کانال باشگاه کوهنوردی نساجی بروجرد تاسیس : ۱۳۹۶

چه کسی مسئول مرگ مرتضی نادی نیست؟ بخش سوم. (شماره ۲۷) بیانیه کمیسیون و تحلیل حادثه پل خواب ۲- بررسی عوامل مدیریتی(پیشینی). مقصود کمیسیون از عوامل مدیریتی، اقدامات و افرادی است که قبل از اجرا در برنامه ریزی و تصمیمات مربوط به برنامه و‌حادثه نقش داشتند. در این قسمت پنج تن مقصر شناخته شده اند. ۱- رییس فدراسیون ،رضا زارعی ۲- دبیر فدراسیون، حسین مقدم ۳- رییس کمیته اموزش، محمد جداییان ۴- دبیر کمیته اموزش،اقاسیدی ۵-مسئول بخش سنگنوردی،حسن جواهرپور. عوامل پیشینی دو دسته اند. یک دسته مستقیما به حادثه سقوط مرتضی مربوط می شود، دسته دیگر ایین نامه ها، رویه ها، و پیشینه تاریخی است که اندیشه و عمل و احساس همه این افراد از جمله کمیسیون بر بستر ان شکل میگیرد. کمیسیون بر عوامل مؤثر در حادثه متمرکز شده و هدفش شناسایی مقصرین است. کمیسیون از غفلت اساسی شیوه نامه ها و اغتشاش عملی و ابهام نظری انها در زمینه امداد و ایمنی بی خبر است یا اینکه با علم به ان،از انجاییکه خواسته به شیوه حقوقدانان انها را مبنای داوری خود قرار دهد به عرصه نقد انها وارد نشده است. من هم بر این باورم که چاره ای جز این نداشته است . با این وجود کمیسیون به ضعف ایین نامه ها و ضرورت بازبینی در انها اشاره کرده است. البته گفتگوی من با بعضی از اعضای کمیسیون روشن می سازد که دستکم ان اشخاص از ضعفهای ایین نامه ای در حوزه ایمنی بی خبرند و ایرادات انها را جزئی به شمار می اورند . به هر حال خواستم چارچوب کار کمیسیون را روشن نموده و تاکید کنم نقد من نیز در همان چارچوب قرار میگیرد ونمیتواند از ان فراتر رود. تمایز کار چون منی که در جستحوی علل و ریشه ها و اسیب شناسی است با کمیسیون که در مقام شناسایی مقصرین است ، دامنه عمل و تحقیق ما را متمایز میسازد پس نقد کمیسیون نیز در چارچوب و کانتکس خودش وجاهت دارد. بیانیه کمیسیون سندی تاریخی است که از او بر جای میماند و پس از صدور ،هویت مستقلی از اعضای ان می یابد. اندیشه ای مانا که مانایی ان به قوت و استحکام فکری ان بستگی دارد.لذا من هم سندی در برابر ان مینهم با این امید که گام دیگری در پی گام مثبت ان به پیش باشد. در روش من عوامل پیشینی نقش مهم تر و گسترده تری از عوامل شناسایی شده کنونی دارند و اندیشه ها و رویه ها مهمتر از افراد هستند. شاید بد نباشد همین جا اشاره کنم که کمیته انضباطی فدراسیون که زیر نظر وزارت ورزش انجام وظیفه میکند، رویکرد سومی دارد.برای او قوانین ورزشی و مقررات اداری در صدر قرار دارد، مسایل فنی اهمیت کمتری می یابد و داوری و مجازاتش هم در چارچوب مقررات اداری است. مثلا ممکن است به یک تخلف اداری نظیر عدم نامه نگاری بیش از یک اقدام فنی در حوزه ایمنی که درعمل اهمیت دارد و برای ورزشکاران قابل فهم است اما در ایین نامه ها موجود نیست،اهمیت قایل شود. داوری کمیسیون در مورد خطای عوامل دخیل در حادثه بر مبنای سه عنصر ایین نامه ها،رویه ها (سنت) و نظریات شخصی صورت گرفته است.و همه این عناصر،اجزای سازنده بستر تاریخی کوهنوردی ما یا نشأت گرفته از ان هستند که اهم نقد من در بخشهای دیگر این نوشتار بر همین ها متمرکز خواهد بود اما نه در این بخش و در نقد بیانیه کمیسیون. هدف کلی من از این نوشتار ارائه سندی قابل نقد است که به یاری نقد ان توسط دیگر اعضای جامعه بزرگ و بالنده کوه نوردی ما و هم افزایی، راه پیش رو روشن تر گردد، سپس این راه با اراده مدیران روشن بین و وظیفه شناس باشگاه ها و مربیان فهیم گشوده شود. من بر این باورم که جامعه کوه نوردی ما شایسته زیست و کنشی خردمندانه تر ،اخلاقی تر و مسئولانه تر است به شرطی که در تحقق سه شرط زیر بکوشد. ۱- در باشگاهها و شبکه های اجتماعی ،گفتگو را جایگزین پرخاش کند. ۲- منافع کلان جامعه کوه نوردی را بر منافع گروهی و باشگاهی ترجیح دهد. ۳- در پرورش مدارا و صداقت و مسئولیت پذیری و بطور کلی اخلاق حرفه ای بکوشد. در پایان بیانیه کمیسیون امده است : "امیدواریم غروب زندگی مرتضی نقطه پایان اینگونه وقایع و منشأ اثری در روند بهینه اموزش باشد." من هم این ارزوی بزرگ و رویای انسانی را چنین جمله بندی میکنم: باید با یک تلاش جمعی بکوشیم تا مرگ مرتضی ،اغاز مسیر خرد و اخلاق در جامعه کوه نوردی باشد. راهی دشوار و طولانی که تاریخ، ما را ناگزیر از گزینش ان میسازد. متاسفانه من راه گریری از ان ندارم که بگویم رویکرد کمیسیون در بررسی عوامل مدیریتی دچار تناقض ذاتی است و در خوانش ایین نامه ها فارغ از سهو و خطا نیست. قبلا پرسش زیر را از کمیسیون کرده ام: ایا تحقیق کمیسیون‌صرفا ناظر بر ایمنی و امداد و عوامل مؤثر در حادثه بوده یا به کلیه خطاها و‌کوتاهی ها و تخلفات اداری و غیر اداری در این برنامه توجه شده است؟ https://t.me/koohnavar/3

چه کسی مسئول مرگ مرتضی نادی نیست؟ بخش سوم. (شماره ۲۶) بیانیه کمیسیون و تحلیل حادثه پل خواب دریغا که زانیار هیچ نکرد و نهایتا بی هیچ‌ واکنشی حتی نتوانست همان پرش بی حاصل به سمت عقب را انجام‌ دهد. اخرین لحظات مرتضی را نظاره کرد و وقتی که گریه کنان بر سر کوفت، کار از کار گذشته بود. متاسفانه زانیار خروج میانی چهارم را ندیده و‌ اصرار دارد که انرا بر جای خود دیده، یا اینکه حقیقت را انکار میکند. اولی تقصیری بزرگ است که نشان میدهد کوچکترین توجهی به مسئولیت خود برای حفط جان مرتضی نداشته و خطر به این بزرگی از چشمش دور مانده و دومی تقصیری بزرگتر از اولی است که نشان میدهد میل تبرئه خویشتن بر تأثر از دست رفتن مرتضی چربیده است . شاید خود حمایتچی هم نداند در ان چند دقیقه حیاتی فکرش به چه چیزی مشغول بوده است ولی در سهل گیرانه ترین حالت میتوان گفت که فقط گوشه ای از فکر و توجهش معطوف به حفظ جان مرتضی بوده است. کسی نمیتواند بر این همه اهمال جواهرپور و زانیار و انکار او چشم فرو بندد حتی اگر کمیسیون محترم هفت نفره بخشی از ان را ندیده باشد . جای انست که سخن مهدی شیرازی را که در ابتدای کار کمیسیون گفت، نقل کنم: ارسطو میگوید کسی که خطا میکند و برای خطای خود هزار دلیل می اورد هزار و یک خطا انجام میدهد. حال، کمیسیون محترم که به صورت سمبلیک نماینده جامعه کوه نوردی و دادخواه مرتضی بوده است خود نیز باید پاسخ دهد که بر چه اساسی در مورد خروج میانی چهارم که به مسئولیت دو تن یعنی جواهرپور و زانیار باز می گردد واکنش دوگانه نشان داده است؟ ایا هنوز هم می تواند زانیار را فارغ از خطا بداند؟ مهمتر از ان او را فارغ از اهمال و بی توجهی نسبت به وظیفه اش در قبال حفظ جان مرتضی بداند؟ چه چیزی جز همین خاطر جمعی ای که داوران به زانیار داده اند به او این جسارت را داده که از جایگاه یک متهم به دادستان تبدیل شده و جویای حق مرتضی شود؟ ایا هنوز به استناد اینکه زانیار برای ازمون امده و خطایش طبیعی است و تنها مجازاتش کسر نمره در ازمون است ،میتوان وی را تبرئه کرد؟ به نظر من کمیسیون، اعتبار خود را به پای زانیار ابراهیمی ریخته است. وقتی از کمیسیون سخن میگوییم ،از یک شخصیت مدنی یا حقوقی حرف میزنیم که موجودیتی سوای اعضای ان دارد. اینکه هر عضو چه تفکری دارد در اینجا مطرح نیست و بر ما پوشیده است. عنوان این قسمت از نوشتار من سقوط است. سقوط مرتضی به تاریخ پیوست، برماست که از سقوط اخلاق در جامعه کوه نوردی جلوگیری کرده و با دقت تمام از اصول اخلاقی حمایت کرده و مانع سقوط ان به دست خود شویم. اخلاقیات مدتهاست در این جامعه فلاکت زده در حال سقوط ازاد است، در جامعه ای که قوه قضای ان در فساد دست و‌پا میزند، و پدران ، فرزندان خویش را سر میبرند، و مادران نوزادان خود را میفروشند و همچون گوسفندان زاداوری میکنند و با ان سکه ای به کف می اورند، دستکم ما باید بکوشیم تا در این برهوت سوخته و‌خشکیده ، جزیره ای هر چند کوچک اما اندکی انسانی تر را برای خود بسازیم و اگر امیدی به چنین تلاشی برایمان باقی نمانده باشد، خواهیم مرد و شاید هم اکنون مرده باشیم. اما در دل من‌ کورسوی امیدی هست ، و ان همان باور قدیمی کوهنوردان است که میگویند، کوهنوردی ورزشی اخلاق مدار است. اگرچه وضع موجود ،چنین نیست اما این پتانسیلی است که باید امیدوارانه کوشید تا به فعل دراید. در اینجا اخلاق از دو‌ جانب در خطر قربانی شدن است، یکی از جانب منکر حقیقت و دیگری از جانب تاییدکنندگان ان .میتوان رفتار یک جوان ترسیده و زیر فشار را درک کرد و حتی با وی همدلی نمود اما بی توجهی پیرانی که بر کرسی حق و عدالت تکیه زده اند را چگونه هضم کنیم؟ عدالت و حق مرتضی قربانی دیگر این داوری است. من به نوبه خود رفتار فرشاد را سرلوحه قرار میدهم و بی هیچ تردیدی میان گزینه مقبولیت در ازمون افکار عمومی و دوستان و گزینه دفاع از حق و جان ورزشکاران کوه نورد و صیانت از اخلاق حرفه ای، دومی را برمیگزینم. https://t.me/koohnavar/3

‏فیلم از طرف Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros

‏عکس از Ali Reza Fotros