Mehrzad Boroujerdi

ارزیابی مهرزاد بروجردی، رييس دانشكده علوم انسانی در دانشگاه علم و فناوری میزوری از نشست سه‌روزه سران کشورهای عضو ناتو در واشینگتن

«ماه عسل پزشکیان طولانی نیست» مهرزاد بروجردی، پژوهشگر و استاد علوم سیاسی ۲۳ سال پیش در مقاله «از سیاست ایران چه آموخته‌ایم؟»(https://tinyurl.com/2ra3kwmc) نوشتم: ۱. وزنه‌ جمعیت‌شناسی به سود کفه‌ اصلاحات است. ۲. تحکم‌های ایدئولوژیک کارآیی گذشته را ندارند. ۳. کشاکش سیاسی گروه‌ها در ایران برد و باختی زمانمند – و نه نهایی – دارد. نه دگرگونی در مواضع اعلام شده نا ممکن است و نه همراهی‌ها و ائتلاف‌ها ناشکستنی است. شکست یک گروه به‌هیچ رو نهایی نیست و پیروزی آن دیگری نیز تا ابد نمی‌ماند. ۴. مردم به پای صندوق‌ها رفتند و هر بار پس از شمارش و باز شماری آراء به یاد مسند‌نشینان آوردند که هم قدرت داشتن با حساب پس دادن همزاد است و هم اعتماد مردم مقوله‌ای زمانمند است، نیز بهره‌وری از وفاداری و هواداری مردمان به شیوه رفتار حاکمان وابسته است. انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم حقانیت این چهار گزاره را بار دیگر تایید کرد. شاهد بودیم که نسبت به سه سال پیش آراء کاندید اصلی اصولگرا از ۱۸ میلیون به ۱۳ میلیون کاهش یافت و آراء کاندید اصلی اصلاح طلب از ۲ میلیون به ۱۶ میلیون افزایش یافت. تجربه اسفناک ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی و سرکوب جنبش «زن، زندگی، آزادی» در خاطره‌ها زنده بود. شاهد بودیم که تشتت در میان اصولگرایان تا بدانجا بود که ۵۵٪ از ۸۱ نامزد ثبت نام کرده برای این انتخابات اصولگرا بودند و در آخرین مرحله نیز سه نماینده باقی مانده آنان نیز مایلبه ائتلاف و کناره گیری نبودند. حال باید انتظار داشت که اختلافات درونی این جناح، در سال‌های پیش رو بیشتر شود. شاهد بودیم که این انتخابات کمترین درصد تفاوت میزان رای کاندید پیروز را نسبت به نفر دوم به ارمغان آورد. این دو بلوک فکری حقیقی هستند و فعلا ماندگار. انکار این مهم بلاهت سیاسی است. اما پیروزی پزشکیان، یک ماه عسل سیاسی طولانی مدت را برای ایشان به ارمغان نخواهد آورد. چالش از چینش کابینه و گرفتن رای اعتماد وزرا از مجلس آغاز خواهد شد. پرداختن به معضل اصلی شهروندان یعنی اقتصاد در گرو تنش زدایی در روابط بین المللی به خصوص برجام و پذیرش FATF خواهد بود که صحنه زورآزمایی زود هنگام خواهد بود. راه برای پزشکیان که نه مانند محمد خاتمی سال ۱۳۷۶ آرای ۲۰ میلیونی و شوق وافر هواداران را دارد و نه مانند روحانی اشرافی عمیق به تاریکخانه های امنیتی حکومت، پر از سنگلاخ خواهد بود. پزشکیان اما باید میوه‌های سیاسی از درخت آویزان شده را زود برداشت کند چرا که می‌داند با شهروندانی روبروست که بس آرزوهایشان جوانمرگ د

بیوگرافی کوتاه مسعود پزشکیان: − وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در کابینه‌ دوم رئیس جمهور سید محمد خاتمی (۳۱ مرداد ۱۳۸۰ تا ۱۱ مرداد ۱۳۸۴)؛ نماینده ادوار‌ هشتم (۱۳۹۱-۱۳۸۷)، نهم (۱۳۹۵-۱۳۹۱)، دهم (۱۳۹۵-۱۳۹۹) ، یازدهم (۱۴۰۳-۱۳۹۹) و دوازدهم (۱۴۰۳) مجلس شورای اسلامی از حوزه‌ تبریز، اسکو، آذرشهر، استان آذربایجان شرقی − تولد: مهر ۱۳۳۳، مهاباد، استان آذربایجان غربی − تحصیلات: دکترای پزشکی، دانشگاه تبریز، ۱۳۶۴؛ دکترای پزشکی در رشته جراحی قلب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۱۳۷۲ − نام و شغل پدر: محمد‌علی، کارمند دولت − سوابق اجرایی: جراح قلب و رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز (۱۳۷۳ تا ۱۳۷۹) ، معاون بهداشت و درمان و آموزش پزشکی وزارت بهداشت (۱۳۷۹ تا ۱۳۸۰) − عدم سابقه زندان قبل از انقلاب − سابقه حضور در جبهه جنگ ایران و عراق − عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پزشکیان وقتی که وزیر بهداشت بود، از استیضاح مجلس در ۲۷ خرداد ۱۳۸۲ با موفقیت گذر کرد. او بعد از پایان دوره‌ وزارتش به تبریز بازگشت تا به کار خود به عنوان جراح قلب ادامه دهد. او در انتخابات ریاست جمهوری سالهای ۱۳۹۲، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۳ ثبت نام کرد. در سال ۱۳۹۲ از رقابت انصراف داد، در سال ۱۴۰۰ شورای نگهبان او را رد صلاحیت کرد ولی در سال ۱۴۰۳ او جزو شش کاندیدای نهایی تایید صلاحیت شده قرار گرفت. پزشکیان نائب رئیس اول مجلس دهم (۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹) و از اعضاء سابق شورای انقلاب فرهنگی است. در ۱۵ تیر۱۴۰۳، با کسب ۵۳٪ آراء در دور دوم رئیس جمهور شد.

نکات قابل توجه نتایج رسمی دور اول انتخابات ریاست جمهوری در ايران ● عدم شرکت ۶۰٪ واجدین رای‌دادن ● در تمام استان‌ها به جز قم (+۳٪)، نرخ مشارکت پایین‌تر از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بود. ● بالاترین نرخ مشارکت در خراسان جنوبی (۶۴.۱٪) و پایین‌ترین نرخ در کردستان (۲۳٪) بود. کردستان همچنین پایین‌ترین میانگین نرخ مشارکت در تمام انتخابات‌های ریاست جمهوری از سال ۱۳۵۸ (۵۲٪) را داراست. ● بیشترین کاهش در مشارکت رای‌دهندگان در مقایسه با انتخابات ریاست جمهوری سه سال پیش در گیلان (-۲۵.۳٪) و سیستان و بلوچستان (-۲۲.۷٪) رخ داد. ● به جز خوزستان که پایین‌ترین نرخ مشارکت خود از سال ۱۳۵۸ را تجربه کرد، همه استان‌هایی که اقلیت‌های قومی قابل توجهی دارند به پزشکیان رای دادند. ● در خوزستان، آرای باطله پس از جلیلی در رتبه دوم قرار گرفت. ● پزشکیان در ۱۶ استان و جلیلی در ۱۴ استان پیروز شدند. داده‌های دقیق عددی برای استان قم در دسترس نبود. ● پزشکیان و جلیلی هر دو در استان‌های محل تولد خود (آذربایجان غربی و خراسان رضوی) پیروز شدند. ● چشمگیرترین پیروزی پزشکیان در آذربایجان شرقی بود که در آنجا ۸۲۳,۷۱۸ رای بیشتر از جلیلی کسب کرد و ۷۷.۵٪ از کل آرا را به دست آورد. ● علاوه بر آذربایجان شرقی، پزشکیان همچنین ۷۶٪ از آرا را در اردبیل و ۷۹.۴٪ در آذربایجان غربی (استان محل تولد خود) کسب کرد که نشان دهنده مزیت قابل توجه آذری بودن اوست. ● چشمگیرترین پیروزی جلیلی در استان اصفهان بود که در آنجا ۴۴۶,۱۰۰ رای بیشتر از پزشکیان کسب کرد و ۵۷.۴٪ از کل آرا را به دست آورد. ● جلیلی که در مشهد به دنیا آمده است، در خراسان رضوی و خراسان جنوبی پیروز شد اما در خراسان شمالی با تنها ۲۵ رای کمتر از پزشکیان عقب ماند (نزدیک‌ترین رقابت در دور اول). ● قالیباف و پورمحمدی نتوانستند در هیچ استانی پیروز شوند. ● تعداد کل آرای گزارش شده (۲۸۲,۲۱۸) برای استان کهگیلویه و بویراحمد کمتر از مجموع آرای فهرست شده برای چهار نامزد (۲۸۳,۷۸۶) است. گردآوری شده توسط: مهرزاد بروجردی

زماني رسيد كه شاه گفت "صداي انقلاب شما را شنيده ام." كسي از نزديكان آقاي خامنه اي هست كه به او بگوييد صداي رساى اعتراضشان را شنيديد ؟"

پیشانسداد سیاسی: دستاورد یک انقلاب اجتماعی از رمق‌افتاده , مهرزاد بروجردی، استاد علوم سیاسی حکومت‌های اقتدار‌گرای برخاسته از یک انقلاب به آسانی سرنگون نمی‌شوند. چین، کوبا، نیکاراگوئه و ایران نمونه‌های این ادعا هستند. آنجا نیز که رژیم‌های استبدادی سرنگون شده‌اند این امر بیشتر ناشی از جنگ درونی صاحب‌منصبان قدرت بوده تا توفیق جنبش‌های اجتماعی. فروپاشی شوروی، یوگسلاوی و رومانی را در این زمره می‌توان شمرد. ناتوانی جنبش‌های اجتماعی مانند جنبش «زن، زندگی، آزادی» در تغییر رژیم دال بر بی‌اهمیتی آنها نیست. این گونه جنبش‌ها مشروعیت حکومت‌ها را زیر سوال می‌برند و به ریزش نیروهای طرفدار حکومت نیز سرعت می‌بخشند. جمهوری اسلامی نیز اکنون با این واقعیت دست به گریبان است. آخرین انتخابات مجلس و انتخابات کنونی ریاست جمهوری پایین‌ترین درصد مشارکت برای این دو نهاد را در چهار دهه گذشته رقم زده است. شرکت ۴۰ درصد رای‌دهندگان در هر یک پیغامی مهم به حاکمان است که اکثریت شهروندان از وضع موجود ناراضی هستند و فلسفه «کارها دست خداست، ماشالله بد نیست و ان‌شاالله خوب می‌شود» را نمی‌پسندند. جامعه ایران از لحاظ بلوغ سیاسی باردار شده و نظام سیاسی دردهای زایمان را تجربه می‌کند. بی شک هنوز به مرحله وضع حمل نرسیده‌ایم ولی دیدن این روند را جای هیچگونه انکار نیست. دستاورد یک انقلاب از رمق افتاده انسداد سیاسی است و قهر و بی‌تفاوتی انبوه مردمان میوه موفقیت سیاست سرکوب است. در جوامعی مانند ایران که ماشین حکومت مجهز به ضربه‌گیرهایی مانند احزاب واقعی و نمادهای غیر دولتی موثر نیست، مردمان فشار حاکمان را به شکلی بس مستقیم بر گرده خود حس می‌کنند. آنها که چاره را لزوما طغیان خیابانی نمی‌دانند معتقدند باید از هر روزنه‌ای برای تغییر استفاده کرد چرا که سیاست اغلب حوزه انتخاب میان ناخوشایند و فاجعه بار است. اینان بر این باورند که باید نارضایتی را به چیزی فراتر از بدبینی و ناامیدی تبدیل کرد. اگرچه امیدهای کوتاه‌مدت بیهوده‌اند ولی کناره‌گیری طولانی نیز به منزله خودکشی است. این مردمان دیروز پای صندوق‌های رای رفتند و هفته دیگر نیز این کار را تکرار می‌کنند.