Naele yousefi

داستانی از من با صدای ناصر زراعتی از بزرگواری ایشون ممنونم https://youtu.be/NriLMEu-KpU?si=Wg8OXUG3JCNnI1ST

ز دور هر که مرا ببیند ز نزدیکان/ گمان برد که خیالی به شکل انسانست *** تا دل به جانان داده ام بی منت جان زنده ام/ از تن گرانی بر سبک ای جان که او جان من است🌿 دیوان ناصر بخارایی

از جماعتی که شخصیت سیاسی دوست دارن و امثال صادق بوقی رو تو یه هفته سلبرتی و معروف می کنن ولی برا شخصیت های فرهنگی تره خورد نمی کنن بدم میاد.

دل گرفته و مغموم. افسردگی یعنی جسم، اسیر روح می شه حوصله هیچ فعالیتی ندارم. حالا انگار روزای دیگه چه کار مفیدی برا جامعه ی پول سالار می کنم.

از اینجا هم اگرچه دور است می توانم او را ببینم و ببویم. می توانم انقدر منتظر بمانم تا ساقه های نسترن بلندتر شوند و ازین سو به آن سوی دیوار فرو بریزند. با دُر در صدف ناصر زراعتی

وقتی می‌گويند نيست کاغذ را گفته باشند يا برق را فرقی ندارد من یاد تو می افتم🌿 ‎علیرضا روشن

«تراشیدن مداد بالای سطل آشغال معادل دوران کودکی بیرون رفتن واسه کشیدن یه نخ سیگار بود». قبلا نوشته بودم که سیستم آموزشی برای فهیم کردن دانش‌آموز طراحی نشده، برای یکسان‌سازی جامعه طراحی شده. که یک‌جور فکر کنند، یک‌جور مصرف کنند، یک‌جور رأی بدن، و یک‌جور عصبانی بشن. اما این فقط درباره محتوای درسی نبود. درباره ساخت تجربه مشترک هم بود. جمع کردن میلیون‌ها بچه در یک فضای پادگانی، تجربه‌های روزمره‌شون هم یک‌جور می‌کرد؛ طوری که خاطرات یک‌جور داشته باشند، و نوستالژی‌های یک‌جور، و حتی افسردگی‌های یک‌جور. این روزها دوستداران محیط‌زیست دلواپس کاهش تنوع زیستی هستند. که دامداری صنعتی به بعضی از گونه‌ها شانس بیشتری داده، و بقیه رو حذف کرده. اما تخریب بزرگتر رو روی جوامع خودمون انجام دادیم، و تنوع انسانی رو از بین بردیم. اگه هرچه آدم در اطراف‌تون می‌بینید، چه اطراف فیزیکی و چه اطراف اینترنتی، براتون تکراری‌اند، به خاطر افراط شما در تنوع‌طلبی نیست. به خاطر اینه که تنوع، واقعا نیست‌. و اگه در به در دنبال آدم متفاوت می‌گردید، به خاطر پیامبرجویی شما نیست‌. به خاطر اینه که انسان رو هم دارند در دامداری صنعتی پرورش میدن.

برای تمرین اجتماعی بودن روزی نیم ساعت تو هال می شینم.

می گن برا افزایش فالور موقع نقاشی ویدیو بگیرید. نمی دونم چجوری بقیه روحیه دارن آرایش می کنن، لباس مجلسی می پوشن بعد میرن فیلم می گیرن موقع نقاشی. من که با زیر شلواری و همینجوری که دارم از افسردگی تحلیل می رم، نقاشی می کشم. زندگی نمایشی سخته.