تقویم شیعه (رسمی)

← بدعت های عثمان عثمان در ایّامی که حکومت را به دست داشت خلاف های بزرگی انجام داد : 1. منازلی وسیع و زیبا از سنگ و آجر و ساروج و درب هائی از چوب های هندی و خوشبو و گران قیمت ساخت. باغ ها و زمین ها و چشمه های زیادی را مالک شد، و اموال بسیاری را در خزانه ی خود جمع آوری کرد. هنگامی که کشته شد صد و پنجاه هزار دینار و یک میلیون درهم نزد خازن او بود. اضافه بر زمین های اطراف حُنین که صد هزار دینار قیمت داشت، و گاو و گوسفند و شتر فراوانی که از او بر جای مانده بود. (5) 2. به گروهی چون عبد الرّحمن بن عوف و زبیر بن عوام آن قدر مال و باغ و زمین داد که آن ها هم خانه های سنگی و آجری و گچ کاری شده بنا کردند. فقط زبیر بعد از مرگ پنجاه هزار دینار، هزار غلام و هزار اسب از خود بر جای گذاشت. (6) 3. عبیدالله بن عُمَر را به خاطر قتل سه مسلمان قصاص نکرد. بعد از دفن عُمَر بن خطّاب، عبیدالله پسر عُمَر چون دسترسی به ابولؤلؤ پیدا نکرد، بر در خانه ی او دختر کوچکش و پسر و همسرش را کشت. هرمز عجمی مسلمان و جفینه غلام سعد بن ابی وقّاص را هم کشت، به جرم اینکه چند روز قبل از کشته شدن عُمَر آن دو نفر را دیده بود با فیروز در حال گفتگو هستند. سعد وقّاص عبیدالله بن عُمَر را زمین زد و شمشیرش را گرفت و به غلامانش دستور داد او را حبس کردند تا امر شوری تمام شود. عثمان که خلیفه شد، علی بن ابی طالب علیه السّلام و دیگران گفتند. «او را قصاص کن». عثمان او را آزاد کرد و گفت : دیروز پدرش کشته شده، امروز پسرش را بکشم ؟ من به عنوان خلیفه مسلمین، عبیدالله را بخشیدم. (7) 4. حکم بن ابی ال عاص پدر مروان را که دشمن خدا و رسول بود با احترام به مدینه آورد. او عموی عثمان بود که به عداوت با پیامبر صلّی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السّلام مشهور بود. حکم به خاطر جسارت هائی که به پیامبر صلّی الله علیه و آله نموده بود، از طرف آن حضرت به طائف تبعید شد. بعد از شهادت پیامبر صلّی الله علیه و آله ابوبکر و عُمَر شفاعت عثمان را برای حکم قبول نکردند. همین که حکومت به دست عثمان رسید، عموی خود حکم و مروان را با اطرافیان آنها به مدینه آورد و مخالفت صریح با امر پیامبر صلّی الله علیه و آله نمود. دیری نگذشت که به جای حَکَم، ابوذر را بعد از ضرب و شتم بسیار تبعید کرد. از سوی دیگر صد هزار درهم از اموال مسلمین را به حکم داد. همچنین خمس افریقیه را که صد هزار دینار بود و همه ی مسلمین در آن شریک بودند، با فدک به مروان داد ! و نیز مروان را برای وزارت و کتابت اسرار خود انتخاب کرد و حال اینکه پیامبر صلّی الله علیه و آله مروان و حکم را بارها لعنت فرموده بود. (8) 5. ولید بن عقبه را که پیامبر صلّی الله علیه و آله فرموده بود : «اهل آتش است»، والی کوفه کرد. ولید مردی فاسق و شارب الخمر بود و شبی تا صبح با کنیزان و مغنیه ها مشروب خورد و صبح با همان حال به مسجد رفت و نماز صبح را چهار رکعت خواند و گفت : دوست دارید بیشتر بخوانم ! او در حالتی که سجده را طول داده بود می گفت : «اشرب و اسقنی». (9) 📚 منابع : 5. مروج الذهب : ج 2، ص 341. 6. همان. 7. الغدیر : ج 9، ص 260. دانستنی های تاریخ : ج 3، ص 223. 8. شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور : ج 1، ص 221. 9. بحار الأنوار : ج 31، ص 155 ـ 153. و ... . #ادامه_دارد ... https://telegram.me/TaqvimeShia

20 ذی الحجّه 1 ـ ولادت امام کاظم علیه السلام بنا بر فرمایش امام حسن عسکری علیه السلام، حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام در ماه ذی الحجّه سال 127 هـ در «ابواء» بین مکّه و مدینه بدنیا آمد. (1) اسم شریف آن حضرت موسی و کنیه ی مشهورش ابو الحسن و ابو ابراهیم است. القاب آن حضرت : کاظم و صابر و صالح و امین است، امّا لقب مشهور آن حضرت همان کاظم است یعنی خاموش و فرو برنده ی خشم. (2) پدر بزرگوارش حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و مادر آن حضرت عُلیا مخدّره حمیده ی مصفّاة است. (3) حضرت صادق علیه السلام فرموده اند : «حمیده» تصفیه شده از هر دنس و بدی مانند شمش طلا است، و پیوسته ملائکه او را حراست و پاسبانی می نمودند تا به من رسید؛ به سبب آن کرامتی که از حقتعالی است برای من و حجّت بعد از من. (4) کمال الدین شافعی درباره موسی بن جعفر علیهما السلام می گوید : اوست امام کبیر القدر، عظیم الشأن، کثیر التهجَد، مُجدّ در اجتهاد، مشهور به عبادات، مواظب بر طاعات، مشهور به کرامات. شب را با سجده و قیام به روز می آورد و روز را با تصدّق و صیام به آخر می رسانید، و به سبب حِلم بسیار و گذشتش از جرم تقصیر کنندگان در حقش «کاظم» خوانده شد. آن حضرت در مقابل کسی که به او بدی کرده بود احسان می کرد، و کسی را که به او جنایتی کرده مورد عفو قرار می داد. به جهت کثرت عبادتش «عبد صالح» نامیده شد و به «باب الحوائج الی الله » معروف شد، زیرا که هر کس متوّسل به آن جناب شده به حاجت خود رسیده، کراماته تحار منها العقول. (5) دلائل ولادت آن حضرت در ماه ذی الحجّه : 1. روایت حضرت عسکری علیه السلام که فرموده اند : امام کاظم علیه السلام در ابواء بین مکّه و مدینه در ماه ذی الحجه سال 127 هـ به دنیا آمدند. (6) 2. ابو بصیر نقل می کند در سالی که حضرت کاظم علیه السلام متولّد شدند من در خدمت حضرت صادق علیه السلام به سفر حجّ رفتم (ماه ذی الحجّه ایّام حجّ) چون به منزل ابواء رسیدیم حضرت برای ما چاشت طلبید، و غذای بسیار و نیکو آوردند. در اثنای خوردن طعام پیکی از جانب «حمیده» عیال حضرت به خدمت آن حضرت آمد و عرض کرد که حمیده می گوید : فرمودید چون اثر ظاهر شد شما را خبر کنم ... پس حضرت شاد و خوشحال برخاست و رفت و بعد از اندک زمانی شکفته و خندان بر گشت، در حالی که آستین های خود را بالا زده بود. عرض کردیم : خداوند دهان شما را همیشه خندان و دل شما را شاد گرداند، حال حمیده چگونه است ؟ حضرت فرمودند : حقتعالی پسری به من عطا کرد که بهترین خلق خداست ... . (7) 3. منهال قصاب می گوید : در ایّام حجّ از مکّه به قصد تشرّف به مدینه بیرون رفتم. هنگامی که به ابواء رسیدم دیدم خداوند مولودی به حضرت صادق علیه السلام عطا فرموده است. من زودتر از آن حضرت به مدینه وارد شدم و آن حضرت یک روز بعد ازمن وارد شد و سه روز مردم را اطعام کرد. (8) 4. (اگر چه احتمالی بیش نیست) : در 15 ماه ذی الحجّه بنابر مشور ولادت حضرت هادی علیه السلام است، و حال اینکه از امام زمان علیه السلام این دعای شریف منقول است : اللّهم انی اسئلک بالمولودین فی رجب محمد بن علی الثانی و ابنه علی بن محمد المنتجب ... . (9) پس کلام امام عصر علیه السلام دلالت بر ولادت حضرت جواد و حضرت هادی علیهم السلام در ماه رجب دارد، و بنابر روایت ابن عیاش ولادت حضرت هادی علیه السلام در 2 یا 5 رجب واقع شده است. (10) از طرفی کنیه ی مشهور امام کاظم علیه السلام ابو الحسن سپس ابو ابراهیم است و کنیه ی امام هادی علیه السلام هم ابو الحسن است. شاید مطالبی که در مورد ولادت ابو الحسن علیه السلام در ذی الحجّه ذکر شده مراد امام هادی نباشد، بلکه حضرت موسی بن جعفر علیه السلام باشد چرا که روایت ولادت حضرت کاظم علیه السلام در ذی الحجّه و ولادت امام هادی علیه السلام در ماه رجب است. 📚 منابع : 1. دلائل الامامة : ص 303. 2. تاریخ موالید الائمة : ص 35. بحار الأنوار : ج 48، ص 11. 3. کافی : ج 1، ص 477. و ... . 4. کشف الغمة : ج 2، ص 212. الأنوار البهیّه : ص 179. 5. دلائل الإمامة : ص 303. 6. کافی : ج 1، ص 385. و ... . 7. المحاسن : ج 2، ص 418. و ... . 8. مصباح المتهجد : ص 805. 9. همان : ص 804. بحار الأنوار : ج 50، ص 116. https://telegram.me/TaqvimeShia

18 ذی الحجّه 3 - خلافت ظاهری امیر المؤمنین علیه السّلام در روز قتل عثمان در سال 35 هـ، مردم با أمیر المؤمنین علیه السّلام بیعت کردند. (11) 📚 منابع : 11. مسار الشیعه : ص 22 ـ 21. و ... . @TaqvimeShia

20 ذی الحجّه 1 _ ولادت امام کاظم علیه السلام @TaqvimeShia

← قتل عثمان به دست مردم آخر الأمر تعداد زیادی از مردم کوفه و مصر و بصره به عنوان اعتراض نزد عثمان آمدند و چون او اوضاع را خطرناک دید با واسطه قرار دادن أمیر المؤمنین علیه السّلام، وعده داد که به در خواست آنها عمل کند، و حکّام را تعویض و حسن سیره و عدل را پیشه کند. امّا هنگامی که معترضین به شهرهای خود باز می گشتند، پیک مخصوص عثمان را دیدند که از بیراهه می رود. او را گرفتند و نامه ای از طرف عثمان دیدند که به والی مصر نوشته است : به محض آمدن اینها، یکی را بِکُش، و دست دیگری را قطع کن ... . آنان بر گشتند و افراد زیادی در مسیر همراه آنها به مدینه آمدند و حدود پنجاه روز خانه ی او را محاصره کردند. عثمان در ایّام محاصره، از أمیر المؤمنین علیه السّلام آب طلبید. حضرت سه مشک آب سَرد بردند، ولی آخر الأمر معترضین به منزل او ریختند و مردی مصری عثمان را کشت. گر چه بنی هاشم مانع شدند، و بنابر نقلی امام حسن علیه السّلام جراحت مختصری برداشت و سَر قنبر زخمی شد. (10) 📚 منابع : 10. الغدیر : ج 9، ص 237 ـ 236. و ... . https://telegram.me/TaqvimeShia

18 ذی الحجّه 2 - قتل عثمان در این روز در سال 35 هـ عثمان بن عفان بعد از محاصره خانه ی او توسّط مسلمین، در سن 81 یا 90 سالگی به دست مردی از اهل مصر کشته شد. (1) عثمان را بعد از کشتن از خانه اش بیرون آوردند و در یکی از مزبله های مدینه انداختند. جسد او متغیّر شد و از هم پاشید و سگ ها یکی از پاهایش را خوردند. (2) از ترس مهاجرین و انصار کسی او را دفن نمی کرد، تا بعد از سه روز با نیرنگ او را به مقبره یهودیان مدینه به نام «حُشّ کوکب» بردند که مزبله ای برای قضای حاجت یا مقبره ی یهودیان بود و دفن کردند. معاویه در دوران خلافتش خانه های بین این قبرستان و بقیع را خراب کرد، و آن را به قبرستان مسلمین متّصل کرد ! (3) ← خلافت غاصبانه ی عثمان عثمان بعد از عُمَر بن خطّاب به جای او نشست. عُمَر در زمان حیات خود بارها گفته بود که بعد از من خلافت از آن عثمان است، (4) ولی به ظاهر امر خلافت را به شوری گذاشت، و آن را به گونه ای پیش بینی کرد که سر انجامش خلافت عثمان شود. 📚 منابع : 1. مسار الشیعه : ص 22 ـ 21. و ... . 2. بحار الأنوار : ج 31، ص 168. و ... . 3. مسار الشیعه : ص 21. فیض العلام : ص 125. 4. تاریخ دمشق : ج 39، ص 189 ـ 188. کنز العمّال : ج 5، ص 736. #ادامه_دارد ... https://telegram.me/TaqvimeShia

18 ذی الحجّه 2 _ قتل عثمان @TaqvimeShia

← بیعت لسانی عملی همین که آن حضرت از منبر پایین آمدند، مردم با صدای بلند با زبان و دست بیعت کردن و پیامبر صلّی الله علیه و آله می فرمودند : «هنِّئونی هنِّئونی » (12) به من تبریک بگویید. بعد دستور دادند تا چادری جداگانه برای امیر المؤمنین علیه السلام زدند و فرمودند : همه بروند و به آن حضرت سلام کنند و بگویند : «السلام علیک یا امیر المؤمنین». عُمَر آمد و سلام کرد و گفت : «بَخٍ بَخٍ یَا بنَ ابی طالب، أَصبَحتَ مَولای و مولی کلِّ مؤمنٍ و مؤمنةٍ». (13) ابوبکر نیز در این تهنیت با عُمَر شریک بود. (14) بیعت سه روز طول کشید و در این سه روز نماز ظهر و عصر را با هم می خواندند. بعد از نماز بیعت تا غروب ادامه داشت، و نماز مغرب و عشاء را نیز با هم می خواندند. ← بیعت زنان برای بیعت زنان، ظرف آبی زیر پرده ای قرار دادند، به طوری که نصف طرف در طرفی و نصف دیگر آن در طرف دیگر پرده قرار داشت. یک طرف امیر المؤمنین علیه السلام دست مبارک خود را داخل ظرف آب قرار داده بودند، و طرف دیگر زن ها دست خود را می گذاشتند و ضمن تبریک می گفتند : «السلام علیک یا امیر المؤمنین». حضور حضرت صدیقه طاهره علیها السلام زینت بخش این مراسم بود. از سوی دیگر بیعت عایشه این سابقه ی او را در اذهان ثبت کرد تا روزی که جنگ جمل را بر پا کرد، و در مقابل صاحب غدیر صف آرایی نمود و با خواری و ذلّت از لشکر ولایت شکست خورد. (15) بعد از اعلام ولایت در غدیر، جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد : الیَوم اَکملتُ لَکُم دینَکُم وَ اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی وَ رَضیتُ لَکُم الاِسلامَ دیناً (16) : «امروز برای شما دینتان را کامل نمودم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را بعنوان دین شما راضی شدم». 📚 منابع : 12. الغدیر : ج 1، ص 274، 284، 375. و ... . 13. الروضة فی المعجزات و الفضائل : ص 129. و ... . 14. الغدیر : ج 1، ص 11، 273، 281، 282، 303، 309، 354. و ... . 15. بحار الأنوار : ج 21، ص 38. عوالم : ج 3/15، ص 309. 16. سوره ی مائده : آیه ی 3. https://telegram.me/TaqvimeShia