نشر نی

‌ ‌در دست انتشار «چگونه هایدگر بخوانیم» مارک راتال ترجمهٔ مهدی نصر ویراستار مجموعه: سایمون کریچلی تفکر هایدگر به جهات متنوعی برای انسان امروز اهمیت دارد. تفکر او، صرف نظر از تأثیر شگرفی که در فلاسفه‌ی بعد از خود مثل گادامر، یوناس، فوکو، لویناس، سارتر، آدورنو، بولتمان، بارت، بینسوانگر، مدارد بوس، رورتی، آگامبن و خیل کثیری دیگر از متفکران گذاشته، اصالتی بنیادین دارد که در تک‌تک صد و چند جلد آثار او می‌توان این اصالت و اعلام استقلال تفکر از علوم طبیعی، متافیزیک، انتوتئولوژی، ماده‌باوری و غیره را دید. امروزه جریانی مرموز کرسی او در آلمان را به فلسفه‌ی تحلیلی اختصاص داده، اما فهم فلسفه، روانشناسی، نظریه‌ی سیاسی، هنر، معماری و بسیاری از حیطه‌های دیگر بدون درک تفکر هایدگر در مجموعه‌آثار او او ناممکن است. این کتاب تلاشی است برای همسفر شدن با هایدگر در آنچه او، به جای استعمال واژه‌هایی فریبکارانه مثل «روش» و «مدل»، «راه» می‌نامید.

‌ ‌‌در دست انتشار نظریهٔ رهایی کریستوف منکه ترجمهٔ سیدمسعود حسینی هدفِ اصلیِ‌ کتاب این است که ایدهٔ نوعی رهایی را شرح و بسط دهد که قادر است از آلوده شدنِ خویش به هر سلطه‌ای عبور کند. به عبارتی دیگر، این کتاب تلاشی است برای به اندیشه در آوردنِ رهایی در وراء تقابل‌های میانِ‌ یونانیان و بربرها، میان فرهیختگان و اصطلاحاً «بدْوی‌ها»، میان اروپا و دیگری‌اش، میانِ مغرب‌زمین و سایرِ نقاطِ جهان. این کتاب در پیِ آن است که رهایی را حقیقتاً جهان‌شمول سازد: در پیِ‌ آن است که آزادی را به نحوی به اندیشه درآورَد که آزادی نه دستاورد و امتیازِ برخی مناطق و فرهنگ‌ها، بلکه تجربه و پراکسیسِ همگان باشد. بنابراین کتابِ پیشِ رو در پیِ مفهومی حقیقتاً انسانی از آزادی است: آزادی به‌مثابهٔ تجربه‌ای که برای هر انسانی در هر زمانی امکان‌پذیر است؛ بلکه حتی به‌مثابهٔ تجربه‌ای که در زندگیِ هر انسانی، ولو محدود و سرکوب‌شده، همواره پیشاپیش بالفعل است. این همان بنیادی است که بر پایهٔ آن می‌توان در هر زمانی نبرد بر سرِ رهایی را آغاز کرد. از مقدمهٔ نویسنده برای ترجمهٔ فارسی

روزها در راه و شب‌ها بیدار در رؤیاها «شاهرخ مسکوب» نویسنده، مترجم و پژوهش‌گر ایرانی است که دی 1304 در بابل متولد شد. بیشتر سال‌های حیات مسکوب در تهران، اصفهان و پاریس سپری شد و او، فروردین 1384 بر اثر سرطان خون در فرانسه چشم بر جهان فروبست و پیکرش در خاک بهشت زهرا آرام گرفت. زندگی 79 ساله‌ی شاهرخ مسکوب پر از فراز و نشیب بود و یادگارهای زیادی از تألیف‌ها و ترجمه‌های او به‌جا مانده است. «سوگ مادر»، «روزها در راه»، «سفر در خواب»، «گفت‌وگو در باغ»، «در سوگ عشق و یاران»، «کتاب مرتضی کیوان»، «در حال‌وهوای جوانی»، «هویت ایرانی و زبان فارسی»، «شکاریم یک‌سر همه پیش مرگ»، «در سوگ و عشق یاران»، «درآمدی به اساطیر ایران» و «در کوی دوست» برخی از مهم‌ترین آثار تألیفی او هستند و «پرومته در زنجیر» نوشته‌ی «اشیل»، چهار کتاب «افسانه‌های تبای»، ««آنتیگون»، «ادیپ شهریار» و «ادیپوس در کلنوس» از آثار «سوفوکلس» و «خوشه‌های خشم» اثر «جان اشتاین‌بک» چندی از ترجمه‌های ماندگار شاهرخ مسکوب هستند. «حکیم ابوالقاسم فردوسی» و «شاهنامه» هم از علاقه‌مندی‌ها و دغدغه‌های همیشگی مسکوب بود. «شاهرخ نازنین من غمگین است.» شاهرخ مسکوب عاشق مادرش بود و «سوگ مادر» مجموعه‎‌ای است از یادداشت‌های او از روزهای دل‌گیر و ملال‌آور بیماری مادرش تا ایام سیاه و سخت درگذشت او و تمام آن‌چه مسکوب پس از مادرش در بیداری و در خواب از سر گذرانده. نویسنده خود فرصت چاپ این کتاب را نداشت. دوست قدیمی و نزدیکش «حسن کامشاد» یادداشت‌ها را گردآوری کرد و این آرزوی مسکوب را پس از درگذشت خود او تحقق بخشید. خاطرات سوگواری شاهرخ مسکوب تجربه‌ای است گاه دردناک و همواره تأمل‌برانگیز از تمام تأملات و تألماتی که سوگ به دنبال دارد. او در یکی از یادداشت‌ها خود را سرزنش و به مرده‌پرستی محکوم می‌کند که چرا مادرِ از دست‌رفته‌اش را از تمام زندگان بیشتر دوست دارد. اما پاسخ خود را نیز می‌دهد. «خیال می‌کنم مرده‌پرستم؛ گرچه او را در زندگی هم می‌پرستیدم.» در کنار تصویر دقیق و نزدیکی که مسکوب در یادداشت‌هایش از سوگ به مخاطب می‌دهد، قلم شیوای او و توصیف‌های درخشان او از احساس‌ها، خاطره‌ها و رؤیاها، «سوگ مادر» را به اثری شنیدنی تبدیل کرده است. تولید شده با عشق و اشک کتاب صوتی «سوگ مادر» اثر «شاهرخ مسکوب» ماحصل همکاری نشر صوتی آوانامه و «نشر نی» است. «ایمان رئیسی» که خود با رنج سوگ مادر آشنا است، با احساس‌هایی درخور کتاب گویندگی اثر را برعهده داشته. «حسن کامشاد» علاوه بر گردآوری یادداشت‌های سوگواری مسکوب، مقدمه‌ای نیز بر اثر رفیقش نوشته که با صدای «مهدی صفری» اجرا شده است. 🆔@avanameh

منتشر شد «نامه‌های زندان (جلد دوم؛ از ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۱)» آنتونیو گرامشی ترجمه‌ی اثمار موسوی‌نیا در میان انبوه نوشته‌های آنتونیو گرامشی، نامه‌های زندان از برجسته‌ترین نوشته‌های او در عالم اندیشه‌ی سیاسی است؛ منبعی مهم و پرارزش برای درک شخصیت راستین گرامشی، ویژگی‌های فکری و اخلاقی و عمق مطالعات او، همچنین برای فهم آرای او در عرصه‌ی جامعه‌شناسی سیاسی و مطالعات فرهنگی. اهمیت این اثر در آن است که بخش مهمی از کوشش گرامشی را در تدوین پروژه‌ی فکری‌اش به ما ارائه می‌دهد که، علاوه بر سیاست، تاریخ و فلسفه‌ی مطالعات فرهنگی را نیز دربر می‌گیرد. در جای‌جای نامه‌ها تلاش برای بررسی همه‌جانبه‌ی مسئله‌ی اصلی گرامشی، یعنی نحوه‌ی سربرآوردن فاشیسم و ناکامی جنبش انقلابی، مشهود است، و رد و نشانی از مفاهمی کلیدی و مورد توجه او همچون هژمونی، روشنفکر ارگانیک، جامعه‌ی سیاسی و جامعه‌ی مدنی، تاریخی‌گری، مسائل فرهنگی و ادبی، و جریان‌های حاشیه‌ای ادبی را به‌وضوح می‌توان در خط فکری او و ابراز نظرش پیرامون مقولات گوناگون و حتی مسائل روزمره دید. ▫️ بخشی از کتاب

درست در زمانی که استالین رقبای خود را یک‌به‌یک سربه‌نیست و نابود می‌کرد، در تمام مدتی که اردوگاه‌های کار اجباری هر روز بیش از پیش از منتقدان و معترضان به سیاست‌های حزب کمونیست پُر می‌شد و آندری ژدانف، دبیر امور فرهنگی کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست روسیه‌ی شوروی، نویسندگان و هنرمندان را «مزدوران و سرسپردگان غرب» می‌خواند و کمر به نابودی آثار آنان بسته بود، شماری چشمگیر از شخصیت‌های نامدار و روشنفکران سرشناس آلمانی، فرانسوی، بریتانیایی و امریکایی، نه‌تنها در برابر همه‌ی این فجایع سکوت اختیار کرده بودند، بلکه روسیه‌ی شوروی را «بزرگ‌ترین امید بشریت» می‌خواندند. حال پرسش این است که به‌راستی این گمراهی‌ها را چگونه می‌توان توضیح داد و توجیه کرد؟ شاید قابل درک باشد که این شخصیت‌های سرشناسِ عرصه‌های گوناگون، انقلاب اکتبر را نمودی از «خواست معنوی و مادی» پرولتاریا تلقی می‌کردند و تفسیرشان از آن «آغاز دوباره‌ی آزمونی تازه و تجربه‌ای بزرگ» بود، اما نمی‌توان به‌سادگی درک کرد که چرا اینان به‌رغم وحشت‌آفرینی‌های حکومت استالین، قلبشان همچنان برای انقلاب و نظام برآمده از آن می‌تپید؟ «خردکشی؛ روشنفکران و انقلاب اکتبر» خسرو ناقد

منتشر شد «درآمدی بر متافیزیک» از پارمنیدس تا لویناس ژان گروندن ترجمه‌ی سعید تقوایی ابریشمی نقدهای ناظر بر متافیزیک بی‌تردید از یک جهت صائب‌اند: متافیزیک، هرچند نه به صورت پیوسته، در حکم رشته‌ی راهنمای سراسر سنت غرب بوده است. مسئله بر سر این است که آیا به‌واقع باید از بند آن گریخت؟ و در کل چه نیازی به آن داریم؟ به قراری که در این کتاب شرحش رفته، در بدایت امر، متافیزیک‌های پرشماری در کارند. متافیزیکی که منتقد متافیزیک رد یا انکار می‌کند تنها یک متافیزیک در میان شمار فراوان متافیزیک‌های ممکن است و این مهم نیز همواره به نام متافیزیک از گونه‌ی دیگر انجام می‌شود. … اما این تنوع بی‌پایان اندیشه‌های متافیزیکی بی‌بهره از هسته‌ای مشترک نیست؛ هسته‌ی مشترکی که بی آن سخن گفتن از متافیزیک معنایی ندارد. این کتاب را به این امید نگاشتم تا نشان دهم متافیزیک، در ذاتش، کوشش خود‌ـ‌انتقادگرانه‌ی ذهن انسان است برای فهمیدن کل واقعیت و اسباب عقلانی آن، و سنت اندیشه‌ی غربی بر عهده گرفته است که این کوشش را پاسداری کند. برگرفته از متن کتاب ▫️بخشی از کتاب

‌ ‌مشاركت سياسى، گفت‌وگو و تعامل همگانى مسائل كانونى، فهمى فراگيرتر از دموكراسى‌اند. نقش حياتى عقل‌ورزى همگانى در مشق دموكراسى چنين مسئله‌اى را يكسره با جانمايهٔ اين اثر، عدالت، گره مى‌زند. اگر سنجش الزامات عدالت تنها به مدد عقل‌ورزى همگانى ممكن باشد و چنان‌چه عقل‌ورزى همگانى نيز پيوندى اساسى با مفهوم دموكراسى دارد، در اين صورت پيوندى تنگاتنگ ميان عدالت و دموكراسى، با ويژگى‌هاى برهانى مشترک برقرار است. ديدگاه دموكراسى به‌مثابه «حكومت از راه گفت‌وشنود» كه امروزه در فلسفهٔ سياسى مقبوليتى عام دارد (گرچه نه همواره نزد نهادگرايان سياسى)، گاه با بحث رايج بر سر دموكراسى و نقش آن در قالب‌هايى كهن‌تر - و به‌لحاظ تشكيلاتى سخت‏گيرانه‌تر - در ستيز است. «انتخابات باز، آزاد و منصفانه جوهر دموكراسى است و شرط لازم و حتمى آن.» تاريخ دموكراسى، به‌رغم دگرسانى كلى در برداشت مفهومى از آن در فلسفهٔ سياسى، غالباً و حتى در حال حاضر نيز بيش‏تر در قالب‌هايى دقيقاً سازمانى توصيف مى‌شود و متكى بر روند اخذ آرا و انتخابات است. برگه‌هاى آرا، با وجود ايفاى نقشى بسيار مهم، حتى در تبيين و تنفيذ فراگرد عقل‌ورزى همگانى، همهٔ آن‏چه در اين ميان اهميت دارند نيستند، و صرفاً مى‌توانند به‌مثابه بخشى - اما يقيناً بخشى بسيار پراهميت - از كاركرد عقل همگانى در جامعه‌اى دموكراتيک به‌حساب آيند. اثرگذارى برگه‌هاى آرا خود در حدى تعيين‌كننده به لوازم انتخابات، چون آزادى بيان، دسترسى به اطلاعات و آزادى اعتراض وابسته است. از کتابِ «اندیشه عدالت» آمارتیا سن ترجمهٔ احمد عزیزی

‌ منتشر شد «فلسفهٔ هنرهای دینی» گوردون گراهام ترجمه‌ی محمدرضا ابوالقاسمی دین و هنر پیوندهای پیچیده و پرتنشی با یکدیگر دارند. از یک سو، برخی ادیان ریشه‌هایی الهیاتی برای آفرینش هنری یافته‌اند و برخی دیگر به دلایل الهیاتی هنرها را از خود رانده‌اند. از دیگر سو، مفهوم هنر نیز طی قرون متمادی تحولات تاریخی عمیقی را از سر گذرانده است و آن‌چه روزگاری هنر دینی به شمار می‌آمد رفته‌رفته از حیطٔ هنرهای زیبا به حوزهٔ هنرهای کاربردی رانده شد. نویسنده با اشاره به مباحثات متألهان و متفکران دربارهٔ نقش بی‌بدیل هنرها در ایمان و ایقان و ایثار دینی به عرضهٔ ادلهٔ فلسفی برای توضیح تعامل تاریخی ادیان و انواع هنرها می‌پردازد. شرح فلسفی موضوعاتی مانند دلایل حضور نافذ نوا و نوحه و نغمه در ادیان، رابطهٔ متواتر یا متلاطم شرک و شمایل، پیوستگی پایدار ادبیات و عبادت و مبانی معنوی معماری معابد و مقابر این کتاب را به منبعی مفید برای دین‌پژوهان و هنرپژوهان مبدل می‌کند. ▫️بخشی از کتاب

نشر نی برگزار می‌کند: خوانش انتقادی شاهنامهٔ فردوسی دکتر محمد دهقانی حضوری و آنلاین زمان: سه‌شنبه‌ها، ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ مدت دوره: ۸ جلسه شروع دوره: ۱۹ تیرماه مهلت ثبت نام: تا ۱۶ تیرماه هزینهٔ دوره: هشتصد هزار تومان مکان: خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، بعد از تقاطع فکوری، ساختمان نشر نی، پلاک ۲۰، طبقهٔ پنجم ثبت‌نام آی‌دی تلگرام: @nashreney_pr