‌°•| نجوای شعر ❥︎

نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن ای نگاه تو پناهم!‌ تو ندانی چه گناهی‌ست خانه را پنجره بر مرغک طوفان‌زده بستن تو مَده پندم از این عشق که من دیر زمانی خود به جان خواستم از دام تمنای تو رستن دیدم از روشته‌ی جان دست گسستن بُوَد آسان لیک مشکل بود این رشته‌ی مهر تو گسستن دکتر #شفیعی_کدکنی

گل مرتبهٔ عارض جانانه نگیرد جای لب ساقی لب پیمانه نگیرد #صائب_تبریزی

شب بیاد سر زلف تو کشیدم آهی رگ ابر سیهی گشت و به روزم بگریست #خالص

دست تو در دست من بود و دلت با این و آن مکرِ شبنم داد گل را،شوقِ ترکِ بلبلان بداهه‌نوازی ادمین

سنگ را پر می دهد شوق عزیزان وطن ای کم از سنگ نشان،از جا نجنبیدن چرا #صائب_تبریزی

بی تو طفل اشک مشتاقان ز درد بیکسی گر همه در چشم غلتد خاک بر سر می کند #بیدل_دهلوی

شب و دلتنگی واین چشم پراز حسرت خواب منم و شوق وصال تو و دریای سراب... #شبتون_بخیر✨

در دبستان جنون، رخصتِ آزادی نیست جمعه طفلی‌ست که بگریخته از مکتب ما #صیدی_تهرانی

مخور هول ابلیس تا جان دهد همان کس که دندان دهد نان دهد #سعدی_شیرازی نانی که از کسان طلبی بر خدا نویس کآخر خدای جان نَبُوَد کدخدای نان؟

ناسازی است شیوه‌ی اجزای روزگار با یک جهان عدو ، تن ِتنها چگونه‌ای؟ ... #حزین_لاهیجی