حرف‌هایی که گفته نشد.

میگفت مامان بابا خیلی خوبن سهیل، بخدا.

همه ما تو یه دوره از زندگی این تجربه میکنیم. بیشتر وقتا اجازه دادن چیزهایی تجربه کنم که خودشون در اون شرایط نزیسته بودن.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ هان تاحالا خانوادت مجبورت کردن چیزی باشی که نیستی؟

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ من تمام زندگیم میدونستم می خوام چیکار کنم چه رتبه ایی چه دانشگاهی چه رشته ایی بعد که بهش رسیدم تازه اینجوری بودم من واقعا اینو می خواستم با وجود اینکه سه سال گذشته ولی من هنوز خواب کنکور میبینم هنوز وقتی بچه ها کنکور دارن من استرس میگیرم الان اینجوریم که واقعا می ارزید اون همه استرس می ارزید به الان و متسفانه بیشتر موقع ها جوابم نه

صرفا دارم کارهای مختلف تجربه میکنم، همین.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ هان خیلی عجیبه فکر کن دانشجو باشی رشتتو دوست داشته باشی پاره وقت کار کنی نقاش باشی شاپ داشته باشی بعد ازت بپرسن میخوای چیکاره بشی بگی نمیدونم!

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ من خودم فکر میکردم رشته و دانشگاهی که بخوام قبول بشم دیگه به هرچی که میخوام میرسم اما بعدش فهمیدم این تازه شروع کاره این که دانشگاه تاپ قبول شی اصلا موفقیتت رو تضمین نمیکنه و همش به کار هایی تو ادامه مسیر قراره انجام بدی بستگی داره خلاصش اینه که با یه شب و یه ازمون موفقیت یا عدم موفقیتتون معلوم نمیشه موفقیت حاصل کار های شما تو یه بازه ی طولانی زمانه نه با یه ازمون و صرفا درس خوندن

نمیدونم.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ هان تو دوست داری وقتی بزرگ شدی چیکاره بشی؟

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ فقط میخوام بگم به خودتون سخت نگیرین تروماهای دوران کنکور تا خیلییی وقت همراهتون میمونه