صفحه رسمی دکتر آندرانیک سیمونی

🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷 ԿՐԿԻՆ ՄԵԾ ԻՐԱՆՑՈՒ ԵՎ ՊԱՐՍԻՑ ԼԵԶՎԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻ ՕՐՆ Է:" ՇԱՀՆԱՄԵԻ" ԱՐԱՐՈՂԻ՝ ԻՐԱՆԻ ՄԱՇՏՈՑԻ ՕՐԸ: باز روز فردوسی است.روز بزرگداشت زبان فارسی و روز گرامیداشت فرزند بزرگ ایران و احیاگر کبیر، حکیم ابولقاسم فردوسی توسی. 🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷🦅🦁🇮🇷

🌺🌹🙏🍀🌸🌼 تقارن عید عروج مسیح و عید فطر مسلمانان فرخنده و مبارک باد. گروه تلگرامی "ماج" 🌺🌹🌞🍀🌼

🌺🌹🙏🍀🌸🌼 تقارن عید عروج مسیح و عید فطر مسلمانان فرخنده و خجسته باد. گروه تلگرامی "ماج" 🌺🌹🌞🍀🌼

🕯🌹💒⛪️🎵🎶📿 با کمال تاثر و تاسف ، اطلاع حاصل شد که روحانی عزیز و ارجمند ، کشیش ارشد خلیفه گری ارمنیان تهران، و رئیس دفتر ثبت احوال مستقر در این خلیفه گری به سرای باقی شتافته است. کشیش ارشد، کومیتاس قاراخانیان که به بیماری کرونا مبتلا شده بود در بیمارستان فیروزگر تهران تحت درمان قرارداشت، متاسفانه تلاشهای پزشکان موثر واقع نگردید و ایشان صبح امروز( چهارشنبه پانزدهم اردیبهشت ماه)، به رحمت حق پیوست. ما این ضایعه دردناک را به جامعه ارمنیان تهران، اسقف اعظم سبوه سرکیسیان خلیفه ارمنیان تهران، قاطبه روحانیون این جامعه و خانواده محترم ایشان تسلیت عرض می کنیم و از خدای یکتا برای متوفی آرامش روح و برای بازماندگان شکیبائی و استقامت آرزو می کنیم. گروه تلگرامی"ماج".

عکس فوری (209) / #نسل_کشی #ارمنیان_ترکیه / #فاجعه_آوریل 1915 / #میراث_زهرآلود_نیاکان / #ناصر_فکوهی / اردیبهشت 1400 لینک مستقیم به مطلب در کانال نوشته های ناصر فکوهی https://t.me/nasserfakouhi/13835

هر سال ماه آوریل، موقعیتی است که نسل کشی گسترده ارمنیان ترکیه در فاصله 1915 تا 1923 یادآوری شود. در یاد داشته باشیم: اگر چنین بر این نسل‌کشی تاکید می‌شود، دلیل نه فقط جلوگیری از فراموش شدن قربانیان و احترام نسبت به آن‌ها و بازماندگان، بلکه زخمی است که برجای مانده و همواره ممکن است کینه‌ها و جنگ‌های جدیدی را برانگیزد. تداوم این زخم را باید بیش و پیش از هر چیز به دلیل سر باز زدن دولت ترکیه در پذیرش مسئولیت تاریخی خود در این جنایت که یک میلیون و نیم از ارمنیان این کشور (دو سوم کل جمعیت ارمنی آن) را به کشتن داد و از دلایل اصلی پراکنش (دایاسپورای) ارمنی در جهان بود، دانست. در صد سال اخیر، ترکیه با دولت‌های پی‌در پی خود که تقریبا همگی دیکتاتور منش بوده و هستند، و به ویژه دولت دیکتاتور و پوپولیست راست و ارتجاعی اردوغان، همواره از به رسمیت شمردن جنایت ترکان عثمانی پرهیز و حتی این امر را به وسیله کشورهای دیگر نیز نمی‌پذیرد. و این امر برغم تمام شواهد تاریخی و نظر بسیاری از روشنفکران و دانشگاهیان خود این کشور و البته اغلب کشورهای دموکراتیک و توسعه یافته جهان (از جمله ایالات متحده در همین هفته) . پذیرش یک شرارت و پوزش خواستن از خاطره قربانیان و بازماندگانشان، نخستین گام برای التیام زخم‌ها و بخشیدن بدون فراموشی است. بی شک در گذشته همه کشورها جنایاتی وجود داشته که عامل آن‌ها، اغلب، دولت ها و ابزار اجرایی‌اش مردم ناآگاهی بوده‌اند که آلت دست این دولت‌ها شده‌اند. اما این دلیلی برای کور اندیشی و پشت کردن به حقایق تاریخی نیست: دولت آمریکا به وسیله برده‌داران، بر کوهی از اجساد میلیون‌ها سرخپوست بومی بنا شد، و برده‌داری جنایتی تاریخی بود که میلیون‌ها نفر را قربانی کشتار و شکنجه کرد و هنوز هم با نژاد پرستان آمریکایی ادامه دارد و قربانی می گیرد. دولت آلمان نمی‌تواند، گذشته فاشیستی خود را در هولوکاست و قتل عام میلیون‌ها یهودی (همچنین مخالفان رژیم، ناتوانان جسمانی، دگرباشان جنسی و غیره) را که حاصلش بر پا شدن یک دولت آپارتاید همچون اسراییل در منطقه خاور میانه و تکرار بسیاری از آن جنایات به دست این دولت شد، نفی کند. همانگونه که مغول‌ها و باز هم ترک‌ها نمی توانند جنایات خود در دورانی از تاریخ ایران را از یاد ببرند. حتی خود ایرانیان هرگز نباید جنایاتی را که پادشاهانشان از جمله نادر شاه در هندوستان انجام دادند و از آن بدتر جنایتکارانی مثل آغا محمد خان قاجار علیه خود ایرانیان مرتکب شدند، از یاد ببرند. این بی‌شک پرسشی سخت است که آیا مردم در یک فرهنگ باید مسئولیت تاریخی جمعی خود را در جنایات نیاکانانشان بر عهده بگیرند و یا آن را صرفا گناه فردی افرادی بدانند که مرتکب مستقیم جنایات بوده‌اند؟ این پرسشی مهیب است، اما پرسشی که تنها پس از پذیرش اصل جنایت می تواند مطرح باشد. برای ما به مثابه ایرانی کشتار ارمنیان ترکیه، نه یک واقعه بیرونی و بین‌المللی، بلکه بخشی از تاریخ ما است زیرا، میراث پربار ارمنیان در ایران از ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی و هنر تا علوم مهندسی و پزشکی و خدمات آنها برای ساختن ایران مدرن در کنار فرهنگی که بیش از دو هزار سال است پیوندی تنگاتنگ با آن داشته‌ایم، وظیفه‌ای اساسی برایمان شمرده می‌شود. اما هم‌میهنان ترک ما نیز باید بدانند فرهنگ و زبان را باید از سیاست جدا کرد و از یاد نبرند که بزرگترین جنایات تاریخی را در آذربایجان امروز ، عثمانیان و البته روس‌ها مرتکب شده‌اند. دولت‌ها، همواره در پی تصاحب فرهنگ ها هستند تا از پاسخگویی در برابر جنایات خود را به نام آن فرهنگ‌هاسر باز بزنند و برعکس امتیازات و افتخارات آن فرهنگ‌ها را به نام آن خود ثبت کنند. اما فرهنگ‌ها و کنشگران آن‌ها نباید بازیچه دولت‌ها شوند بلکه همواره باید با رفتار و کردار خود ، بدترین جنایات نیاکان خویش را نیز پذیرفته و در برابر قربانیان سر تعظیم فرو آورده و پوزش بخواهند تا زخم ها و کینه ها التیام یابند و دیگر تکرار نشوند. هیچ راه دیگری در هیچ کجای تاریخ در برابر این امر خطیر نتوانسته است یافته شود تا به رشد و اعتلای صلح و دوستی یاری رساند.