پزشکان گیل

📌خطر خواب و نوشیدن الکل در پروازهای طولانی 🟠#باشگاه_مجلات 🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۳ تیر ۱۴۰۳ 🟢 [email protected] ▫️یک مطالعه در شماره ۳ ژوئن ۲۰۲۴ نشریه توراکس، مجله پزشکی بریتانیا نشان می‌دهد نوشیدن الکل به‌ویژه در سنین بالا، احتمالاً ایده خوبی در پروازهای طولانی نیست. مطالعات قبلی نشان داده که سفرهای هوایی طولانی در سال‌های اخیر افزایش یافته و از حدود یک میلیارد سفر در ۲۰۰۲ به ۴ میلیارد سفر در ۲۰۱۸ رسیده است. گاهی در سفرهای هوایی طولانی، به‌ویژه شب‌ها که نظم خواب افراد به هم می‌خورد، برخی مسافران ممکن است تصمیم بگیرند‌ برای خوابیدن از الکل کمک بگیرند. محققین آلمانی در این مطالعه از ۴۸ داوطلب جوان (۱۸ تا ۴۰ ساله) با نمایه وزن طبیعی درخواست کردند دست‌کم ۴ ساعت در آزمایشگاه خواب انستیتو پزشکی هوافضا و داخل اتاقکی که شرایط پرواز در ارتفاع بالا (هیپوباریک) در آن شبیه‌سازی شده بود بخوابند. هدف پژوهشگران این بود که اثر ترکیبی کاهش فشار داخل کابین هواپیما و مصرف الکل را بر سرعت ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن خون، و کیفیت خواب افراد بسنجند. غلظت هدف الکل خون ۰٫۰۶ درصد (معادل مصرف متوسط) بود. اشباع اکسیژن حین خواب، با یا بدون الکل، در ارتفاع دریا ۹۵ درصد و در ارتفاع بالا بدون الکل ۸۷ درصد بود اما با مصرف الکل به ۸۵ درصد رسید. سرعت ضربان قلب در ارتفاع دریا بدون الکل ۶۳ و با الکل ۷۸ ضربان در دقیقه بود که در ارتفاع بالا به ترتیب به ۷۸ و ۸۵ ضربان در دقیقه افزایش یافت. اشباع اکسیژن و سرعت ضربان قلب در شرایط هیپوباریک با و بدون مصرف الکل اختلاف معنادار داشت. کیفیت خواب (احتمال بیدار شدن در آغاز خواب و مدت خواب عمیق براساس منحنی پلی‌سومنوگرافی [مجموعه نوار مغز، نوار چشم، و نوار عضله تحت‌فکی) نیز در افرادی که الکل مصرف کردند بدتر بود. محدودیت اصلی مطالعه فوق تعداد اندک شرکت‌کنندگان و مدت کوتاه آن است. اثر ترکیبی ارتفاع بالا و نوشیدن الکل در این افراد جوان و سالم از نظر عوارض خطرناک قلبی‌عروقی قابل چشم‌پوشی است اما افرادی که بیماری قلبی یا ریوی ناشناخته یا شناخته‌شده دارند یا سالمندان را به مدت طولانی در معرض هیپوکسمی (اشباع اکسیژن زیر ۹۰ درصد) قرار می‌دهد و بنابراین می‌تواند مشکل‌ساز باشد. 🔗منبع: توراکس کانال تلگرامی پزشکان گیل Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

ادامه از 👆 📍شکست پروژه خالص‌سازی سرتان را درد نیاورم. به‌نظر من، یکی از عواملی که پروژه یک‌دست‌سازی و خالص‌سازی اصولگرایانه را به بن‌بست رساند، بر سر کار آمدن همین «عزیز بی‌جهت»ها بود؛ و نیز یکی از دلایل شکست اردوگاه اصولگرایی (و نماینده آن در دور دوم انتخابات اخیر) تصویر برخی از همین «جوانان انقلابی» بود که بدون کمترین تخصص و شایستگی و فقط به‌دلیل وابستگی نسبی یا سببی به یکی از مقامات دولت مستقر یا سایه (خواهرزاده یا داماد حاج‌آقا بودن!) بر مناصب خطیر دولتی، ریاست واحدهای عظیم صنعتی یا صندلی پربرکت هیئت‌مدیره‌ها تکیه زده و علاوه بر فساد و ناکارآمدی، چهره کریه «تبعیض» را نیز به رخ ملت درمانده ایران می‌کشیدند. بله؛ کمتر از سه سال فرصت کافی بود تا همه ببینند که این نوگلان نوشکفته باغ اصولگرایی که با فریاد مبارزه با اشرافیگری و نئولیبرالیسم و دفاع از محرومان بر سر کار آمده بودند، اکنون خود طبقه برخوردار و متوقع جدیدی را تشکیل داده‌اند که به یک قاچ کمتر از تمام کیک قدرت و ثروت مملکت قانع نیستند. و البته که این انحصار‌ها و انتصاب‌های رانتی منحصر به دولت اخیر نیست و سابقه دیرینه دارد. خود من در سال اول دولت دوم روحانی در یادداشتی در روزنامه شرق نوشته بودم: «حاکمان ایدئولوژیک اگرچه در ابتدا حصاری اعتقادی با دوگانه کاذب "متعهد-متخصص" بین خود و غیرخود می‌کشند، در ادامه اغلب هم خود (و آقازاده‌ها و بستگان) از آن تنزه‌طلبی اولیه دور، و جذب "چرب و شیرین" دنیا می‌شوند، و هم فرصت‌طلبانی که قابلیت "خودی" شدن در هر نظامی را دارند...» و در یادداشت پیشین نیز درباره اصلاح‌طلبانی «که از همین حالا زنبیل گذاشته‌اند تا صندلی وزارتخانه‌ها و ادارات و هیئت‌مدیره‌ها را به‌غنیمت فتح کنند» نوشتم. 📍حق یا امتیاز؟ به‌کارگیری توامان «گزینش» و «سفارش» سبب شده است حتی یک اشتغال ساده هم نه به «حق» عموم مردم، بلکه به «امتیاز»ی برای وابستگان نسبی یا سببی خانواده‌های «انقلابی» و «ارزشی» (یا کسانی که ظواهر مشابه آنان را مراعات می‌کنند) تبدیل شود. (گاه حتی بخش خصوصی را نیز در فشار می‌گذارند تا کارکنان مورد نیاز خود را از خانواده‌های وابسته به آنان تامین کند.) نتیجه این انحصارگری را پیش‌تر گفتیم. برای جوانان شایسته‌ای که در این دایره تنگ نمی‌گنجند، دو راه بیشتر نمانده است: مهاجرت به خارج از کشور یا تبعید در داخل آن. این «تبعید در وطن خویش» می‌تواند در شکل احساس نبودِ فرصت برای پیشرفت شغلی بروز کند یا اشتغال به مشاغل نامرتبط یا مشاغل کاذب یا بیکاری. تاثیر این وضع بر آمار افسردگی، اعتیاد، خودکشی و... ترساننده نیست؟ شاید بخشی از حاکمیت این انحصار و «تضمین معیشت» برای اقلیتی از جامعه را به‌مثابه «پاداش وفاداری» این اقلیت، و راهی برای تضمین بقای خود تصور ‌کند؛ ولی تجربه چند انتخابات اخیر نشان داده است متاسفانه اکثریت مردم ایران چنان در این نقش «غیرخودی» فرو رفته و خود را بیگانه می‌داند که با نومیدی از آینده، به هر وعده تغییری بی‌باور است. این نومیدی و بی‌باوری، تهدیدی برای امنیت ملی است؛ و برای شنیدن صدای این اکثریت ناراضی که می‌تواند هر بنیانی را زیرورو کند، همین حالا هم بسیار دیر است‌. 📍نتیجه اولین قدم برای تحقق شعارهای «برای ایران» و «ایران برای همه ایرانیان»، برانگیختن اجماعی در حاکمیت برای شکستن انحصار «خودی»ها و رسیدن به «شایسته‌گزینی» به‌عنوان راهی برای مشارکت تمامی ایرانیان در اداره سرزمین خود است. بازنگری جدی در قانون گزینش و قوانین مشابه انتخاباتی، حذف سهمیه‌های ناعادلانه و تضمین فرصت‌های شغلی و ارتقای مدیریتی برابر (فارغ از وابستگی‌های ایدئولوژیک) می‌تواند قدم اول در این راه باشد. 📍حرف آخر به‌یاد شعری از لنگستون هیوز، شاعر سیاهپوست آمریکایی، افتادم که درباره تبعیض در این کشور سروده بود. چند سطر از این شعر را با ترجمه مشهور احمد شاملو بخوانیم: بگذارید این وطن دوباره وطن شود. بگذارید دوباره همان رویایی شود که بود. بگذارید پیشاهنگ دشت شود و در آن‌جا که آزاد است منزلگاهی بجوید. (این وطن هرگز برای من وطن نبود.) بگذارید این وطن رویایی باشد که رویاپروران در رویای خویش داشته‌اند. بگذارید سرزمین بزرگ و پرتوان عشق شود - سرزمینی که در آن، نه شاهان بتوانند بی‌اعتنایی نشان دهند نه ستمگران اسبابچینی کنند تا هر انسانی را، آن که برتر از اوست از پا درآورد. یادداشت چهارم: برای ایرانی برای همه ایرانیان ▫️t.me/pezeshkangil ▫️instagram.com/pezeshkangil ▫️instagram.com/masoud.jowzi

📌چند یادداشت درباره انتخابات ۱۴۰۳ (۵) 📌بگذارید این وطن دوباره وطن شود 📌مسعود جوزی، پزشک و روزنامه‌نگار چرا جلیلی در انتخابات اخیر شکست خورد؟ یکی از پاسخ‌های احتمالی می‌تواند این باشد که حداقل چهار و نیم میلیون از ۱۸ میلیون اصولگرایی که سه سال پیش به ابراهیم رئیسی رای داده بودند، حتی در دور دوم، از رای دادن به او خودداری کردند. اما مگر در این سه سال چه اتفاقی افتاده بود که یک‌چهارم از اصولگرایان نیز از کاندیدای خود رویگردان شدند؟ آیا حتی آنان که پایگاه اصلی قدرت نظام حاکم شمرده می‌شوند نیز احساس می‌کنند از دایره «خودی»‌ها بیرون رانده شده و نه‌ فقط خود نقشی در اداره کشور ندارند بلکه حاکمیت نیز به سرنوشت آنان بی‌توجه است؟ یادداشت پیشین را با طرح این پرسش به پایان بردیم که چگونه می‌توان شعارهای زیبایی چون «برای ایران» و «ایران برای همه ایرانیان» را جامه عمل پوشاند؛ و اینک یک پاسخ پیشنهادی: «بگذارید مردم در اداره کشور خود نقش داشته باشند!» و البته که این نقش‌مندی با تعارف و «شما عزیزید» و «ما نوکر شما هستیم» نمی‌شود؛ با هر چند سال یک بار شرکت در انتخابات هم نمی‌شود. چگونه می‌شود؟ وقتی که نظام سیاسی به‌تمام معنی «باز» باشد نه «بسته». یعنی چه؟ یعنی هر خانواده ایرانی مطمئن باشد وقتی فرزند باهوش و سخت‌کوشش به هزار خون دل از نظام طبقاتی و ظالمانه آموزش و پرورش گذشت و با هزار خون دل بیشتر از پس تحصیل در دانشگاه‌های آزاد یا دولتی برآمد و به مدارج عالی علمی رسید، جایی در اداره کشور و نقشی در توسعه آن داشته باشد. ولی اکنون این‌گونه نیست. جوان شایسته ایرانی نه‌تنها برای ورود به هرم مدیریتی کشور، بلکه حتی برای یک اشتغال ساده به‌قصد گذران یک «زندگی معمولی» نیز با دو سد بزرگ «گزینش» و «سفارش» روبه‌روست. دو سدی که مثل دو دروازه ستبر قلعه‌های قرون وسطایی فقط به روی «از ما بهتران» باز می‌شود؛ و بقیه جوانان کشور را به‌اجبار به دو مسیر انحرافی «مهاجرت به بیرون» یا «تبعید در درون» کشور هدایت می‌کند. گزینش: در کشوری که بخش اعظم اقتصاد، صنایع، آموزش و پرورش، نظام سلامت و... آن دولتی است و بخش خصوصی نیز در عمل در سیطره سلطه و رقابت نابرابر بنگاه‌های وابسته به حاکمیت قرار دارد، نه فقط برای تصدی مشاغل رده‌بالای سیاسی و مدیریتی، بلکه حتی برای یک اشتغال ساده هم باید از سد «گزینش» گذشت. فرق نمی‌کند شما بخواهید به‌عنوان معلم استخدام شوید یا پرستار فلان بیمارستان دولتی یا حسابدار بهمان اداره، برای گذشتن از سد گزینش باید برخی از احکام دینی را (در حد حفظیات مدارس) از بر کنید، ظواهر تقید رسمی را در آرایش و پوشش رعایت کنید و در هنگام مصاحبه پاسخ‌هایی بدهید که گزینشگر خوشش بیاید؛ و البته سوابق خانوادگی و عضویت در بسیج و حضور در هیئت‌های مذهبی و... هم از پوئن‌های مثبت به‌شمار می‌آید. یعنی نظام اداری ایران تا حدی بسته است که شما با هر حد از تخصص و شایستگی، تا وفاداری (ولو ظاهری) خود را به حاکمیت اعلام نکنید، پیشرفت در هرم مدیریت که هیچ، حتی راه یک اشتغال ساده هم برای شما بسته است. سفارش: ولی این تازه نصف ماجراست. هرچه جایگاه استخدامی موردنظر بالاتر یا «نان‌و‌آب‌دار»تر و متقاضی برای آن بیشتر باشد، علاوه بر گزینش، به «سفارش» هم نیاز خواهید داشت؛ و این‌جاست که می‌فهمید این‌که از چه خانواده‌ای آمده و با چه خانواده‌ای وصلت کرده باشید، بر سرنوشت‌تان چه تاثیری خواهد داشت. فقط چند ماه پس از روی کار آمدن دولت پیش، گزارشی در سایت خبرآنلاین منتشر شد که ابعاد گسترده و حیرت‌آور انتصابات خانوادگی را در چند ماه نخست آن برملا می‌کرد. تا خودتان این گزارش «دفتر بازرسی رئیس‌جمهور کجاست» را نخوانید، از ابعاد آن تصوری نخواهید داشت؛ و تازه این گزارش فقط انتصابات پنج ماه و نیم نخست این دولت را در بر می‌گیرد... ادامه 👇

📌 ۱۳ ژوئیه ۱۷۹۳ قتل مارا 🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی 🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۳ تیر ۱۴۰۳ 🟢 [email protected] ▫️ژان پل مارا متولد ۲۴ مه ۱۷۴۳ پزشک و سیاست‌مدار فرانسوی و از چهره‌‌های سرشناس انقلاب کبیر فرانسه بود. وی در بودری، نوشاتل (واقع در سوئیس کنونی) به دنیا آمد و در ۱۶ سالگی برای تحصیل به پاریس رفت. عدم توفیق او در اتمام تحصیل، عمدتاً به دلیل اختلافاتی که با آکادمی علوم فرانسه داشت، باعث شد در ۱۷۶۵ به لندن و سپس نیوکاسل برود و در کنار اشتغال غیررسمی به طبابت با حلقه‌های روشنفکری نیز آشنا شود. حاصل تجربیات وی در این دوره دریافت مدرک پزشکی از دانشگاه سنت اندروز، اسکاتلند، و انتشار کتاب «زنجیره‌های بردگی» (۱۷۷۴) درباره فساد حاکم بر نظام پادشاهی بود. او در ۱۷۷۶ به پاریس بازگشت و به عنوان یک طبیب حاذق شهرتی به هم زد. لویی شانزدهم در ۱۷۸۸ برای رسیدگی به مشکلات اقتصادی و فرونشاندن نارضایتی فزاینده خواستار تشکیل مجدد مجلس عوام (پس از ۱۷۶ سال وقفه) شد اما وقتی نتوانست نمایندگان مردم را متقاعد به تصویب برنامه مورد نظر خود کند، در صدد انحلال مجلس برآمد و این مجلس در نهایت به دعوتی برای انقلاب تبدیل شد. مارا از این فرصت استفاده کرد و ضمن رها کردن طبابت به فعالیت سیاسی روی آورد. او به دلیل بیماری پوستی مزمن (احتمالاً درماتیت سبورئیک) بیشتر وقت خود را داخل وان حاوی داروهای مختلف می‌گذراند و در همان‌جا نیز به نامه‌ها و کارهای خود رسیدگی می‌کرد. وی حامی ضعفا بود و مطالب تندی که علیه ثروتمندان و اشراف به‌ویژه در روزنامه‌اش (دوست مردم) می‌نوشت نشان می‌دهد که با ژاکوبن‌ها (مخالفین افراطی سلطنت) و روبسپیر قرابت بیشتری داشت. او در ۱۷۹۲ یکی از ۲۶ نماینده پاریس در کنوانسیون ملی بود و با اعلام جمهوری در ۲۲ سپتامبر نام روزنامه خود را به «جمهوری فرانسه» تغییر داد. وی در آن زمان نقش کلیدی در کشتار زندانیان (کشتار سپتامبر) داشت. لویی شانزدهم در ۲۱ ژانویه ۱۷۹۳ اعدام شد و آشفتگی‌های متعاقب آن باعث شد اختلافات مارا و ژیروندین‌ها که به اعتقاد او دشمنان پنهان جمهوری بودند بالا بگیرد. وی در ۵۰ سالگی درحالی‌که در حمام خانه‌اش در پاریس مشغول نوشتن بود، توسط یک ژیروندین میانه‌رو به نام شارلوت کوردی با ضربات چاقو به قتل رسید. کوردی بازداشت و پس از چند روز به تیغه گیوتین سپرده شد. اغلب از مرگ مارا به عنوان جرقه‌ای برای شعله‌ور شدن دوره اختناق و قتل در فرانسه موسوم به دوران وحشت (ترور) یاد ‌می‌شود، هرچند برخی نیز او را قربانی این دوره و جزو شهدای انقلاب می‌شمارند. روبسپیر در ۱۷۹۴ برکنار و اعدام شد. مردم خشمگین در ۱۷۹۵ پس از تخریب مجسمه مارا بقایای پیکر او را که ابتدا در صومعه کوردلیه و سپس پانتئون (معبد خدایان) به خاک سپرده شده بود خارج کرده و در خیابان ریختند که در نهایت جمع‌آوری و در کلیسای سنت اِتین دومون دفن شد. از آثار داستانی و نمایشی متعدد که به ماجرای مرگ وی پرداخته‌اند می‌توان به فیلم صامت «مرگ مارا» (ژرژ هاتو، ۱۸۹۷)، رمان «لولیتا» (ولادیمیر ناباکوف، ۱۹۵۵)، مجموعه تلویزیونی «سیرک پرنده مانتی پایتان» (بی‌بی‌سی، ۱۹۶۹)، و فیلم‌های سینمایی «بَری لیندون» (استنلی کوبریک، ۱۹۷۵)، «دانتون» (آندره وایدا، ۱۹۸۳) براساس نمایش‌نامه‌ای به همین نام (استانیسلاوا پروشفسکا، ۱۹۲۹)، و «کاراواجو» (درِک جارمن، ۱۹۸۶ )، و فیلم مستند «سرزمین زباله» (لوسی واکر، ۲۰۱۰، برنده بیش از ۵۰ جایزه بین‌المللی شامل جایزه انجمن مستند و گوجه‌فرنگی طلایی از راتن تومیتوز) اشاره کرد. در ۲۰۲۰ آزمایش دِنا از نمونه‌ لکه‌های خون مارا بر روی «روزنامه مردم» پس از ۲۲۷ سال نشان داد که او مبتلا به «درماتیت سبورئیک» بود. وان معروف وی هم‌اکنون در موزه گریوا، پاریس نگهداری می‌شود. 📌تصویر: مرگ مارا، ژاک لوئی داوید نقاش فرانسوی، ۱۷۹۳. 🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام 🔗تریلر فیلم صامت «مرگ مارا» (۱۸۹۷) و مستند «سرزمین زباله» (۲۰۱۰) ‏ کانال تلگرامی پزشکان گیل Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

📌 ۱۲ ژوئیه ۱۹۵۶ تولد سیمنزا کاشف مکانیسم هیپوکسی 🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی 🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۲ تیر ۱۴۰۳ 🟢 [email protected] ▫️گرِگ لئونارد سیمنزا پزشک آمریکایی، استاد ژنتیک پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز، و مدیر برنامه عروق انستیتو مهندسی سلول است که برای کشف عامل القایی هیپوکسی (اچ‌آی‌اف) به‌طور مشترک با ویلیام کایلین و پیتر جان راتکلیف برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۲۰۱۹ شد. آنان نشان دادند سلول چگونه کمبود اکسیژن را حس کرده و به آن پاسخ می‌دهد. از افتخارات دیگر سیمنزا می‌توان به عضویت در آکادمی ملی علوم (۲۰۰۸) و دریافت جایزه گاردنر (۲۰۱۰) و جایزه لَسکِر (۲۰۱۶) اشاره کرد. تاکنون به دلیل خطا یا سوء رفتار پژوهشی، اعتبار ده‌ها مقاله او پس از انتشار سلب شده است. کشف اریتروپویتین به ۱۹۰۵ و زمانی بازمی‌گردد که پاول کارنو پزشک فرانسوی و شاگردش کلوتید کامیل دیفلاندریه به تحقیق درباره اثرات فصد و حجامت مشغول بودند. آنان با تزریق پلاسمای خرگوش مبتلا به کم‌خونی و مشاهده افزایش رتیکولوسیت (سلول قرمز نارس) در خرگوش سالم نشان دادند یک هورمون احتمالاً مسؤول تنظیم تولید سلول‌های قرمز است. این هورمون که هماتوپویتین (خون‌ساز) و بعدها به‌طور خاص اریتروپویتین (سازنده سلول قرمز) نام گرفت، در ۱۹۷۷ به‌طور خالص تهیه شد و به دنبال تولید شکل نوترکیب آن در ۱۹۸۵، اولین بار در ۱۹۸۷ برای درمان کم‌خونی به کار رفت. مجوز مصرف بالینی این دارو (اِپوژن، اِپوتین) در ۱۹۸۹ توسط اداره غذا و دارو (اف‌دی‌اِی) صادر شد. سیمنزا در فلاشینگ، نیویورک به دنیا آمد و پس از تحصیل در دانشگاه هاروارد و دانشگاه دوک به عنوان استاد طب کودکان به دانشگاه جانز هاپکینز رفت. وی متوجه شد اختلال پاسخ به هیپوکسی و عدم تولید اریتروپویتین در برخی موش‌های ژن-خاموش یا ناک-اوت منجر به ناهنجاری عروقی می‌شود و عامل القایی هیپوکسی نقش کلیدی در تکامل دستگاه قلبی‌عروقی رویان و همچنین التهاب، ترمیم زخم، و رگزایی تومورها دارد. چندین دارو براساس این مکانیسم ساخته شده است. هم‌اکنون مهارکننده‌های اچ‌آی‌اف پرولیل هیدروکسیلاز (راکسادوستات، وادادوستات، و داپرودوستات) عمدتاً برای درمان کم‌خونی به کار می‌روند. تحقیقات درباره کاربرد اچ‌آی‌اف در درمان بیماری‌های التهابی، اختلالات عصبی، و سرطان در دست انجام است. 📌تصویر: جعبه فصد یک آرایشگر مربوط به قرن ۱۹، موزه براندنبرگ، برلین. 🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام کانال تلگرامی پزشکان گیل Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

🎙 چرا؟ چه چیزی ما را کنجکاو می‌سازد؟ (۱) بررسی کتاب «چرا؟ چه چیزی ما را کنجکاو می‌سازد؟» اثر ماریو لیویو (بخش اول) دکتر آذرخش مکری #مکری #آذرخش_مکری Tel: t.me/pezeshkangil Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

مطلع شدم وزارت بهداشت در هفته‌های اخیر در حال جذب ١۵٠ نفر عضو هیئت علمی، خارج از فراخوان و ضوابط جذب است تا جمعی از خودی‌ها را بدون ارزیابی صلاحیت علمی به دانشگاه‌های علوم پزشکی گسیل نماید. امیدوارم دکتر پزشکیان از این اقدام که باعث کاهش انگیزه نخبگان و خلاف عدالت است جلوگیری کند. توییت عبدالرضا داوری، فعال سیاسی و از حامیان قالیباف در انتخابات اخیر Tel: t.me/pezeshkangil Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

📌 ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۴ امضای قانون جنجالی استاندارد ایمنی خودرو 🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی 🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۱ تیر ۱۴۰۳ 🟢 [email protected] ▫️ هر سال بیش از ۱ میلیون نفر در جهان در اثر سوانح جاده‌ای فوت می‌کنند. آسیب‌های جاده‌ای شایع‌ترین علت مرگ در کودکان و جوانان است و بیش از ۹۰ درصد این تصادف‌ها در کشورهای متوسط یا کم‌درآمد روی می‌دهد. کیسه هوا (اِیربگ) یک ابزار نوین ایمنی خودرو است که نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد و در صورت بستن کمربند ایمنی شانس زنده ماندن سرنشینان را پس از تصادف افزایش می‌دهد. استفاده از کیسه هوا در عرض ۳۰ سال (۱۹۸۷ تا ۲۰۱۷) تنها در ایالات متحده جان بیش از ۵۰ هزار نفر را نجات داد. امتیاز اختراع کیسه هوا در ۱۹۲۰ به نام دو دندان‌پزشک بریتانیایی از دانشگاه بیرمنگام (آرتور پاروت و هارولد راند) و به‌طور اختصاصی برای خودرو در ۱۹۵۳ به نام یک مهندس نیروی دریایی آمریکا (جان ویلارد هِتریک) ثبت شد اما تا سال‌ها با وجود ارتقای مکانیسم آن شرکت‌های خودروساز به بهانه عدم استقبال مشتریان و افزایش هزینه از نصب کیسه هوا سر باز می‌زدند و این اختراع عملاً برای مخترعین خود درآمد چندانی در پی نداشت. فورد اولین شرکتی بود که در ۱۹۷۱ اقدام به نصب کیسه هوا بر روی برخی مدل‌های خودرو کرد. آژانس ملی ایمنی بزرگ‌راه‌های ایالات متحده در کابینه کارتر در اواخر دهه ۱۹۷۰ تلاش کرد نصب کیسه هوا را اجباری کند اما دادگاه عالی در ۱۹۸۳ به نفع شرکت‌های خودروساز رأی داد. در ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۴ الیزابت دول سناتور جمهوری‌خواه و وزیر ترابری ایالات متحده در دولت ریگان قانونی را امضا کرد که براساس آن همه شرکت‌های خودروساز تا ۱۹۸۹ فرصت داشتند به‌طور داوطلبانه نسبت به نصب کیسه هوا اقدام کنند، هرچند عملاً اجرای این قانون تا ۱۹۹۷ (ابتدا توسط شرکت کرایسلر و سپس بقیه خودروسازها) به تعویق افتاد. سازمان حمایت از ایمنی بزرگ‌راه‌ها و خودروها به همین دلیل نخستین جایزه دستاورد یک عمر خود را در ۲۰۰۷ به الیزابت دول اعطا کرد. 📌تصویر: اعطای جایزه دستاورد یک عمر به الیزابت دول توسط مادر و پسری که کیسه هوا جانشان را نجات داد، دسامبر ۲۰۰۷. 🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام کانال تلگرامی پزشکان گیل Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

📌هشدارها توصیه‌های دکتر رضوانی، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی گیلان درباره تب دنگی ▫️پشه آئدس علاقه به لباس تیره دارد و در روز خونخواری می‌کند. ▫️باید با پوشیدن لباس روشن، گشاد و بلند این پشه را از خود دور کرد. ▫️برای در امان بودن در فضای آزاد مانند پارک و ساحل، می‌توان از اسپری های بدن ضدحشره استفاده کرد. ▫️مسئولیت آئدس متوجه همه سازمان‌ها اعم از شهرداری، جهاد کشاورزی، گمرکات و پلیس راه است. ▫️اگر بعد از گذشت ۵-۴ روز از گزش پشه دچار علایم سردرد، کوفتگی و تب شدید (که بارزترین علامت تب است) شدیم، باید به مراکز درمانی و درمانگاه‌ها مراجعه کنیم. متن کامل Tel: t.me/pezeshkangil Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil

توصيه‌هاى ضرورى براى جلوگيرى از ابتلا به تب دنگی Tel: t.me/pezeshkangil Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil