مثنوی معنوی

🔰 جلوه‌های عرفان در ایران سخنرانی استاد #جلال‌الدین_همایی @shamsmowlana

#مناجات #اشعار_خوانده_شده_در_حسینیه شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد 📗 شعر: #سعدی 🎵 خواننده: #حسین_صادقی (فسا) 🗓 تاریخ: ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۰ 🔗 حجم: ۵.۳ مگابایت ⏱ زمان: ۶ دقیقه ‏🔹💠🔹💠🔹💠🔹 🔹 خبرگزاری #مهرتابنده 🔗 t.me/MehrTabandeh 🔗 instagram.com/MehrTabandeh

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو ور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگو دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو قمری جان‌صفتی در ره دل پیدا شد در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو گفتم ای دل چه مه‌ست این دل اشارت می‌کرد که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو گفتم این روی فرشته‌ست عجب یا بشر است گفت این غیر فرشته‌ست و بشر هیچ مگو گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد گفت می‌باش چنین زیر و زبر هیچ مگو ای نشسته تو در این خانه‌ی پر نقش و خیال خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو  

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ خداوند نور آسمان و زمین است. داستان نورش همچون چراغدانی است که در آن چراغی هست، و چراغ در آبگینه ای هست؛ آبگینه گویی ستاره ای درخشان است؛[چراغ] از درخت مبارک زیتون - که نه شرقی است و نه غربی- افروخته شود. نزدیک است که روغنش، با آنکه آتشی به آن نرسیده است، روشنی دهد، نور در نور است؛ خداوند به نور خویش هر کس را که خواهد هدایت کند، و خداوند برای مردم این مثلها را می زند و خداوند به هر چیزی داناست. تفسیر * لفظ الله اسم است برای ذات واجب الوجود به اعتبار مقام ظهور او که همان مقام مشیّت است... ذات احدیت بدون این عنوان غیب محض است، نه اسم و نه رسم و نه خبری از آن هست... و نور اسم روشنایی است... یا نور اسم شعاع روشنایی است، یا اعمّ از آن... و نور اسم محمد یا نبوّت یا رسالت یا ولایت اوست، یا اسم علی یا خلافت یا ولایت او است. و گاهی بر آنچه اشیاء را روشن سازد به صورت مطلق نور گفته می شود، چه ضیاء و شعاع باشد، یا دلیل و برهان، یا علامت و آثار... بنابراین صحیح است که گفته شود؛ خداوند صاحب نور آسمان و زمین است،[یا] خداوند روشن کننده آسمانها و زمین است و خارج کنندهء آنها از خفا و عدم به وجود است،[یا] خداوند برحسب مظهرش که آن عقل کلّی یا روح کلّی است که همان ربّ النوع انسانی است نور آسمانها و زمین است... خداوند به نور خودش ابتدا کرد که آن مانند هدایت است در قلب مؤمن. مشکوة جوف مؤمن و قندیل قلب مؤمن است، و مصباح نوری است که خداوند در قلب مؤمن قرار داده است... "نور علی نور" یعنی واجب روی واجب و مستحبّ روی مستحبّ. یعنی هر کس را که خداوند بخواهد به واجبات و مستحبّاتش هدایت میکند. ــــــــــــ سوره نور - آیه ۳۵ - آیه نور * ترجمه تفسیر شریف بیان السعادة فی المقامات العبادة @molan