکه نتیجۀ فساد عرضی نسخۀ پاریس ۸۴۴ است. ولی این نوشته در پی تفصیل این موضوع نیست. آنچه مهم است این است که یک نفر بالاخره زحمت کشیده و چنین بررسی دشواری کرده و آن را منتشر کرده‌است، بدون این که نوشتنش منتظر و مدیون دیگران باشد. دو مقالۀ دیگر ایشان که خوانده‌ام، «تصحیح و معنای چند بیت از رستم و سهراب» و «فرمول‌های اسم-صفت هنری در شاهنامه» نیز نکات هوشمندانه و عمیق کم ندارد. من آقای محمودی لاهیجانی را شخصاً نمی‌شناسم، ولی برایش کامیابی آرزو می‌کنم. امیدوارم ایشان و آقای فیروزی به پژوهش ادامه دهند و بیشتر منتشر کنند و بهره برسانند. ۱. اگر عنوان این مطلب را به‌جای «جهاندار کیست؟»، «تصحیح ابیات پایانی شاهنامه» گذاشته‌بودم ده بار بیشتر به آن توجّه می‌شد، ولی هدف من تصحیح «روایت» بود نه «متن». مهم نیست که «حییّ قتیب است» یا «حییّ قتیبه‌ست از آزادگان» یا «که جاوید بادا» یا «که جاوید باد آن خردمند مرد». هدف این بود که بگویم این ابیات در ستایش حییّ است نه محمود و ذکری از محمود در پایان شاهنامه نیست. پیوند مطلب دکتر فیروزی و مطلب من که طرف اشاره ایشان بوده: https://t.me/tanidezedel/104 https://t.me/fanneadab/519 #فرهیختگان راهی به رهایی

‍ سیدمحمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام: منازعه‌ای که بین ایران و اسرائیل پیش آمد، در واقع فقط بین ایران و اسرائیل نبود، بلکه بین ایران و ناتو بود. تمام ظرفیت‌های کشورهای عضو ناتو به کمک اسرائیل آمد و به همین دلیل هم بود که موفق شدند برخی از پهپادها و موشک‌های ایران را منهدم کنند. صرفاً خود اسرائیل در عملیات ایران مدافع نبود، بلکه ظرفیت بزرگی از کشورهای عضو ناتو در این دفاع مشارکت کردند. همین موضوع نشان‌دهنده توان و قدرت موشکی و پهپادی ایران بود، چراکه برای بی‌اثر کردن این عملیات کل ظرفیت کشورهای متحد اسرائیل در ناتو با همه امکانات وارد صحنه شدند. ✍ ناصر دانشفر به گمانم در مورد مطالبی جناب صدر بیان فرموده‌اند، نه فقط در ایران که در دنیا اتفاق نظر وجود دارد. حال باید پرسید که ثمرهٔ این رویارویی چه بوده است؟ آیا پیامد این تقابل تنها اذعان دشمن به توانمندی کشورمان می‌باشد و در این نبرد قدرت بازدارندگی طرف مقابل نمودی نداشته است؟ فایدهٔ یک عمل آفندی که توسط پدافند ائتلاف دشمن و حامیان او تقریباً به صورت کامل دفع می‌گردد، چیست؟ تا چه زمانی کشور ما با محدودیت‌های مالی موجود، قادر به انجام حملات بی‌حاصل اینچنینی می‌باشد؟ گیریم که با زدن همین نان بخور و نمیر از سفرهٔ مردم توان تولید پرتابه‌هایی قویتر از آنچه که اکنون بکار گرفته‌اید را داشته و صدمات بیشتری متوجه دشمن سازید، آخرش چه؟ تا کی قرار است به جنگ و مخاصمه ادامه دهید؟ از این کنش غیرعقلانی چه عائد کشور می‌گردد؟ سودش برای جبههٔ مقاومت و به‌ویژه مردم فلسطین چیست؟ از شما می‌پرسم، حالا که متوجه توان طرف مقابل شده‌اید و می‌دانید که با این چهار تا موشک و پهپاد عهد عتیق قادر به وارد کردن صدمهٔ سخت به دشمن صهیونیستی نیستید، اکنون که فهمیده‌اید، منافع غرب در ماندن اسرائیل است و آنها اجازه نخواهند داد که موجودیت آن در خطر افتد، بهتر نیست از شرایط حاکم بر ایالات متحده بهره بگیرید و وارد یک بازی برد برد شوید؟ نمی‌توان انکار کرد که در میز مذاکره باید کوتاه آمد، اما این اختصاص به یک طرف ندارد و بدون عقب‌نشینی دو طرف امکان تفاهم نیست. آقای بایدن یا به زبان ساده کدخدای کنونی جهان، حال و روز خوبی در آمریکا ندارد و امکان شکست وی در برابر ترامپ کم نیست. اینکه روشن است که برآمدن این مردک پوپولیست به زیان شماست، پس چرا از این فرصت مناسب استفاده نمی‌کنید تا هم مشکلات کشورمان تا حد قابل قبولی مرتفع شود و هم اینکه مردم فلسطین پس از سالها جنگ و دربدری با پذیرش موضوع دو کشور مستقل نفس بکشند و زندگی کنند. آقای خامنه‌ای باور کنید مسئولان حماس نهایتاً تن به دو کشور خواهند داد، این روزها راست یا دروغ سخن از ورود به فاز سیاسی رانده‌اند، اگر این موضوع تحقق یابد، آنکه سرش بی‌کلاه می‌ماند شما هستید. #فرهیختگان راهی به رهایی

حمایت از توماج صالحی در مشهد تصاویر و کلام توماج در خیابانها تکثیر شده #فرهیختگان راهی به رهایی

چرا در دانشگاه های ایران نه؟!! از سه روز پیش اعتراضات و تحصن های دانشجویی در آمریکا-اروپا را سخت پیگیرم. چه شور و شوق و غوغا و بگیر و ببندی. اعتراض های دانشجویی در دانشگاه های جهانی ییل، تگزاس،‌ هاروارد، نیویورک، جورج تاون، امرسون، کالیفرنیای جنوبی، اموری درجورجیای آتلانتا، پاریس و ...علیه اسرائیل و استمرار جنگ غزه، همچنان که از تلویزیون دارم می بینم،‌ ادامه دارد. بی وقفه و پر شر و شور. زن و مرد، استاد و دانشجو،‌ سیاه و سفید و اسپانیولی و آسیای شرقی و خاورمیانه ای، با مشتان گره کرده و فریاد زنان بر سر نتانیاهو وگاه حمس. ولی چرا کمترین صدایی از این گونه فریادهای خود جوش و غیر حکومتی در دانشگاه های جمهوری اسلامی نیست؟! چرا دانشگاه های جمهوری اسلامی اعم از دانشجو و استاد و ...در این معرکه جهانشمول برکنارند و حتی حوصله جدی پیگیری و تفسیر و تحلیل تحولات جنگ را هم به خود نمی دهند؟! رهبران و مدیران جمهوری اسلامی نمی خواهند به کند و کاو در باره این خاموشی همگانی دانشگاه ها بیندیشند؟! یا پاسخ آن را وجدان کرده اند؟!تا جایی که به‌ احساس و تلقی کنونی من بر می گردد،‌ هیچ عاملی نخواهد توانست بدنه انسانی دانشگاه های جمهوری‌اسلامی را در مسیر استراتژی حکومت وتبلیغات رسانه ملی قرار دهد.‌ قهر سیاسی دانشگاه هزاران نکته در خود نهفته دارد. یدالله کریمی‌پور #فرهیختگان راهی به رهایی

سخنان جمیله علم الهدی و وضعیت زنان از زینب جلالیان تا صدیقه وسمقی و نرگس محمدی اجلال قوامی جمیله علم الهدی همسر سید ابراهیم  رئیسی با اشاره به اخباری که رسانه های غربی درباره برخورد بد با زنان منتشر می کنند، گفت: از رسانه های غربی می خواهم که به ایران بیایند و وضعیت را خودشان ببینند.این سخنان بانوی پاستور نشین را باید به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد.اگر چنین امکانی برای ورود رسانه های غربی  برای ارائه گزارش از وضعیت زنان در ایران فراهم است و همسر رئیس جمهور از آن خبر داده است پس بلادرنگ این رسانه ها به ایران بیایند و از وضعیت زینب جلالیان، صدیقه وسمقی و نرگس جلالیان و دیگر فعالان حقوق زنان گزارش و خبر تهیه کنند تا خیال همه از بابت وضعیت خوب  زنان در ایران راحت شود! #فرهیختگان راهی به رهایی

"طرح نور" یا سفیران تاریکی ، نفرت و کینه فاطمه گوارایی آغاز سال جدید با اعلام محدودیت شرعی و قانونی “داشتن حجاب” و حرام شرعی و سیاسی خواندن “کشف حجاب “همراه شد و این ادامه همان استراتژی چند لایه ، چند وجهی و چند ابزاری " بازدارندگی " جمهوری اسلامی در بعد از سرکوب جنبش مهسا در مواجهه با مطالبات و خواسته‌های طیف‌های بی‌شماری از مردم ایران و به طور مشخص زنان به شمار می‌رود. حکومت با اطلاق موضوع زنان در استراتژی دشمنانش تاکید کرد که در این باره "عقب‌نشینی " نخواهد کرد . پلمپ مکان‌هایی که پذیرای زنان دارای پوشش اختیاری بودند ،ارسال اس‌ام‌اس‌های هشداردهنده ، جریمه و توقیف وسیع وسایط نقلیه که در آن زنان از پوشش اختیاری استفاده می‌کردند ، دستگیری و تشکیل صدها هزار پرونده در سراسر کشور در این رابطه و جریمه های سنگین برای تحت فشار قرار دادن خانواده ها و نیز تلاش برای تهیه و تصویب قانون "حجاب و عفاف" به عنوان بخش هایی از این استراتژی چند لایه تاکنون مورد بهره برداری قرار گرفته است . حکومت با بهره‌گیری از فضای ناشی ازحملات و درگیریهای ایران و اسرائیل و قرار گرفتن ایران و منطقه در یک فضای امنیتی و نظامی با تاکید بر مقابله با هنجارشکنی دینی با قوای تازه به میدان آمده و عملیات موسوم به عفاف و حجاب را از ۲۵ فروردین برای الزام زنان جامعه به رعایت حجاب حکومتی و تهدید به برخورد با کسانی که از آن سرپیچی نمایند را به اجراء گذاشته است . پیرو آن نیروهای "آتش به اختیار "را در نقش" آمران به معروف "راهی کوچه و خیابان‌های شهرها کرده تا همان گونه که سلطان محمود "قرمطی" در جهان می جست، با ورودی جهادی به صحنه ، بگردند تا زنانی را که حجابشان با مترومیزان‌های جمهوری اسلامی ناهمخوانی دارد جستجو کرده و «با هنجارشکنی دینی برخورد کنند.»  حال در میان این نزاع چند آرمیتا و مهسای دیگر باید جان خود را از دست دهند، مهم نیست.  مهم آن است که خیمه حکومت و ایدئولوژی کذایی مورد ادعای حضرات پابرجا بماند. واقعیت غیرقابل‌انکار آن است که آزادی پوشش خواست بخش قابل‌توجهی از لایه‌های مختلف جامعه جوان ایران است و به همین دلیل نیز حکومت با هیچ ترفندی قادر نیست به مهار آن بپردازد بویژه که پدران و مادران نسل‌های جوان‌ نیز خود بعضاً اعتقاد و التزام به حجاب اجباری ندارند و ازاین‌روی فرزندان خود را در این مورد حمایت می‌کنند و در نهایت این فرآیند عملاً به ابزاری برای ابراز مخالفت با حکومت نیز تبدیل شده است. حکومتی که با انواع بحران‌های بزرگ چون ناکارآمدی و فساد سیستماتیک درهم آمیخته شده و به جای ارائه راه حل برای مسائل بنیادین چون فقر و فساد به مسئله حجاب زنان به عنوان اولویت اول حاکمیت می‌پردازد . حکومت با طرح وابسته بودن مخالفان حجاب اجباری به جریان‌های وابسته به خارج جرقه جنگی دیگر را با نام "طرح نور" و " سفیران مهر" که جز تاریکی و نفرت و کینه چیزی را با زنان این سرزمین به همراه نداشته و دستاوردی به همراه نخواهند داشت کلید زده است. طرحی که به گزارش رسانه ها و بنابر اعتراف دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر یک طرح امنیتی است . تشدید سیاستهای گشت ارشادی در دانشگاه‌ها و تنگ کردن فضای دانشگاه با استناد به قانونی که به گفته نماینده مهاباد هنوز به صورت شکلی مورد تصویب شورای نگهبان قرار نگرفته است ، مسدودسازی صفحات پرمخاطب اینستاگرام ، هوشمندسازی طرح نور برای شناسایی زنان فاقد حجاب و بازداشت نزدیک به ۵۰۰ زن و دختر تنها در روز اول اجرای طرح درتهران  فقط بخش کوچکی از اقدامات بخش افراطی حکومت برای برگردانده اوضاع به قبل از مهسا از 15 فروردین بدینسو به شمار می‌رود. هنوز جامعه از شوک لشکرکشی جدید حکومت علیه زنان خارج نشده که محکومیت توماج صالحی به اعدام نیز رقم می‌خورد. براستی هدف و پیام حاکمیت از دست یازیدن به این اقدامات چیست؟ فقدان راه حل برای تبدیل یک حکومت ناکارآمد به حکومتی توانمند و کارآمد ، فقدان توان مقابله با فساد سیستماتیک که چون سرطان تمامی تاروپود حکومت را در خود گرفته است ، فقدان توان ارائه برون رفت برای حل معضلات و بحرانهای جامعه و خروج آن از سیاهچاله فلاکت و بدبختی  و از همه مهمتر بحران عدم مشروعیت و .... حکومت را بر آن داشته تا در شرایطی که نگرانی برای گسترش دامنه درگیری‌ها و احتمال وقوع جنگ در فضا سایه گسترده از سرکوب زنان به عنوان ابزاری برای ایجاد جو رعب و وحشت، نمایش اقتدار،  سرکوب  و حفظ و بازسازی روحیه نیروهای سرخورده  و پیشگیری از موج اعتراضات بعدی بهره بگیرد..../ ایران فردا متن کامل: https://cutt.ly/Kw6VeJoG #فرهیختگان راهی به رهایی

قتل صدا کاری از پلانتو کاریکاتوریست فرانسوی در قتل ویکتور خارا به دست کودتاچیانِ پینوشه #توماج_صالحی #فرهیختگان راهی به رهایی