سید عبدالحسین مختاباد

مارلون براندو چه عمیق و فیلسوفانه پاسخ می‌دهد… شوربختانه معیار تشخص و بزرگی آدمیان را نه علم اندیشه و هنرش بلکه تنها ‌و تنها تعداد دنبالگرهایش (followers)تعیین می‌کند( صد البته آنهم قابل خریداری است) !؟ حاکمیت مطلق کمیت و عدم توجه به کیفیت فرهنگ؛ هنر؛ اندیشه و‌علم را در جامعه ما در سراشیبی سقوط قرار داده است … شلتاق بازی کاسه لیسان و پول پرستان … آنارشیست مطلق… پری نهفته رخ و دیو در کرشمهٔ حُسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست @smokhtabad

یادی از استاد نصراله ناصح پور چنان بزی که بعد از وفات ما کس را غبار خاطری از رهگذار ما نرسد سال ۱۳۶۳ که در دانشگاه تهران پذیرفته شدم؛ کلاسهای ما از ترم دوم( زمستانه) آغاز شد؛ بعد ثبت نام اولین دلمشغولی و دلهره ام یافتن کلاس آواز بود… با راهنمایی دوستان به “کانون چاووش” رسیدم؛ اول تلفنش را یافتم با ترس و لرز زنگ زدم بانویی با صدایی خشن پاسخم داد؛ آدرس و روز و ساعت حضور را سریع گفتند و گوشی را به زمین زد… خیابان حقوقی پلاک… دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در میدان بهارستان بود؛ تقریبا نزدیک کانون… پرسان پرسان خود را کانون رساندم؛ کانون چاووش سرد و‌بیروح بود همه هنرمندان و بزرگانش کوچ کرده و یا در گوشه ای کنج عزلت گزیده بودند… وارد که شدم همان بانوی خشن پشت تلفن بود… ( خواهر مرحوم محمد رضا لطفی) بفرمایید آقا!؟ برای کلاس آواز اومدم با شما هماهنگ کرده بودم فرمودید امروز بیام… بله بنشینید الان استاد میاد از شما تست میگیرند… قلبم فرو ریخت اگر قبولم نکند چه!؟ در اوج تشویش محو عکسهای اساتید بر روی دیوار کانون شده بودم و‌همینطور صدای آوازی ( استاد صدیق تعریف در حال تدریس و یا تمرین) و نیز صداهای تار و سه تار و… که از کلاسها می آمد … دقایقی بعد مردی خوش سیما؛ مودب و بسیار مهربان‌وارد شدند؛ دست دراز کردند و‌ گفتند: من ناصح پور هستم و شما برای کلاس آواز آمدید ؟ گفتم بله استاد؛ فرمودن خوب بخونید ! گفتم چه بخوانم ؛ هر چه که در ذهن شماست… گوشه هایی در ماهور خواندم بعد کمتر از یک دقیقه فرمودند کافیست… حالا من میخوانم و شما جواب بدهید چون میخواهم درک گوش شما را تست کنم؛ خواند و من پاسخش گفتم؛ گفت: آفرین هم گوش بسیار قوی و هم صدای گرمی داری… این صدا بدلها خواهد نشست اگر تربیت شود؛ شما قبولید… لطافت؛ افتادگی و رفتار پدرگونه استاد ناصح پور همواره در نظر من بوده و‌هست. بعد ها دیدارهای متناوبی که با جناب ناصح پور استاد اول آوازم ؛ انسان بزرگوار و‌هنرمند فرهیخته داشتم این خاطره را به ایشان یاد آوری میکردم… روحت شاد استاد عبدالحسین مختاباد اول تیر ماه ۱۴۰۲ #ناصحپور @smokhtabaf

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود هفتم (پایانی) : سایه “متن ذیل را امیر حسین مسافر عزیز در بخش پایانی پادکستش پست نموده که حیفم آمد شما را در خواندنش شریک نگردانم… “ سپاس امیر حسین عزیزم… به امید برشدنت در آفاق علم و‌هنر ‌و انسانیت… یا رب این قافله را لطف ازل بدرقه باد که از او خصم به دام آمد و معشوقه به کام ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام با سپاس از دکتر مختاباد عزیز که همیشه تکیه گاه امن و مایه دلگرمی برای من بوده و هست. مرا در تمام مسیر این مجموعه همراهی کردند و الگو و سرمشقی برای من بوده‌اند.♥️ @dr.mokhtabad.music همچنین از استاد محسن حسینی و استاد محمد نوری کمال قدردانی و تشکر را دارم زیرا با استادیشان، روشنایی بخش تاریکی جانم بوده‌اند. @hosseini.music @mohammad_nouri65 از پسرخاله‌ی عزیزم نصرت‌الله اکبری، رفیق همراه و همیشگی‌ام پوریا میراکبری و دوست گرامی‌ام ثنا رضوی که در طی مسیر این مجموعه همراهم بوده‌اند، متشکرم. @nosratollahakbari82 @pouriya_mirakbari #استادمختاباد #استاد_مختاباد #مختاباد #عبدالحسین_مختاباد #سید_عبدالحسین_مختاباد #شبانگاهان #تمنای_وصال

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود هفتم (پایانی) : سایه سید امیر حسین مسافر

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود ششم : بهشت و ماه سید امیر حسین مسافر @smokhtabad

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود هفتم (پایانی) : سایه سید امیر حسین مسافر

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود پنجم : غوغا در سفر سید امیر حسین مسافر @smokhtabad

پادکست وصال شب‌هنگام - اپیزود چهارم : شب و حریم فلک امیر حسین مسافر @smokhtabad