خیلی دور | خیلی نزدیک

«نمی‌دانم چرا همان‌جا نمردم. چون با این خیال رفته بودم که از آن‌جا زنده برنگردم.» ابله

از حافظه بگذرم تا تو را کجا بیابم؟ اگر تو را بیرون از حافظه بیابم، چنان است که گویی تو را به خاطر نمی‌آورم؛ لیکن چگونه تو را خواهم یافت اگر به یادت نیاورم؟ ‏«اعترافات (باب دهم، ۱۷)» - آگوستین

ایمیل‌ها، توییت‌ها و پتیشن‌ها قسمت بزرگی از این انقلاب هستن. اگر به خاطر این اطلاع‌رسانی‌ها نبود، هیچوقت کسی اسم مهسا رو نمی‌شنید. کسی داستان نیکا رو نمی‌خوند و از زندگی سخت محمد حسینی باخبر نمی‌شد. اگر می‌بینیم الان آمریکا مجبور شده مذاکرات رو حداقل به صورت علنی ادامه نده، یا این که نایاک و مجاهدین جایی تبلیغ سخرانی نمی‌کنن و پروپاگاندای حکومت اسلامی به جای داد و فریاد به لابی در سایه رو آورده همه و همه به خاطر ماست. به خاطر تک تک ایمیل‌هایی که شما فرستادین. به خاطر توییت و پتیشن‌هایی که امضا کردیم. ما چاهار ماه اونقدر توی تمام پلتفرم‌ها سر و صدا کردیم تا دنیا مجبور شد بهمون نگاه کنه. نه جام جهانی جلوی ما رو گرفت و نه جنگ اوکراین صدامون رو کمرنگ کرد. این روزها با عوض شدن تاکتیک‌های مبارزه و خلوت شدن خیابون‌ها، لازمه که انقلاب رو از طریق اینترنت ادامه بدیم. هر یک ایمیلی که شما می‌زنین بی‌نهایت مهمه. ما بزرگ‌ترین هشتگ تاریخ رو ساختیم و همون کسایی که اون موقع ما رو مسخره می‌کردن الان تمام تلاششون رو می‌کنن که توانِ هشتگ زدن و ایمیل فرستادن رو از ما بگیرن. یه نگاهی به حجم وی‌پی‌ان‌ها و فیلترشکن‌هایی که توی این مدت خریدیم و عوض کردیم بندازین؛ ببینین چه هزینه‌ای از طرف حکومت پشتِ بستنِ این خط از انقلاب بوده. ایمیل زدن شما خیلی مهمه. مثل فریادی می‌مونه که مستقیم توی گوشِ یکی باشه. فعالیت مجازی شما آدم‌های واقعی رو وادار به واکنش می‌کنه. ایمیل مثل شب‌نامه‌اس، و وقتی برای شخص یا سازمانی هزار، پنج هزار یا ده هزار ایمیل فرستاده می‌شه، یعنی واقعیت ایران رو کوبوندیم توی صورتش. یعنی ما، حکومت و تبلیغاتش نیستیم، و کسی نمی‌تونه به مصاحبه‌ی وزیر خارجه با یه مثلا خبرنگار استناد کنه. هر ایمیل و توییت، در جوابِ جنگِ پروپاگاندای حکومته. اگه نمی‌خواین با اسم خودتون ایمیل بزنین، می‌تونین با یه اسم فیک فارسی، در کمتر از پنج دقیقه اکانت گوگل بسازین و به مبارزه کمک کنید. ایمیل یکی از ما، همون آخرین ایمیلی بود که باعث شد علیرضا آخوندی توی پارلمان سوئد اسممون رو بخونه، همون ایمیلی بود که هانا نویمن رو متقاعد کرد تا پای انقلاب ما وایسه. هر بار به خودتون بگین شاید ایمیل شما همون ایمیلی باشه که تاثیر خودش رو می‌ذاره؛ چون واقعیت هم همینه، موج‌های بزرگ با مجموعه‌ی از حرکات کوچیک شروع می‌شن. شما اولین هُلِ این بَهمن هستین. اولین قطره‌ی این سیل. ایمیل بزنین، توییت کنین و دست بقیه رو هم توی این راه بگیرین چون این، موثرترین شیوه‌ی ادامه‌ دادن انقلاب خارج از مرزهای ایرانه.

فرض کنید یک سریال بسیار پرطرفدار در حال پخشه. وقتی پخش میشه نه فقط مردم ایران، که بیشتر مردم جهان در موردش صحبت می‌کنن. بعد از پایان فصل، یه فاصله‌ای میفته و تیم ساخت شروع می‌کنن به فکر کردن و پایه‌ریزی فصل آخر. قاعدتا در دورانی که پخش سریال موقتا متوقف میشه کمتر در موردش میشنوید، اخبار در موردش محدود میشه به مراحل ساخت فصل آخر و افراد کمتری در موردش صحبت می‌کنن. آیا منطقیه که در این دوران بگیم سریال شکست خورده چون افراد کمتری در موردش صحبت می‌کنن؟ میشه به راحتی پیش‌بینی کرد که با فرارسیدن پخش فصل آخر، دوباره همه در موردش صحبت می‌کنن و بعد از پخش هر اپیزود در مورد پایانش تئوری‌پردازی می‌کنن. میشه با خیالی آسوده پیش‌بینی کرد که اگر فصل آخر درست و با برنامه ساخته شده باشه، دوباره با استقبالی حتی گسترده‌تر از قبل روبرو میشه.

لطفا امضا کنید 🕊

⚪ امضا کنید: ✊Petition: G7 Leaders: Expel Iran's Diplomats / Demand that Political Prisoners Be Freed خطاب به کشورهای عضو گروه G7: دیپلمات‌های ایران را اخراج کنید و خواستار آزادی زندانیان سیاسی شوید! ✊#Petition: Remove Islamic Republic of Iran from the UN commission on the status of women حذف جمهوری اسلامی ایران از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد

دوستان عزیز، به کمک شما برای رساندن این پتیشن به ۱ میلیون امضا نیاز داریم. تا به حال ۹۲۹ هزار نفر امضا کرده‌اند. به زودی این پتیشن به مقامات G7 ارسال خواهد شد.