عکس فردا

از مجموعه ی —-آدم ها -ماشین ها—-بیجار—کردستان

از مجموعه ی-سرخ————-بیجار—کردستان

شکارچی—————————بیجار—کردستان

ازپشت این شیشه ها——————-بیجار—کردستان

از مجموعه ی ——خط خطی ها——بیجار—کردستان

.            برای آن هنرمندِ شاعر            و شاعــــرِ هنرمنــــــد آرام و بی سر وصدا، بدون هارت و پورت ، صبــور و بی ادّعا ، بـدور از  فیس و افاده ، بری از خودنمایـی و فخرفروشی، مقاوم و استوار،عاشق و دلباخته، سادە و بدون شیلە پیلە، بی نیاز از تعریف وتمجید این و آن،  پیگیــر و مستمر با کمنــــــد دوربینِ حقیقت بیـــن و راستــــــی نمایش ، نابترین صحنــــــــەهای واقعـــــی و جلـوەهای روح نواز و تلخ و شیرین ملتش را از دورتریـــن و کـورتریـــن نقاط جغــــــرافیـای نیشتمـــانش با هنرمنــــدی تمام شکـار می کنــــد و آنرا سخاوتمندانــه به پیشگاه ملّتش تقدیم میدارد، بە عبارت دیگر با قلم شیوا، سحّار و نگارگــــر خــود( دوربینش)،زیباترین و زلالترین شعـــــرها و ســـرودەهای معاصر را می سُرایــد تا بلکه مرهمی بر درد نهـد و نوری بر تاریکیهـــــــای حیاتِ پرفـــراز و نشیب و پرمـرارت مردمش بتاباند و نگـاە دولتمـــــردی خیرخــــــواه ، رجلی آزادیخــــواه و سیاستمداری عدالتخــواه را بر عمق عدم توسعە وفاجعەی عقب ماندگی جامعـــەی کــوردی که  دست برقضا خـود از بیشتریـن مواهب طبیعی و خـدادادی برخــــوردار است متوجه سازد. مگــر شعــر جز شعـورِ بیان دردها و رنجهـا و مرارتها و امیـدها و آرزوها و نمایانـــــدن نادیدنیــــها و گفتــنِ ناگفتنیهـــای تلنبار شـدەی یک ملت رنجـــور و دردکشیده چیـــز دیگری میتواند باشد؟. در اشعـارِ بلنــدش کـه بغایت دارای وزن و انسجام و هارمونی و نظم و ظـرافت و صرافت و مفهوم و پیام است از همەی داشتەها و نداشتەها و کاشتـەهای ملّتش داد سخــن سر میدهد : از تاریخ و جغرافیا گرفته تا فرهنگ و فولکلـور و آداب و رسوم و شادی و سرور و رقص و موسیقی و غم و انــدوه و احساس و لباس و مرگ و زندگی و تلاش و معاش و همدلی و همزیستــی و همزادپنـــداری و انس با طیبعت و ژینگه پارێزی و ......... آری، شعــر تنها ریختـن و پژمرانـدن واژگان پیشِ پای احساسات جرقەای و ذبـحِ ناجوانمردانـــەی کلمات برای بەبە و چەچە گفتن دیگران و شهرت پیداکردن و نام درکردن واظهارِفضل نمــــودن و نگاریـــدنِ منظومـــەهای مَغشوش و مُغلَق و مثنویهــــــای بی روح و بی رمـق و ابیات نامفهــوم و ژلەای و چسپاندنِ زورکی مصرعهای متخَلخِل و نامتوازن نیست ، شعر را هم میتوان در دنیای عاری از واژگان(بدون ادا و نگاشتن حتی یک حرف) سرود ، آنچنانکـــه امروزه ما با تمام وجود و ذوق هنری خود، آنرا در گالری شاعرانــه و تصاویر هنــری هنرمند پرآوازە و استادِ گرانمایـــە و مفخــــر کـــرد و کــــــردستان جناب ( مامۆستا جەمشید فەرەجوەنــد )  می بینیم و حس می کنیم، بنـــده به عنوان یک کُــــرد ، یک هم همـــــدرد ، یک شاگـــــرد و عاشـــقِ مکتب شعــــر و هنـــر، در مقابل کارِ کارستان و تابلوهای هنرمندانـــــە و تصاویر شاعرانەی این هنرمند شاعر و شاعر هنرمند سر تواضـع فرود می آورم و صمیمانەتریــــــن بوســـەهای ارادت و خستەنباشیـــــــد را نثـــــارِ قریحەی هنری ، دستــان پرکــــــار و دریچەی دوربین شعرسُرایش میکنم، باشد که خلّاقیّت و سبک سرائیـــدن مفاهیم متعالــی و حرکت آفرین این استاد هنرمنـد و نستوه ، الهام بخش جوانان شاعـــــر و شاعران جوان ما باشد،  قلمشان مانا و راهشان پر رهرو باد          ✍صدیق نورمحمّدی          ‌         ( سارۆ )

اینجا جاده ها پایانی ندارد———-بیجار—کردستان

در برابر چشم‌های آسمان——-بیجار—کردستان

بی قراری ها———بخش سوم————بیجار—کردستان

تاریخ————————-بیجار—کردستان