'𝑴𝒀 𝑳𝑰𝑻𝑻𝑳𝑬 𝑪𝑶𝑳𝑶𝑵𝑬𝑳🗝'

بچه ها رو مود پارت نوشتن نیستم ببخشید😂🤦‍♀ ایشالا فردا شب دست پر خدمت میرسم🫰

https://t.me/+-xPRmt_JsKo0MzU8 #حمایتی 🤍

احتمالا فردا پارت طولانی تری خواهیم داشت🫠✨ لینک ناشناس بنده / چنل ناشناس

عمو دستش و پشت سر همسرش بالای کاناپه سفید رنگ گذاشت و جوابم و داد _رفته بیرون با دوستاش امیر جان،ریماهم درس داره یکم دیگه میاد سر تکون دادم و بی حرف منتظر شام موندم،همزمان تو ذهنم مرور میشد که فردا راجب چی صحبت کنم،اسم این جلسه قراره چی باشه؟کاش بتونم با اون مرد به اصطلاح پدربزرگ حرف بزنم تا بین جلسات فاصله بندازه،نه من خیلی خوشحال بودم که هر روز بشینم کل زندگیم و مرور کنم نه آقای دکتر،با یادآوری سیلی آبدار قبل از خواب به این نتیجه رسیدم که الان زمانش نیست و کسی به حرف امیر گوش نمیده.. دست رو گونم کشیدم،اثری رو پوستم باقی نمونده بود،انگشتم که کمی بالاتر رفت درد عمیقی تو استخون گونم پیچید،فشار بیشتری وارد کردم که باعث شد ناله ریزی از بین لبام در بره،چطور متوجه نشدم؟احتمالا وقتی خوردم زمین محکم به زمین کوبیدم صدای پروانه تو سالن پیچید _آقایون خانوما شام حاضره بفرمایید دست از اون ناحیه پوستم کشیدم و ترجیح دادم به میز شام برسم اولین بارم نبود،اما هر بار درد بار اول داشت برام

#𝐬𝐞𝐫𝐞𝐧𝐝𝐢𝐩𝐢𝐭𝐲 #صفحه_نهم امیرِمقاره.. صدای دلنشین گیتار تو کوچه پس کوچه های مغزم پرسه زد،با کمی تجزیه و تحلیل بین خواب و بیداری،فهمیدم گوشیم داره زنگ میخوره،دل و جون تکون خوردن از جام و نداشتم،نمیخواستم از جای گرم و نرمم دل بکنم و بگذرم از تخت خواب،صدا گُنگ بود،انگار از ته یه چاه عمیق با چوب تو سرم میکوبید و میگفت خودت و جمع کن و بیا این گوشی لامصب و جواب بده دستم و زیر پتو رو تشک تخت کشیدم بلکه پیدا بشه،دست آخر یه جایی نزدیک ساق پام انگشتم به جسمی سخت و مستطیل شکل برخورد کرد،بی حوصله بیرون کشیدمش و بدون دیدن اسم تماس و وصل کردم _بله؟ خودمم از شنیدن صدام تعجب کردم،گرفته و پر از خط و خش بود،مگه چند ساعت خوابیدم که این بلا سرم اومده؟درد شدیدی تو معدم پیچید که باعث شد ضعف برم _مثل اینکه بدموقع مزاحم شدم با شنیدن اون صدای بم و گیرا ناخودآگاه تنم و عقب کشیدم و به بالای تخت تکیه زدم،هول کردم،نمیدونستم چه جوابی بدم،از صدام واضح و مشخص بود که بخاطر زنگ آقای دکتر از خواب بیدار شدم،رگ پرروییم باد کرد،تقصیر خودم نبود،اخلاق بعد از خوابم و حتی خودم گردن نمیگرفتم،به منظره تاریک بیرون خیره شدم،از غروب گذشته حتما _نه من بدموقع خوابیدم،باید تایم خوابم و با شما فیکس کنم،کاری داشتید با من؟ از پشت تلفن هم میتونستم صدای خنده هاش و بشنوم،خنده هایی که سعی در مخفی کردنش داشت _آقای مقاره خواستم خدمتتون عرض کنم اگر فردا روز خوابتون نیست تایم ملاقاتتون و با من بگید بهم من طبق اون برنامه ریزی کنم یه تای ابروم بالا رفت،فکری که به ذهنم خطور کرد و به زبون آوردم _ببخشید معمولا پزشک وقت ملاقات میده انگار که جوابی در آستین داشته باشه یک ثانیه هم معطلم نکرد _بله اما پزشکایی که تایم کاریشون عصر باشه،بنده صبحا مریضا رو ویزیت میکنم عصر به زندگی خودم میرسم،که احتمالا شمارو هم باید تو زندگی خودم جا بدم جمله آخرش هزار و یک معنی میداد برام،ناراحت بود از اینکه هر روز من و میدید؟اینکه جزوی از زندگیش باشم براش مثل سم میمونه؟پس چرا قبولم کرد؟ دستی لا به لای موهام بردم و تو آینه روبروی تخت مرتبش کردم _همون تایم باشه موردی نیست؟به زندگی شما لطمه نمیزنه؟ انگار که طعنه کلامم رو فهمیده باشه اصلا بروی خودش نیاورد _مشکلی نیست،همون کافه خودتون؟ خیره شدم به دست ازادم روی پتو،ببرمش کافه؟اگه بخوام راجب زندگی شخصی خودم صحبت کنم بهم میریزم،من نمیخوام بچه های کافه من و تو بدترین شرایط ببینن،اگه دست خودم بود این و برای آقای دکترم نمیخواستم،چه کنم که مجبور و محکوم بودم به تحمل _نه من لوکیشن و براتون میفرستم بعد از اینکه اعلام کرد منتظرم میمونه با یه تشکر خشک و خالی و خداحافظی مکالمه به پایان رسید،گوشی و رو تخت گذاشتم و به فکر فرو رفتم،اینکه من کل زندگیم و بزارم کف دست یه آدم غریبه کار درستیه؟قبول..اول که دیدمش یکم بهم ریختم،به خودت بیا امیر ببین کجا وایسادی،مگه قرار نشد حساب شده قدم به قدم بری جلو؟اون آدم فقط یه غریبست،مثل بقیه باید جلوش رعایت کنی با یادآوری عکس مامان که قبل از خواب تو بغلم بود با وسواس به اطرافم نگاه کردم،پتو رو کنار زدم که یکم پایین تر پیداش کردم،یبار نشد من انقد تو خواب ورجه وورجه نکنم،عکس و دوباره زیر بالش جا دادم،لبه تخت نشستم و دستی تو موهام کشیدم،صدای در توجهم و جلب کرد _بفرمایید پاشنه از در فاصله گرفت و چشمم افتاد به پروانه،گوشه چشمم و ماساژ دادم و خیره شدم بهش تا کارش و بگه _داداش امیر بفرمایید شام سر تکون دادم و از جا بلند شدم،بعد از مرتب کردن پتو و بالش زیر سرم جلوی آینه ایستادم،لباسای صبح تنم بود،برای خوردن یه وعده شام مناسب و کافی بود،حتی یکم اغراق قاطیش بود،کاخ سفید که نمیرم گوشیم و رو تخت رها کردم و از اتاق زدم بیرون،پله ها رو دونه دونه با کمترین سرعت طی کردم،مشتاق دیدار خانواده عزیز و محترم مقاره نبودم،هر چه دیر تر زندگی بهتر به محض پایین اومدن از پله ها چشمم به عمو و زن عمو خورد،رو کاناپه دونفره منتظر میز شام بودن،دستام و رو شونه عمو گذاشتم _سلام به کفترای عاشق عمو طاها با شنیدن صدام مثل همیشه به قانون شکنیم خندید و سمت زن عمو برگشت _میبینی جواهر این هیچوقت آدم نمیشه تابی به چشمم دادم و سرم و یکم کج کردم _داشتیم عمو؟بعد چند وقت یه شام میخوام باهات بخورم اوقاتت و تلخ نکن با خنده چشمی گفت و من تصمیم گرفتم بیشتر از این مزاحم خلوتشون نشم،رو مبل تک نفره نشستم و خیره شدم به پروانه و محترم خانوم که مشغول چیدن میز شام بودن،خبری از متین نبود سمت عمو و زن عمو برگشتم،طبق معمول یه چشم عمو طاها به من بود یکیش به زن عمو،چشمکی زدم _شازده پسرتون کجاست؟دخترعمو رم ندیدم

هستید امشب پارت بزارم؟🌚

دلتون میشه سرهنگ کوچولو تنگ شده یا نه؟🫠 اره❤️‍🔥نه✍

امیدوارم به دلتون بشینه خوشگلای من🫂✨ اگر تعداد ری‌اکت و کامنتا بالا باشه فردا شبم پارت داریم🤍 لینک ناشناس من / چنل ناشناس

پیرمرد قدرت عجیبی داشت به حدی که نفهمیدم کی از جا بلند شد،دست‌هاش روی عصا میلرزید و بدنش آروم نمیگرفت اما ضرب دست سنگینی داشت،اولین بار نبود تجربه میکردم،اما به جرئت دردش هر دفعه هزار برابر قبل بود با داغ شدن آنی پوست صورتم خودم و نقش کف اون اتاق لعنت شده پیدا کردم،رو آرنج دستم بلند شدم،آدم پا پس کشیدن نبودم نگاه از بالا به پایینش برام از هر مرگی بدتر بود _سایه مادر بالا سرت نبوده،حداقل به حرف عمت گوش کن،چیکار کرد برات بجز مادری پسره ی نفهم تن کرختم و از رو زمین جمع کردم و دست رو زانو گذاشتم،خودم بلند میشم،خودم جلو میرم،خودم وایمیستم رو پاهام _هر لحظه ای که شما به این موجود میگی مادر اسم مادر و لکه دار میکنی سرم به سمتش برگشت دیدن لبخند و تای ابروی بالا افتادش جهنم بود برام _من جلسات تراپیم و شروع کردم،تا بهتون نشون بدم من روانی نیستم،تا اونموقع هیچ صحبتی بین ما رد و بدل نخواهد شد بدون هیچ حرف دیگه ای از اتاق بیرون زدم و وارد چاردیواری امنم شدم،اهل گریه و زاری نبودم،کتک‌ و ضرب دستش کم به تنم ننشسته،خاطره یا شاید عادت بود برام،باید یجوری این لرزش بدنم آروم میشد،لیوان آب کنار تخت و پر کردم و یه نفس سر کشیدم نگاهم به گوشه عکس مامان افتاد که از زیر بالشم بیرون زده،خم شدم و لا به لای انگشتام جلوی صورتم گرفتمش و خیره شدم به چشم‌های دلنشین و آبی رنگش،تصدق وجودت مامان،تصدق وجودت تو زندگیم،تو هستی،همه جا هستی واسه من،کمکی،دوستی رفیقی..هیچکس جات و نمیگیره قلب امیر بوسه ای روی پیشونی سفید و مثل ماهش کاشتم و تو همون حالت خودم و رو تخت پرت کردم،با یادآوری خاطره ای تصمیم گرفتم عکس مامان و فعلا از خودم جدا نکنم،رو قلبم جا دادم و پتو رو تا نوک سرم بالا کشیدم،کاش میشد تو همین یه تیکه جا محو شد و زنده نموند،کاش..

#𝐬𝐞𝐫𝐞𝐧𝐝𝐢𝐩𝐢𝐭𝐲 #صفحه_هشتم امیرِمقاره.. رو پدال ترمز پام و نگه داشتم،شرم داشتم از نگاه کردن به دروازه های پر شکوه و سفید جهنم..،تو باید فرار و بر قرار ترجیح بدی،موندن و بزاری و رفتن و انتخاب کنی،چرا موندی..چرا؟! با صدای آهن‌های در که تلاش میکرد تا من و به خونه دعوت کنه سرم رو بالا گرفتم،عینک دودی اصل و گرون قیمت،ماشین آخرین مدل زیر پام،میتونست درد دلم و پنهون کنه؟ صدای ضبط و به کمترین حد رسوندم،پدال گاز و انتخاب کردم و مثل همیشه خودم و به در اصلی عمارت رسوندم،از قدم زدن بین شعله ها لذت نمیبردم،اخم چاشنی اون وسایلای گرون قیمت شد،قرار بود حواسش بهم باشه،این ظاهر جدی و مغرور میخواست از من در برابر کثیف ترین آدم‌های زندگیم دفاع کنه،در از سمت خودم باز شد و به محض پیاده شدن کلید و به مرد چارشونه و بلند قد دم در سپردم مثل همیشه قدم‌های بلند و محکم سمت خونه برمیداشتم،عزیزترین آدم زندگیم خواسته بود ازم،مگه میشه نه گفت به اون فرشته؟ در ورودی توسط پروانه باز شد،یه دختر خوش قلب و پاک که در عین سادگی زیبا بود،نوه محترم خانوم که گاهی تو کارای خونه کمک مادربزرگش میکرد مثل همیشه لبخندی از جنس واقعیت به آدم موقت این عمارت زدم،کاش منم میتونستم به اندازه اون گه گاهی از این عمارت فرار کنم،چشم‌های قهوه ای رنگش و بهم دوخت،از کمند ساده تر میپوشید،سادگی و میپسندم،ولی کمند از هر لحاظ برام گیرایی بیشتری داشت _سلام آقای مقاره با توجه به اینکه از از لفظ داداش محروم موندم پس حتما یکی از کفتارای این عمارت این اطراف پرسه میزنه با مهر ذاتی که نسبت بهش داشتم سر تکون دادم و از کنارش گذشتم،چشمم به جسم لش کرده متین رو کاناپه خورد که مشت مشت پفیلا تو دهنش جا میکرد و فیلم میدید که سلیقه ش اصلا برام مهم نیست،همین که متوجه من نشده تا پوز کجش و تحویلم نده جای شکر داشت،خودم و به پله ها رسوندم که که صدای محترم خانوم تو سالن پیچید _امیر پسرم عینکم و از چشم‌ها فاصله دادم و سمتش برگشتم _جان مادر؟ اینبار خنده‌ش از جنس اضطراب بود که با جوابش متوجه دلیل شدم _اقا یوسُف بالا تو اتاق منتظرته سیبک گلوم با قورت دادن محتویات دهانم تکون اساسی خورد،از‌اونا که کل وجودت از اتفاق چند لحظه بعد میترسه اما حفظ ظاهر میکنی تا نگن ترسو بود کوتاه سرتکون دادم و با تشکری که صداش از ته اقیانوس میومد راهم و تا اتاق اعلی حضرت کشیدم دسته‌های عینکم و روهم گذاشتم و با دو انگشت ضربه های کوتاه به در چوبی پر نقش زدم از تجملات خوشش میاد،آقا چسبوندن پشت اسمش فکر میکنه چه..لا اله الا الله بعد از چند لحظه صدای بفرماییدش تو گوشم پیچید،بی معطلی در و باز کردم تا زودتر تموم بشه این کابوس وارد اتاق شدم،دکور قهوه ای سوخته اتاق و میز بزرگ، یه اتاق مخفی که مشخصا مخصوص خوابش بود در نگاه اول به چشم خورد و خوش که رو صندلی جلوی میز نشسته بود..،پشت سرم هم کتابخونه از زمین تا سقفی که مثقالی به شعور این پیرمرد اضافه نکرده قرار داشت،نگاه خنثی اما پر معنی همیشگیش قفلم شد،خدارو هزار بار شکر میکنم،بخاطر چشم و ابرویی که از پدرم به ارث بردم،که در واقع متعلق به مادربزرگم بود،ذره ای شباهت به این آدم عذاب بود برام مثل همیشه نگاهم مستقیم خیره بود و دلیلی برای پایین افتادن سرم نمیدیدم _بفرمایید،کاری داشتید با من؟ چشم گرفت و به جایی گوشه اتاق خیره شد،رد نگاهش و دنبال کردم و با دیدن اون زن پوزخندی گوشه لبم نشست،پس مراسم مواخذه من و ترتیب دادن،دست به سینه رو یه پا ایستادم و نگاهم بینشون چرخید _من راجب مسئله تراپیست باهاتون صحبت کردم خب مسلما دخترش و زمین نمیزاشت من و برداره،مثل همیشه،مثل همه این سال‌ها مار خوش خط و خالی که گوشه اتاق کمین کرده و منتظره تا پچ پچ و حرف‌های خاله زنکش تو گوش آقای این عمارت مثل زهر به من تزریق بشه _طاهره شکایت میکنه ازت،گفته به حرفش گوش نمیدی پسر،ما اینجوری بزرگت کردیم؟ انگشت شصتم و گوشه لبم کشیدم و لبخند عصبیم و پنهون کردم،خودم از حال درونم باخبر بودم،میدونستم این حالت حال طبیعی نیست،بعد از شنیدن هر حرفی از این آدما کل وجودم میلرزید،ریشه در کودکی داشت و به راحتی قابل درمان نبود _پدربزرگ،من آدم نمک به حرومی نیستم،پدر و مادرم قدرشناسی و خوب یادم دادن با کوبش عصا روی زمین صداهای تو مغزم یک مرتبه بلند شد،فریادهای پشت هم که سرشار از سرزنش و بی لیاقتی و ناسزا بود _پسر من شاید تو رو خوب تربیت کرده باشه،اما هر خصلت بدی که داری تقصیر مادر گور به گور شدته دندون رو دندون کشیدم،حالا دیگه اثری از ترس نبود،اسم مادر من نباید با دهن کثیف این آدم لکه دار بشه دستام به قدری مشت شده بود که سوزش پوست دستم و خیسی مایعی که از زخم جاری میشد و حس میکردم زهرش و ریخته بود،اون مار سمی زهرش و به جونم ریخته بود،زنده زنده میمردم وقتی اسم و رسم مادرم رو زبون اینا میچرخید _راجب مادر من درست صحبت کنید لطفا