Pranichealing

💥همیشه کسانی هستند که دفاع از خدا را وظیفه خود می‌دانند، انگار که واقعیت مطلق، چهارچوب نگهدارنده وجود، چیزی ضعیف و بی‌دفاع است. 🔴این آدم‌ها از کنار بیوه‌ای بر اثر جذام از شکل افتاده که چند سکه گدایی می‌کند رد می‌شوند، از کنار کودکان ژنده‌پوشی که در خیابان زندگی می‌کنند رد می‌شوند، اما اگر کمترین چیزی علیه خدا ببینند داستان فرق می‌کند، چهره‌هایشان سرخ می‌شود، سینه‌هایشان را بیرون می‌دهند، کلمات خشم‌آلودی به زبان می‌آورند، میزان خشم‌شان حیرت‌انگیز است، نحوه برخوردشان هراس‌آور است... ⭕این آدم‌ها نمی‌فهمند که باید در درون از خدا دفاع کرد، نه در بیرون! آن‌ها باید خشم‌شان را متوجه خودشان کنند! ✍#یان_مارتل

‍ ‍ ✅ ۱۹ اردیبهشت زادروز جبار باغچه‌بان بنیانگذار مدارس ناشنوایان میرزاجبار عسگرزاده معروف به جبار باغچه‌بان متولد ۱۹ اردیبهشت ۱۲۶۴ در ایروان، بنیانگذار نخستین کودکستان و نخستین مدرسه ناشنوایان جغرافیای موسوم به ایران، در تبریز است. او همچنین اولین مؤلف و ناشر کتاب کودک در این جغرافیا بود. باغچه‌بان ابتدا در تبریز کودکستانی را تحت عنوان «باغچه اطفال» دایر کرد و به همان خاطر خود را باغچه‌بان نامید. او مدرسه ناشنوایان را در سال ۱۳۰۳ با وجود مخالفت‌های زیاد از جمله رئیس فرهنگ وقت دکتر محسنی در تبریز دایر کرد. این کلاس در کنار باغچه اطفال باغچه‌بان در کوچه انجمن در ساختمان معروف به عمارت انجمن تأسیس شد. وی از سال ۱۳۰۷ با دشواری‌های وسیع چاپ و کلیشه، چاپ کتاب‌های ویژه کودکان را با نقاشی‌هایی که خود می‌کشید آغاز کرد. یکی از کتاب‌های او با عنوان «بابا برفی» توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به چاپ رسید و شورای جهانی کتاب کودک، آن را به عنوان بهترین کتاب کودک انتخاب کرد. ثمین باغچه‌بان، آهنگساز و نویسنده، یکی از فرزندان جبار باغچه‌بان است. ابتکارات ویژه باغچه‌بان در آموزش عبارت بودند از: روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان، آموزش روش حساب ذهنی به ناشنوایان، گاهنجار (گاه‌نما) وسیله‌ای برای نشان دادن پستی و بلندی‌های اقیانوس‌ها روی نقشه به کودکان، الفبای گویا، گوشی استخوانی یا تلفن گنگ. وی در ۸۱ سالگی در ۴ آذر ۱۳۴۵، در تهران چشم از جهان فرو بست.

‏🌙شوال هلالش چو به اثبات رسیده است یاران، رمضان رفت که امشب شب عید است ای مطرب ما خوش بنواز از سر شادی عید آمد و ما را به جهان نور امید است 🎉💕عید سعید فطر بر شما مبارک💕🎉

آخرین روز از سال و آخرین سال از قرن رو با تمام اتفاقات خوب و بدش گذروندیم. اینکه از زندگی و عمری که سپری کردی راضی بودی یا نه، اینکه تونستی تا الان خوشحال باشی یا نه، همه و همه مربوط به گذشته اس اگه خوب بوده که خاطره شده و اگه بد بوده، تجربه. تنها چیزی که مهمه حال و آیندس... باید توی حال زندگی کرد و برای آینده برنامه ریخت. حرفام رو به پای نصیحت یا جملات تو خالی نزارین... اکثر چیزایی که میگم به نوعی تجربه و اعتقاد شخصیه. اگه بخوام از خودم بگم، من تقریبا سیزده ساله که وارد مسیر شناخت و پذیرش خودآگاهی شدم شدم. قدم اول شناخت بود، تحقیق و مطالعه درباره روحیات ، که دارم. قدم دوم فکر کردن درباره داده هایی که جمع کردم و نتیجه گیری (البته این یادگیری هیچوقت متوقف نمیشه) و قدم سوم پذیرش خودم. خود واقعیم، همونی که هستم. اوایل سعی داشتم خودم رو توی یکی از دسته بندی ها جا بدم، دنبال هویتی بودم که از ویژگی هاش بیشتر توی وجودمه... ولی هیچ کدوم ، صد در صد با روحیاتم منطبق نبود. این باعث میشد بازم احساس سردرگمی ، بیاد سراغم... اینکه بازم جایی ندارم. امسال قراره اولین سال قرن جدید باشه، یه شروع طوفانی... یه تغییر بنیادی... حتی شده اولین قدمت رو یه قدم خیلی کوچیک برداری، ارزشش رو داره بردار. قدم های کوچیک توی دراز مدت نتیجه بزرگ خودشون رو نشون میدن. اگه بجای بهونه آوردن و منتظر درست شدن شرایط و پذیرفته شدن از طرف همه آدما (که تا ابد این اتفاق نمی افته) سعی کنیم وضعیت فعلی رو بپذیریم و با توجه به اون دنبال یه راه حل برای زندگی ایده آل باشیم، قطعا نتیجه ی بهتری میگیریم برای فرار از ترس ها و ندانسته ها ،هر چه هست در درون خود ماست، مادامی که انسان خويشتن خویش را نکاود و در خود فرو نرود هیچ چیزی در بیرون تغییری نخواهد کرد. پاسخ تمامی پرسش های آدمی در درون خود اوست. ⏫⏫⏫⏫⏫⏫ https://telegram.me/energydarmany

آخرین روز از سال و آخرین سال از قرن رو با تمام اتفاقات خوب و بدش گذروندیم. اینکه از زندگی و عمری که سپری کردی راضی بودی یا نه، اینکه تونستی تا الان خوشحال باشی یا نه، همه و همه مربوط به گذشته اس اگه خوب بوده که خاطره شده و اگه بد بوده، تجربه. تنها چیزی که مهمه حال و آیندس... باید توی حال زندگی کرد و برای آینده برنامه ریخت. حرفام رو به پای نصیحت یا جملات تو خالی نزارین... اکثر چیزایی که میگم به نوعی تجربه و اعتقاد شخصیه. اگه بخوام از خودم بگم، من تقریبا سیزده ساله که وارد مسیر شناخت و پذیرش خودآگاهی شدم شدم. قدم اول شناخت بود، تحقیق و مطالعه درباره روحیات ، که دارم. قدم دوم فکر کردن درباره داده هایی که جمع کردم و نتیجه گیری (البته این یادگیری هیچوقت متوقف نمیشه) و قدم سوم پذیرش خودم. خود واقعیم، همونی که هستم. اوایل سعی داشتم خودم رو توی یکی از دسته بندی ها جا بدم، دنبال هویتی بودم که از ویژگی هاش بیشتر توی وجودمه... ولی هیچ کدوم ، صد در صد با روحیاتم منطبق نبود. این باعث میشد بازم احساس سردرگمی ، بیاد سراغم... اینکه بازم جایی ندارم. امسال قراره اولین سال قرن جدید باشه، یه شروع طوفانی... یه تغییر بنیادی... حتی شده اولین قدمت رو یه قدم خیلی کوچیک برداری، ارزشش رو داره بردار. قدم های کوچیک توی دراز مدت نتیجه بزرگ خودشون رو نشون میدن. اگه بجای بهونه آوردن و منتظر درست شدن شرایط و پذیرفته شدن از طرف همه آدما (که تا ابد این اتفاق نمی افته) سعی کنیم وضعیت فعلی رو بپذیریم و با توجه به اون دنبال یه راه حل برای زندگی ایده آل باشیم، قطعا نتیجه ی بهتری میگیریم 🌾 # مراقبه آدمی همواره در هراس از جهل با توسل به خیالات و اوهام دست به ساخت موجودات و دنياهايي در ماوراي ادراک خود زده است. موجوداتي ماورایی با نیروهائی شگرف گاهی مهربان و بخشنده، گاهی اما خشمگین و ستمگر. در تمام طول تاریخ بشریت انسان به فراخور پیرامون و شیوه و جایگاه زندگی خود دست به آفریدن این تخیلات و موجودات غیبی زده. برای فرار از ترس ها و ندانسته ها باید چیزی را در ماورای واقعیت می داشت تا بتواند ضعف ها و شکست ها یا پیروزی های گاه و بیگاه خود را به تقدیر و مشیت آن قدرت برتر وا گذارد و آرامشی هر چند خیالی تسکین دهنده آلام او باشد. غافل از اینکه هر چه هست در درون خود اوست، مادامی که انسان خويشتن خویش را نکاود و در خود فرو نرود هیچ چیزی در بیرون تغییری نخواهد کرد. پاسخ تمامی پرسش های آدمی در درون خود اوست. ⏫⏫⏫⏫⏫⏫ https://telegram.me/energydarmany

ما نه فقط بدن جسمانی، بلکه دارای بدن لطیف، نوعی بدن خیالی، و حتی ابدانی در مراتب بالاتر هستیم که این سلسله ابدان به خود مرتبه الهی می رسد و در آن مرتبه می توان از بدن الهی سخن گفت. ما دارای ابدانی هستیم که به سبکی سلسله مراتبی قرار گرفته اند و با سطوح مختلف کیهانی و فرا کیهانی منطبق اند. از طریق این ابدان ما به همه قلمرو های کیهانی پیوند داریم. https://t.me/pranickhilling

‍ ذهن آلت دست هیجان است. هنگامی که از یک هیجان خسته می شویم به دنبال هیجان دیگری می رویم که ممکن است همان چیزی باشد که خوشبختی اش بنامیم. یا اثبات خوشبختی. اما باز هم هیجانی بیش نیست. همانطور که شما و من می دانیم همه ی هیجانات به پایان می رسند و بدین ترتیب ما از یک هیجان به هیجانی دیگر می رویم. ذهن آلت دست هیجان و خاطره می شود و ما در این فرایند اسیر می شویم. بنابراین ذهن تنها به استخری راکد از خاطره و گذشته یا تجربه تبدیل می شود. و می دانیم که تجربه چیزی مرده است. کریشنامورتی https://t.me/pranickhilling

کائنات شما را مجازات نمی کند. برکت نمی بخشد و کنترل هم نمی کند. کائنات فقط به ارتعاشی که از جانب شما ارسال می شود پاسخ می دهند. #اشو

اُمیکرون آغاز پایان کروناست —————————————- استاد دانشگاه جانز هاپکینز: دانشمندان در خصوص اعلام پایان همه‌گیری، شیوه‌های خاص خود را دارند و یکی از مهمترین نشانه‌ها، نشانه «اجتماعی-علمی» است که اینگونه خلاصه می‌شود، اُمیکرون در واقع در حال ترسیم آغاز پایان همه‌گیری است، چون همه دولت‌ها و مردم در حال حاضر کرونا را بخشی از زندگی خود دانسته و به جای فرار از آن، شروع به سازگاری با آن کرده‌اند این موضوع به ما نشان می‌دهد که طی چند ماه آینده، در برابر گونه‌های جدید ویروس، ایمنی بیشتری وجود خواهد داشت و اُمیکرون هر میزان خسارتی را که در آینده نزدیک ایجاد کند اما بشر به زندگی قبل از بهار سال ۲۰۲۰ باز خواهد گشت. امیکرون در حقیقت واکسنی هست که طبیعت ساخته و جالب این است که هیچ کمپانی دارویی از قبیل فایزر و مودرنا و جانسون قادر به ساخت آن نیستند. در واقع امیکرون اساسش دیگر ژنتیک نیست مثل فایز ، مودرنا و جانسون که اساسشان RNA میباشد. امیکرون دقیقأ مانند واکسنهای دیگر، میکروب ضعیف شده ای است که اینبار به دست طبیعت ساخته شده تا در برابر ویروس کثیف و نحسی که به دست بشر ساخته شده مقابله کند و در حقیقت برای پاکسازی طبیعت تکامل یافته. و جالب اینجاست که همه مردم دنیا به این میکروب مبتلا خواهند شد، ولی بمانند یک سرماخوردگی ساده و در مدت نه چندان دور، دنیا بطور طبیعی واکسینیت خواهد شد. این درس خوبی خواهد شد برای انسان تا احترام بیشتری به طبیعت بگذارد و این پدیده آشکار را ارج گذارد. https://t.me/pranickhilling