kamran

وقتی در بیمارستان به من گفتند که همسرم از دنیا رفته نمیدانستم باید چکار کنم میخواستم به خانه برگردم و این موضوع را با او در میان بگذارم تا به من بگوید چکار کنم 🥹

ما چند نفر بودیم که مدام برای هم مطلب، عکس و ویدیوهایی دربارهٔ زخم‌های خانواده به فرزندان می‌فرستادیم. حالا چند روزی است که هیچ‌کس چیزی نمی‌فرستد، دیگر هم نخواهیم فرستاد. بابای یکی‌مان پر کشید و چه کسی است که نداند بودنِ یک مامان و بابای نه‌چندان کامل و ایده‌آل هم از نبودنشان بهتر است...؟! نیلوفر نیک بنیاد

مگه چکار میکنین کاری نداره که.....

تا اینجای زندگی رو یه جمعبندی بکنیم • با واقعیت امروز زندگی خود به صلح برسیم و فقط به دنبال رشد و رفع اشکال باشیم. • از خود گذشتگی هایی که دیگران برای ما انجام دادند را فراموش نکنیم. • با دقت به هم گوش بدهیم. همه ما آدمها دوست داریم شنیده شویم. • درک از یکدیگر را حتی با وجود عدم موافقت افزایش بدهیم. • اهمیت کاری که کسی برای ما انجام داده است را به او بازگو کنیم. • به دنبال روابطی باشیم که عاری از ترس و اجبار و سرشاز از احساس با ارزش بودن هستند. • از انتقاد پیوسته دوری کنیم و از خوبی های هم برای یکدیگر بگوییم و بنویسیم. • لیستی از چیزهایی که بابت داشتن آنها خوشحال هستیم تهیه کنیم. (حداقل 20 مورد) • کمک و کار خوب دیگران را با خوبی پاسخ بدهیم. • راهی پیدا کنیم تا بتوانیم عمق قدردانی را ابراز کنیم. • روز یک نفر را بسازیم. • در روابط خود گاهی ما انتخاب نکنیم و به دیگران آزادی انتخاب بدهیم. • نسبت به شان و شخصیت خود با صداقت باشیم. • راه درست را انتخاب کنیم نه راه آسان را. • به خود و دیگران یک شاخه گل هدیه بدهیم. • یک دقیقه بایستیم و گلی را بو کنیم. • خوبی ها را با حداکثر افرادی که می توانیم به اشتراک بگذاریم. • حریم خود و دیگران را بشناسیم. • انسان ها را در مسیری که انتخاب کرده اند تشویق کنیم. • حسادت های خود را مدیریت کنیم تا از موفقیت دیگران رنج نبریم. • موفقیت، زیبایی، استعداد و اخلاق و رفتار خوب دیگران را به آنها یادآوری کنیم. • در برد و باخت شخصیت بالای خود را نشان بدهیم. • قدردانی را وابسته به روزهای خاص ندانیم. قدردانی بهتر است یک کار روزمره باشد. • پای شکوفایی استعدادهایمان بایستیم. • برای ساختن ارتباط های بهتر قصد داشته باشیم. • برای نفری بعدی که به رستوران یا کافی شاپی که رفته اید می آید یک غدا یا قهوه سفارش بدهیم. • در برخی از مشاغل نسبت به کیفیت ارائه خدمت انعام معنادار بدهیم. • با افراد مناسب زندگی خود دیدارهای منظم داشته باشیم و با آنها حرف های سازنده بزنیم. • به تعویق انداختن کارها یک رویه در زندگی نباشد. • به نیازمندان واقعی کمک کنیم ولی گداپرور نباشیم. • این قدر قوی باشیم که بتوانیم به افرادی که ما را نمی شناسند هم کمک کنیم. • اشتباه کردیم آسان عذرخواهی کنیم. • ساده باشیم. شادی شان آدمهای پیچیده نیست. • به وقت دیگران احترام بگذاریم. اگر کسی برای ما وقت می گذارد در واقع هدیه ای به ما می دهد که با هیچ چیز قابل جبران نیست. • از روی قدرت، مهربان، صبور و بخشنده باشیم. • از خیریه های معتبر حمایت کنیم. • از روح و جسم خود مراقبت کنیم و به روح و جسم کسی آسیب نزنیم.

ابراهیم گلستان در سال ۱۳۴۶ و در نامه‌ای برای صادق چوبک -درباره‌ی فروغ- می‌نویسد "‌‌همه‌ی این سال‌ها و قرن‌ها و آدم‌های رفته و ساختمان‌های به‌جامانده و درخت‌ها و تابلوها و قدمت، به جای اینکه بُعد روشنی به من بدهند تا درد رفتن او را بیشتر تحمل کنم، ترس و وحشت ماندن و آگاه ماندن به رفتن او در سال‌های آینده را زیادتر می‌کنند". دو سه سال بعد داستان خروس را می‌نویسد. طی داستان و بعد از آنکه خروس را می‌کُشند و حالا جای خالی خروس مشخص است، نبودن خروس را این‌طور توصیف می‌کند "گلبانگ از خانه‌های همسایه جبران غیبت آواز او نبود، تاکید غیبت بود". می‌بینید؟ بعضی غیبت‌ها هم هستند، از هر حضوری پررنگ‌تراند و حضور دیگران، اتفاقا تاکید غیبت آن‌هاست.

کاری که صفویه و در ادامه قاجاریه با ایران کرد🫤

بياييد هممون اميدوار باشيم كه خوب‌ها از خوبياشون بيخبر بمونن و اينجورى از تعدادشون كم نشه. 🎧@hamkam42

۳۶ سالگی کدوم هنرپیشه ست؟🤔

مرد میانسالی‌ روی‌ موتور‌ نشسته بود و زن کمرش را سفت گرفته بود که نیفتد. مرد ساختمانی را نشان داد و دوتایی زدند زیر خنده. حرف می‌زدند و می‌خندیدند و سرعتشان طوری بود که نمی‌شد سبقت گرفت. دو تا ماشین هم پشت سر من می‌آمدند. با خودم فکر کردم این خیابان نهایتاً پانصد متر است. می‌توانم بوق بزنم، خنده‌شان را قطع کنم، راه باز شود، خودم و پشت‌سری‌ها گازش را بگیریم و حدود سی ثانیه زودتر به مقصد برسیم. از طرفی هم می‌توانستم این سی ثانیه را دندان روی جگر بگذارم تا برسیم به سر خیابان و بشود سبقت گرفت. از خودم پرسیدم آیا در مقصد برای من اجابت مزاج کرده‌اند؟! پاسخ منفی بود! پس راه دوم را انتخاب کردم و تا آخر خیابان از دیدن خنده‌های قشنگ زن و مرد میانسال روی موتور لذت بردم... نیلوفر نیک بنیاد

زنی جلو آینه قدی وایساده بود که یه زن با طلبکاری و بی ادبی اومد سمتش و گفت: چقدر چربی های پهلوت بیرون زده، بدنت اصلا عضله هم نداره که! این همه ورزش میکنی بدنت اینه؟ پوستت هم جالب نیست. پشت بازوهات هم که شل شده. باسنت چقدر صافه. سینه هات هم فرم خوبی نداره. زن که حسابی عصبانی شده بود و تا اون موقع هم کلی صبوری کرده بود مشتش رو بالا آورد که تو صورت زن بی ادب بزنه که دید اگه بزنه آینه رو شکسته. یه وقتا همینقدر با خودمون نامهربون و طلبکار و بد میشیم.