𝑩𝒍𝒖𝒆 𝒉𝒂𝒊𝒓

I dream about you almost every night I hope I don't wake up again this time Don't wake up this time, don't wake up Don't wake up damn it

چچ

عوف

جلوی یخچال زانو زدم

البته وان جی-

جوری که مائده قشنگ مینویسه..

میرقصیدم، میرقصیدم و میرقصیدم... مهم نبود چرا چون من درست مانند سکه ای روی لبه تیغ برای هیچی میرقصیدم پاهایم نمیلرزید من فقط به جلویم نگاه میکردم ارتفاع این پایین برایم مهم نبود ، برای من اهمیتی نداشت که حتی چه راه هایی را بر روی این تیغ طی کردم ترس و گذشته من مهم نبود چون فقط تنها چیزی که میخواستم دیوانه وار رقصیدن بود و احتمالا سرنوشت من پاهای زخمی و بدنی خسته خواهد بود، مگرنه؟ من میتوانستم سکه ای باشم که در زیر حوضچه شهر برای آرزو های مردم بودم و حالا سرنوشت من را به رقصیدن بر لبه تیغ کشاند چه میشود کرد آیا میتوانم الان خود را از لبه تیغ بی اندازم یا دیر یا زود است؟؟ شاید آن پایین یک حوضچه زیبا باشد و من میان سکه های زیادی قایم شوم.. اما می‌شود گفت زندگی در اصل فقط همان رقص بر لبه تیغ زندگی بود و ما سکه ی درحال رقص بودیم که آرزوی یک حوضچه زیبا را داشتیم البته که دلمان میخواست زیر سرمای آب گرمای نور خورشید بهمان بخورد ماهم دلمان میخواست ارزو های مردم را گوش بدهیم.. گاهی هم انتظارات بالا تر یا پایین تر داشتیم یکسری از ماها میخواستند سکه ای طلا در یک صندوقچه قدیمی و چوبی باشد، یکسری هم فقط و فقط میخواستند سکه ای در کیف پول های آدم های مختلف باشند.. بعضی ها هم دوست داشتند حداقل سکه های روی زمین ریخته و گم شده باشند اما همه سرنوشت یکسانی داشتیم و یک نقطه مشابه دیگر جز سرنوشتمان دوست داشتیم حداقل یک بار میاد آب های جاری رود خانه یا حوضچه باشیم اما همه ی ما با اشک و آه فقط میرقصیدیم مثل آن سکه ی قدیمی که می‌گفت یک زمانی در حوضچه های شهر بود..

بوسس

دورت بگردم کوچولو