Leilaye Leili

"The result of this ludic positing of a relation of indeterminacy is a materialism that does not act materially; it does not determine anything: it is an inert mass. For the poststructuralist feminist, such as Butler, Cornell, or Fuss, this non-determinate relation is what makes the theory of the non-discursive in postmodern feminism "progressive" and non-reductionist. However, this is a very conservative and constraining understanding of the non-discursive and its relation to the discursive. The indeterminacy that it posits as a mark of resistance and freedom is, in actuality, a legitimisation of the class politics of an "upper-middle class" Euroamerican feminism that is obsessed with the freedom of the entrepreneurial subject and as such privileges the "inventiveness" of the sovereign subject — in the form of what Butler calls "citationality," Cornell calls "remetaphorisation," and what more generally is understood as creativity, agency — over the collective social relations of production. This individuality is materialised in the uniqueness and irreplaceability of each body."

"The Marxist principle that the extra-discursive explains the discursive ("it is not the consciousness of men that determines their existence, but their social existence that determines their consciousness," Marx, A Contribution to the Critique of Political Economy 21) is abandoned in favour of indeterminacy. In fact, the "indeterminateness" of the relation between the discursive and nondiscursive is central to the idea of the "material" in ludic feminism. Through indeterminacy, ludic feminism — like all idealist theory — argues for the freedom of agency and proposes a theory of the social in which the bourgeois subject is still the central figure. The subject in ludic feminism does not, of course, always appear in its traditional form. However, it is commonly affirmed through a trope or a practice, such a the practice of performance in Butler: it is, for example, impossible to think of a performance, no matter how performative — without a performer. It is, therefore, important to say here that Foucault and ludic feminism ostensibly reject any causal explanation in order to acquire the freedom of the agent, but in actuality the only determinism that they are opposing is the determinism of the material (labour, class, and the relations of production). In spite of their formal objections to explanation and causality, they, in fact, establish a causal relation in their theories between the discursive and non-discursive in which the Marxist theory of the social is reversed. In ludic theory it is the discursive that silently explains the nondiscursive. Dreyfus and Rabinow (hardly opponents of Foucault!) put it this way:" https://www.marxists.org/reference/subject/philosophy/works/us/ebert.htm

🔴«۹ روز؛ حلب از پنجره‌ی من»؛ روایت کم نظیر عیسی توما از روزهای پرالتهاب سوریه ▫️این مستند کوتاه که به طور اختصاصی توسط «مدار سرخ» به فارسی زیرنویس شده، روایت کم نظیر عیسی توما عکاس سوری اهل حلب از روزهای پرالتهاب حمله مسلحین به شهر را در اگوست ۲۰۱۲ است؛ جایی که او به دلیل درگیری‌های شهری به اجبار ۹ روز در آپارتمان خود در محله سید علی از محلات حلب قدیم محبوس بود و اتفاقات بیرون را از دریچه پنجره آپارتمان و البته دوربین‌اش رصد می‌کرد. ▫️فرازهای جالب این فیلم کوتاه مستند جایی است که او تعدادی از شهروندان را حین خراب کردن سنگر مسلحین «ارتش آزاد» پس از خروج آن‌ها از محله نشان می‌دهد و می‌گوید بعضی از این افراد از کسانی بودند که قبلا در برپایی این سنگرها با مسلحین همکاری کرده بودند و به نظر می‌رسد بعضی از مردم با هر دو طرف همکاری می‌کنند. ▫️با ورود مسلحین تیپ توحید پس از خروج نیروهای «ارتش آزاد»، عیسی آن‌ها را به عنوان افرادی جدید، ناشناس و با ریش‌های بلند توصیف می‌کند که بر خلاف نیروهای محلی که به نظر بدون آموزش و تجربه نظامی بودند، کاملا مجهز و آموزش دیده به نظر می‌رسیدند. #مستند @MadaarSorkh

#صدای سوم قسمت سوم ادامه از پست بالا • تنطیم قوانین تأمین اجتماعی بازنشستگی با هدف فراهم کردن زندگی در استانداردی شایسته برای بازنشستگان در تمام جنبه‌ها و شئون زندگی. • بازنویسی قوانین زیست محیطی و حیات وحش و حمایت از حقوق حیوانات. • سیاست توسعه‌ی متوازن و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای شکوفایی اقتصادی در تمام نقاط کشور باید مدنظر قرار بگیرد و از مرکزگرایی و تجمع امکانات در نقاط خاص پرهیز شود. با توزیع عادلانه در سیاست تخصیص بودجه و سرمایه گذاری در بخشهای محروم کشور و سیاست گذاری برای امکان حل مسأله‌ی تمرکز جمعیت در شهرهای بزرگ و تأمین مسکن مناسب برای تمام جامعه. **** برای گذشتن از این مهلکه ی تاریخی که بیش از 40 سال است ایران را در بن بستی به نام "جمهوری اسلامی" از گذار به سمت آزادی وعدالت اجتماعی باز داشته است به هم بپیوندیم. برای مکالمه با تنظیم کنندگان این بیانیه از آدرس زیر استفاده کنید: [email protected] ✊✊

ایران، صدای سوم! مطالبات را شکل دهیم! (در سه قسمت در زیر) کشته شدن زن جوانی به نام مهسا امینی به دست نیروهای امنیتی در کشورمان ایران جرقه ای شده است برای شکست شدن بغض فروخورده ایرانیان آزادی خواه در سراسر کشور. وضعیت نابسامان اقتصادی و سیاسی و اجتماعی ناشی از مدیریت نابخردانه ی دولتمردان جمهوری اسلامی مجددا مردم ایران را باز برای گرفتن حق خود به خیابان‌ها آورده است تا همچون موارد متعدد در چند دهه ی گذشته خواهان انحلال جمهوری اسلامی، حاکمیت ولایتی و مذهبی، و برقراری سیستمی نو مبتنی بر آزادی فردی و اجتماعی، دمکراسی و عدالت اجتماعی و اقتصادی شوند. در این میان جمهوری اسلامی بر روند مستمر چهار دهه ی گذشته به سرکوب وحشیانه ی این خیزش دست زده و آمار کشته شدگان، دستگیر شدگان و محکومین رو به افزایش است. در این بیانیه گروهی از فعالین سیاسی ایرانی و شخصیتها از طیف چپ و جمهوری خواه، به هم می پیوندند تا با اعلام همبستگی با ایرانیان در سراسر جهان، سیاستهای سرکوبگرانه ی جمهوری اسلامی را محکوم کنند. همزمان، در توامان مبارزه با سرکوب داخلی و در مسیر رسیدن به ایرانی آزاد و آباد، لازم است نسبت به بالا گرفتن فعالیت لابی های امپریالیستی/دستگاه میلیتاریستی جهانی موضع شفاف گرفت. لابی ها و جریاناتی که با هدف سواستفاده از خیزش برحق مردم ایران علیه جمهوری اسلامی، با تشدید اعمال فشار خارجی بر مردم کشور از طریق تحریمهای کشنده ی اقتصادی که به روشنی به هدف تضعیف جامعه ی مدنی و از هم گسیختگی اجتماعی در جهت جلوگیری از ایجاد تشکل های هدفمند و برنامه دار مهندسی شده اند دست به کار شده و با تهدید به اعمال منطقه ی ممنوعه ی پرواز به عنوان مقدمه ی دخالت نظامی ناتو/پنتاگون (با همراهی ارتش اسراییل و متحدین منطقه ای آنها) فرصت طلبانه وارد میدان شده اند تا مانند تحولات مردمی سالهای 1332 و 1357 که در تلاش برای سرکوب خیزشِ سوسیالیستی و استقلال طلب به حمایت از نیروهای بنیادگرای سلطنت طلب و یا مذهبی دست زدند از تولد یک ایران آزاد، سوسیالیستی و دمکراتیک جلوگیری کرده و نطفه جنبش عدالت خواهانه را در بطن بخشکانند. سیاستی که مشابه سیاست دولتهای امپریالیستی در آمریکای لاتین در قرن گذشته، خیزش های برحق مردم منطقه را در متن بهار عرب در دهه ی گذشته به جنگهایی خونین بدل کردند. جنگهایی که به کشتار گسترده ی غیر نظامیان، گسترش فقر و محرومیت مردم منطقه و اشباع آن از سلاح و پرورش نیروهای شبه نظامی که با خشونت به بمب گذاری و قتل عام مردم منطقه پرداخته اند منجر شدند. با این بیاینه تمام کسانی را که خواهان فروپاشی جمهوری اسلامی و تغییر بنیادین سیستم حاکمیت در ایران و همزمان مقابله با مداخله ی فاجعه بار نیروهای امپریالیستی با عنوان دروغین دخالت بشردوستانه هستند صدای خود را به هم پیوند می زنند. - نه به جمهوری اسلامی و سیاستهای سرکوبگرانه اش! - نه به دستگاه جنگ طلب، پنتاگون و ناتو که با سیاستهای ژئوپلیتیکی خود ضمن حمایت از نیروهای ارتجاع مذهبی، کشورهای منطقه را به میدانهای دائمی جنگ بدل کرده اند! - نه به تحریم های اقتصادی علیه ایران و دیگر کشورهای جهان ! - نه به متحدین منطقه ای ناتو! - نه به سیاستهای مخاطره امیز دولت اسراییل علیه ایران! آری به برقراری سیستمی نوین در ایران به شرح زیر: • لغو کامل سیستم حاکم سیاسی موجود همراه با مناسب ایدئولوژیکی آن از جمله ولایت فقیه و بازوهای سیاسی، نظامی، فرهنگی و اجتماعی‌اش. اعلام برائت از تمام اشکال حکومت‌های استبدادی مبتنی بر حاکمیت فردی، موروثی و غیردموکراتیک مانند سلطنت یا سلطنت مشروطه. • بازنگری کامل قانون اساسی کشور با تأکید بر حذف تمام مواد مبتنی بر شرع اسلام و اصولاً هرگونه درون‌مایه‌ی مذهبی و جایگزینی آن‌ها با قوانین مبتنی بر عدالت، حقوق بشر و آزادی و برابری تمام ایرانیان. • برابری کامل حقوق زن و مرد به عنوان رکنی اساسی و ویژه در تمام شئون زندگی فردی و اجتماعی. • لغو سیستم نظارت استصوابی – انحلال تمام مجالس استصوابی موجود. • لغو مذهب رسمی کشور و جدایی کامل تمام شئون دینی و مذهبی از ساختار سیاسی کشور. • بازنویسی کامل سیستم قضایی کشور. • اصلاح قوانین سیستم انتخاباتی / مجلس شورا / شوراهای شهر / شوراهای محلی / شوراهای بومی. • انحلال کامل سپاه پاسداران همراه با سازوکارهای مختلف نظامی، امنیتی، ضدفرهنگی و اقتصادی آن و ادغام تمام ظرفیت‌های این نهاد در ارتش رسمی کشور. • انحلال سازمان اطلاعات و تمام نهادهای امنیتی سرکوبگر و بازنگری اساسی در ساختار بنیادی پلیس انتظامی و ساختارهای امنیتی با سویه‌ی خدمتگزاری این نهادها در جهت نظم جامعه و تضمین آزادی‌های فردی و اجتماعی. بقیه در پست پایین

#صدای‌سوم قسمت دوم ادامه از بالا • ایجاد اتحاد بین تمام اقوام ساکن در کشور به هدف مقابله با سیاست های بالتیک/بالکانیزه شدن کشورهای جنوب جهانی، با تلاش برای اتحاد اقوام در ایران و با تأکید بر برابری کامل حقوق و اختیار کامل اقوام برای پاسداشت زبان و فرهنگ و رسوم و فرهنگ قومی و یا بومی خاص خود. • حذف امکان مالکیت خصوصی ملاکین و کلان سرمایه داران بر ثروت در این مناطق و باز بینی قوانین تولید و کار و همچنین ایجاد و به رسمیت شناختن سازوکارهای شورایی که با اصول دموکراتیک انتخاب می‌شوند. • خلع ید تمام نهادهای دینی و مذهبی از ساختار سیاسی کشور و توقف صرف ثروت‌های ملی در امور دینی. تمام هرینه‌های مکان‌های مذهبی باید به صورت داوطلبانه تأمین شود، به استثناء مکان‌های مذهبی که جنبه‌ی میراث تاریخی دارند. • حذف تمام القاب اشرافی سیستمهای فئودالی و شاهنشاهی سابق و برابر شمردن تمام شهروندان/ساکنین کشور. • انحلال تمام ساختارها و بنگاه‌های اقتصادی برون‌دولتی مانند ستاد فرمان خمینی، بنیاد مستضعفان و جانبازان، بنیاد اوقاف و امور خیریه، بنیاد شهید و تمام بنگاه‌های خیریه که اغلب با اسامی مذهبی به کار پولشویی مشغول هستند. • ملغی کردن کامل سیستم سلطه ی خصوصی بر ثروت ملی کشور. توقف واگذاری ثروت‌های ملی، بانکها، زیرساخت‌ها، کارخانه‌ها، معادن، مجتمع‌های کشت و زرع و جنگلها و غیره به اشخاص و نهادهای خصوصی از کانال خصوصی‌سازی‌های گسترده و باز ملی کردن تمام آن‌ها. • تنظیم قوانین اجرایی که ضمن تاکید بر روابط صلح‏ آمیز، عادلانه، متقابل‏ و غیر سلطه جویانه با تمام ملت‌های جهان، ضامن اجرایی برای حمایت از نیروها و نهضت‌های انقلابی، رهایی‌بخش و ضد استعماری در سراسر جهان و به ویژه در منطقه غرب آسیا در مقابله با فاشیسم، صهیونیسم و امپریالیسم در اشکال مختلف آپارتایدِ نژادی، دینی، مذهبی و‌یا قومی باشند. • آزادی کامل تمام احزاب سیاسی، آزادی بی‌قید و شرط بیان عقیده، آزادی کامل مطبوعات، آزادی نژادی، قومی، دینی/مذهبی و هر عقیده‌ی دیگر، آزادی کامل جنسی و جنسیتی در تمام اشکال آن و تبیین و تدوین قوانین لازم و ناظر بر تضمین بنیادین، ساختاری و خلل‌ناپذیر این آزادی‌ها. • جلوگیری از خصوصی‌سازی خدمات پایه‌ای جامعه مانند آموزش و خدمات بهداشتی و درمانی پایه‌ای رایگان. جلوگیری از ایجاد سیستمهای دوگانه ی درمانی اموزشی خصوصی/دولتی که از دسترسی برابر شهروندان به سرویسهای ضروری جلوگیری میکنند • ملی کردن ابزار تولید، کارخانه‌های مادر و زیربنایی به تمامی (جز کارگاه‌های خصوصی که از ابتدا توسط بخش خصوصی راه‌اندازی شده است) و ایجاد ساختار لازم برای اداره شدن محیط کار توسط شورای خودگردان کارگران که توسط فرایندی دموکراتیک از میان کارگران انتخاب می‌شوند. • تغییر بنیادین سیستم کشاورزی، سرمایه گذاری روی کشاورزی تعاونی مردمی، قدرت گرفتن شوراهای کشاورزان و مدیریت کشاورزی به دست نهادهای شورایی کشاورزی. • حذف هر گونه ساختار اقتصادی حامی اقتصاد رانتی. بررسی جامع و فراگیر فسادهای دولتی و شخصی در زمینه‌های مختلف مانند رانت‌خواری، زمین‌خواری، خصوصی‌سازی ثروت‌های ملی، جنگل‌خواری، اختلاس و بازگرداندن این سرمایه به ثروت ملی کشور. • تعریف برنامه های ساختاری تامین مسکن برای تمام شهروندان به عنوان یکی از حقوق بنیادین انسان. • برنامه گذاری ساختاری برای تقویت صنایع و صادرات غیر نفتی و کاهش اتکای کشور بر منابع طبیعی. • بازنویسی سیستم آموزشی کشور و حذف تفکر دینی/ایدئولوژیکی از آموزش به نحوی که استفاده از سیستم آموزشی به عنوان ابزار هژمونیک تفکر دینی و یا طبقه ی فرادست متوقف شود. • تبیین قوانین جامع در حمایت از حقوق پناهندگان/مهاجرین. تمام قوانین مندرج در این منشور، مهاجرین ساکن کشور ایران از هر قوم، دین، مذهب، اعتقاد را شامل می شود. • برنامه گذاری ساختاری اقتصادی برای فقر زدایی، افزایش حداقل دستمزدها، تغییر سیاست های مالیاتی و ایجاد برنامه های لازم در سیستم تولید و توزیع ثروت و ساختار زیربنایی اقتصاد به گونه‌ای، متضمن از بین رفتن اختلاف طبقاتی فاحش و مرگبار کنونی، و ریشه‌کن کردن فقر و محرومیت، فرصت‌ها و شرایط برابر را برای تمام ساکنین کشور تامین کند. • بازنگری قوانین کارگری با سویه‌ی حمایت همه‌جانبه از نیروی کار. آزادی و حمایت سیستمیک و بی قید شرط از تشکل ها و فعالیتهای صنفی. ایجاد شبکه های قدرتمند حمایت از حقوق نیروی کار برای برخورداری از حق کار تحت قراردادهای غیر موقت/پایدار. حداقل دستمزد باید با دخالت تعیین‌کننده‌ی نمایندگان کارگران در تشکل‌های کارگری تعیین و شرایط زندگی انسانی همراه با رفاه نسبی برای تمام طبقات جامعه تأمین شود. بقیه در پست بعدی

Today is the birthday of Black Panther Party co-founder Bobby Seale. Here he lays out the revolutionary Ten-Point Program which demonstrated how the Panthers saw the struggles for Black liberation and socialism as intertwined.

اینکه میخاییل گورباچف در اگهی برند «لویی ویتان» در مضمون سفر به کنفرانسی در خاتمه‌ی «جنگ سرد» با چمدان این Brand در حال گذر از دیوار برلین ظاهر میشود رابطه ی مستقیم سوسیال دمکراسی را با آزادی بازار خوب نشان میدهد. ‏شوروی، اماده‌ی آزادی برندهای تجاری. ‏گورباچف و Sir دبل اُ سِوِن!

🔴 رمز گشایی از افسانه نسل‌کشی اویغورها/ بخش اول ▫️در سال‌‌های اخیر، دروغ‌هایی در رسانه‌های غربی در حال پخش شدن است مبنی بر اینکه چین میلیون‌ها مسلمان یا اویغور را در اردوگاه‌های کار اجباری نگه‌داری می‌کند و در حال نسل‌کشی آن‌هاست. ▫️در ایران نیز، جریانات بورژوایی ضد کمونیست و غربگرا از جناح‌های مختلف اصلاح‌طلب، اصولگرا و برانداز و دلقک‌های رسانه‌ای‌شان - از زیباکلام تا رائفی پور و فخرآور- در خدمت القای چنین دروغ‌هایی بوده‌اند. اما واقعیت ماجرای سین کیانگ چیست؟ ▫️واقعیت این است که جمعیت اویغورهای سین کیانگ در طول ۴۰ سال گذشته از بیش از ۵ میلیون نفر به بیش از ۱۲ میلیون نفر رسیده و حدودا دو برابر شده است؛ مجموعه‌های اقتصادی سین کیانگ در طول ۶۰ سال گذشته افزایشی بیش از ۲۰۰ برابری داشته و متوسط امید به زندگی در این منطقه خودمختار چین از ۳۰ به ۷۲ سال رسیده است. آیا نسل کشی چنین است؟ ▫️تاکنون تمام هیات‌های بین‌المللی از جمله کمیسر حقوق بشر سازمان ملل که به دعوت چین به این منطقه سفر کرده‌اند، چنین ادعایی را تایید نکرده‌اند. ▫️فردی که مسئول تهیه بخش عمده گزارش‌های دروغ در رسانه‌ها درباره سین کیانگ به نیابت از دستگاه تبلیغاتی جنگ سرد غرب است در تعدادی از موسسات راستگرای مسیحی انجیلی فعالیت کرده و اکنون پژوهشگر ارشد "بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم" است. زنز که گرایشات فاشیستی و راست افراطی دارد، در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۹ گفته بود که احساس می‌کند از سوی خدا رسالت دارد که علیه چین فعالیت کند. ▫️درک این موضوع چندان سخت نیست که کشورهایی که در حال حاضر مشغول متهم کردن چین به نسل کشی و طرح ادعای حقوق بشری هستند و از جمله ایالات متحده، کانادا، استرالیا و بریتانیا، دقیقا خودشان از جمله معدود کشورهایی هستند که نسل کشی و پاکسازی نژادی و استعمارگری سکنی گزین را در کارنامه خود دارند. این دولت‌های امپریالیستی، در پی توسعه اقتصادی و سیاسی روزافزون چین، فاصله‌گیری دوباره این کشور از رژیم انباشت نئولیبرالی و افزایش نفوذ چین در مستعمره‌های سابق‌ غرب، نگران افول هژمونی خود، تداوم کمک‌های چین به توسعه کشورهای جنوب و مجرای تنفسی‌ای هستند که این کشور برای کشورهای مستقل جنوب که تحت فشار، تحریم و تهدید آمریکا قرار گرفته‌اند، فراهم کرده‌ است. اینجا مقصود نه القای بی نقص و ایراد بودن دولت چین، که بیان پشت پرده پازل‌های جنگ سرد نوین غرب است. https://t.me/MadaarSorkh/4171?single @MadaarSorkh