انجمن شاعران مرده

هیاهوی بسیار برای هیچ...

شاید کسی فصلی شود در قصه‌ام اما دیگر ز آب و رنگ عشق این داستان خالیست حسین منزوی @fara_agahi

چرا مانند ما دلتنگ نمی‌شوند آیا در شهر آن‌ها شب وجود ندارد؟ محمود درويش @fara_agahi

همه ما فقط حسرت بی پایان یک اتفاق ساده ایم که جهان را، بی جهت، یک جور عجیبی جدی گرفته ایم... @fara_agahi

نقد و بررسی مکتب رمانتیسم

نقد و بررسی مکتب رمانتیسم

نغمه‌ی روسپی! بده آن قوطی سرخاب مرا تا زنم رنگ به بی رنگی ی خویش بده آن روغن ، تا تازه کنم چهر پژمرده ز دلتنگی خویش بده آن عطر که مشکین سازم گیسوان را و بریزم بر دوش بده آن جامه ی تنگم که کسان تنگ گیرند مرا در آغوش بده آن تور که عریانی را در خَمَش جلوه دو چندان بخشم هوس انگیزی و آشوبگری به سر و سینه و پستان بخشم بده آن جام که سرمست شوم به سیه بختی خود خنده زنم روی این  چهره ی ناشاد غمین چهره‌یی شاد و فریبنده زنم وای از آن همنفس دیشب من چه روانکاه و توانفرسا بود لیک پرسید چو از من ،‌ گفتم کس ندیدم که چنین زیبا بود وان دگر همسر چندین شب پیش او همان بود که بیمارم کرد آنچه پرداخت ، اگر صد می شد درد ، زان بیشتر آزارم کرد پُر کس بی کسم و زین یاران غمگساری و هواخواهی نیست لاف دلجویی بسیار زنند لیک جز لحظه ی کوتاهی نیست نه مرا همسر و هم بالینی که کشد دست وفا بر سر من نه مرا کودکی و دلبندی که برد رنگ غم از خاطر من آه ،این کیست که در می‌کوبد؟ همسر امشب من می آید  وای ای غم ز دلم دست بکش کاین زمان شادی او می باید لب من ای لب نیرنگ فروش بر غمم پرده یی از راز بکش تا مرا چند درم بیش دهند خنده کن، بوسه بزن، ناز بکش سیمین بهبهانی @fara_agahi

ای چرخ فلک خرابی از کینه‌ی توست بیدادگری شیوه دیرینه‌ی توست ای خاک اگر سینه‌ی تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینه‌ی توست خیام

تنها یک بار می‌‌توانست در آغوشش کشند،  و می‌دانست آن‌ گاه چون بهمنی فرومی‌‌ریزد و می‌‌خواست به آغوشم پناه آورد! نامش برف بود تنش، برفی قلبش از برف و تپشش صدای چکیدن برف بر بام‌‌های کاگلی. و من او را چون شاخه‌‌ای که زیر بهمن شکسته باشد دوست میداشتم.   بیژن الهی @fara_agahi