گناه مومنانه ( مهدی سلیمی)

✨✨✨ در قلعه حیوانات وقتی که خوک ها احساس می کنند دیگر کسی به آنها رأی نخواهد داد؛ تصمیم می گیرند یکی از وفادارترین خوک ها را قربانی کنند ، بعد از قربانی شدن آن خوک توسط کشاورز، بقیه‌ ی حیوانات احساساتی شدند و در انتخابات خوک ها دوباره شركت کردند! در قلعه حیوانات فقط حیوانات هستند که فریب می خورند ... ✏#جورج_اورول 📙#قلعه_حیوانات گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

بی گمان، آنچه دولت بیش از همه چیز از آن می‌هراسد، هر گونه تهدید اساسی قدرت و موجودیت‌اش است. مرگ دولت به دو شیوه‌ی عمده می‌تواند رخ دهد؛ ۱- از طریق فتح آن توسط دولتی دیگر، یا ۲- از طریق سرنگونی انقلابی آن توسط شهروندان‌اش به طور خلاصه، با جنگ یا انقلاب، جنگ و انقلاب، به عنوان تهدیدهای بنیادین، همواره سبب برانگیختن تکاپو و پروپاگاندای حداکثری دولتمردان در میان مردم شده است. چنانکه ذکر شد، همواره باید از هر راهی جهت بسیج مردم برای دفاع از دولت استفاده کرد، با این باور که در حال دفاع از خودشان‌اند. مغلطه بودن این ایده زمانی آشکار می شود که خدمت اجباری علیه کسانی به کار گرفته می‌شود، که از دفاع از خود سر باز می‌زنند و بنابراین، مجبور به پیوستن به دسته‌های نظامی دولت می‌گردند، نیازی به افزودن نیست که، آن‌ها مجاز به هیچ گونه دفاعی در برابر این اقدام دولت خودشان نیستند. قدرتِ دولت در زمان جنگ به نهایت خود می رسد، و زیر لوای شعارهای «دفاع» و «اضطرار»، می‌تواند چنان استبدادی را به مردم تحمیل کند که بی گمان در زمان صلح مورد مقاومت قرار می‌گرفت. بنابراین جنگ، مزایای زیادی برای دولت دارد، و در واقع، هر جنگ مدرنی میراث جاودانه‌ی تحمیل قدرت روزافزون دولت را برای مردم در حال جنگ به ارمغان آورده است. علاوه بر این، جنگ به دولت فرصت‌های وسوسه انگیزی برای تصرف سرزمین‌هایی را می‌دهد که دولت بتواند انحصار زور و اجبار خود را بر آنان تحمیل کند. راندولف بورن هنگامی که نوشت «جنگ سلامتی دولت است»، مطمئنا درست می گفت، ولی جنگ برای هر دولتی می تواند سلامتی یا جراحتی سخت به همراه بیاورد. می‌توانیم این فرضیه را که دولت، بیشتر به دنبال محافظت از خود است تا شهروندان خود، با این پرسش بیازماییم؛ دولت کدام دسته از جرایم را بیشتر تعقیب و مجازات می‌کند، جرایمی که علیه شهروندان حقیقی صورت می‌گیرد یا آنهایی که علیه خود او انجام می‌گیرند؟ سنگین‌ترین جرایم در قاموس دولت تقریباً همیشه تجاوز به دارایی شخصی افراد نیست، بلکه خطراتی است که برای دولت تهدیدآمیز است، مثلا خیانت به کشور، فرار از مقابل دشمن، عدم ثبت نام برای خدمت سربازی، براندازی و توطئه براندازانه، ترور حاکمان، و جرایم اقتصادی علیه دولت نظیر جعل پول دولتی یا فرار از مالیات بر درآمد. یا میزان حمیّت و تعصبی را که دولت به تعقیب فرد مهاجم به پلیس اختصاص می‌دهد با توجهی که دولت به مهاجم به یک شهروند عادی نشان می‌دهد مقایسه کنید. با این حال، به طرز شگفت انگیزی، اولویت آشکار دولت برای دفاع از خود برابر اغتشاشات عمومی با علت وجودی ادعایی آن ناسازگار و در تضاد است. آناتومی دولت/مورای روتبارد گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

🛑 مولوی عبدالحمید: ظریف گفت انتخاب سفرا منوط به اجازه جاهای دیگر است مولوی عبدالحمید در خطبه های نماز جمعه ۱۸ خرداد زاهدان ضمن اینکه همچون انتخابات اخیر مجلس تلویحا از تحریم و رای ندادن صحبت نمودند اشاره ای هم به عدم اختیارت رییس جمهور و دولت کرده و در این زمینه به نقل خاطره ای از دولت روحانی و وزارت خارجه ظریف پرداختند : "من یادم هست که در دولت دوازدهم نزد وزیر امور خارجه رفتم و گفتم شما ۱۸۰ نمایندگی و سفارتخانه در دنیا دارید؛ ۱۰ سفیر از اهل‌سنت بگذارید و ۱۷۰ سفیر دیگر همان شیعیانی که گذاشتید، باشند. او گفت ما با رئیس‌جمهور مشورت کردیم و پنج سفیر می‌گذاریم. شما لیست بدهید. ما لیست دادیم اما وزیر امور خارجه گفت که کل اختیارات دست ما نیست و ما یک طرف قضیه هستیم، اگر طرف‌های دیگر این لیست را تایید کنند، ما می‌توانیم وگرنه هیچ کاری از دست ما برنمی‌آید. ما گفتیم حداقل پنج نفر بگذارید. اما آخرش یک نفر که از قبل بود و یک نفر دیگر گذاشتند که آن یک نفر را هم بعدا برداشتند" گناه مومنانه👇 https://t.me/salimimeh

مردم جهان سه گروه بیشتر نیستند: گروهی هستند که دانش و بینش و فضیلت را برای آن می‌خواهند که از آن، خود لذت ببرند و کام جان را شیرین کنند و در آغوش لذایذ معنوی روزگار را به خوشی بگذرانند و البته این گروه شریفترین مردم جهانند. گروه دوم کسانی هستند که هرگز از دانش و برتری اخلاقی لذت نبرده و در این میدان هم دعوی ندارند و مردمی بی‌آزارند که به سادگی می‌آیند و به سادگی می‌روند و زیانی به کسی نمی‌رسانند همچنان که سودی هم نمی‌بخشند. گروه سوم مردمی‌اند میانه‌ی این دو گروه یعنی کسانی که دعوی دانش و برتری دارند و اندکی هم در پی دانش می‌روند و تنها به برتری ظاهری به اندازه‌ای که مردم پی به باطن خبیث و پَست‌شان نبرند قناعت می‌کنند و دانش را برای تأمین منافع و زندگی مادی خود و التذاذ جسمانی و به عبارت دیگر سورچِرانی و شکم خوارگی و حَلق و جَلق و دَلق(پوشش) می‌خواهند؛ مطلقاً این گروه خراج جامعه‌ی انسانی و سرچشمه همه‌ی بدبختی‌ها و تیره‌روزی‌ها هستند. «نیمه راه بهشت» سعید نفیسی 🔺هجدهم خردادماه سالروز تولد نابغه ادییات فارسی، "سعید نفیسی" ، نویسنده، مترجم، مورخ، زبان‌شناس و شاعر بزرگ ایرانی است. گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

ثابت شده كه دقيقاً همان آدمهايى كه بيشترين داعية مبارزه عليه(محصولات پروباگاندايي) غربى را دارند، خودشان عرضه كننده و توزيـع كننـده چنين محصولاتى‌ هستند. ژورناليست‌هاى حكومتى، ديپلمات‌ها، نمايندگان مجلس، مقامات حزبى و همۀ كسانى كه اجازه سفرهاى خارجى دارند، نه فقط براى خودشان، بچه‌هايشان و اقوامشان لباس‌هاى خارجى را بر لباس‌هاى داخلى ترجيح می‌دهند، بلكه از فرصت استثنايى اين نوع سفرها براى خريد حجم انبوهى از لباسها فاخر و شيك استفاده مى‌كنند. آنها ايـن لبـاس‌هـا را در فروشـگاههـا و حراجـى‌ خارجى زير قيمت مى‌خرند، سپس از طريق قطار، دريا، هوا يا زمين وارد کشور مى‌كنند و نهايتاً در بازار سياه با قيمت بالا به فروش مى رسانند. پروپاگاندا‌ در گذر سال‌ها كاملاً اعتبار و كارايى خود را در بين مصرف كنندكانش از دست داده است. يك عمر دروغگويي بی‌وقفه و پايمال كردن مستمر اخلاقيات تأثير عجيب و مبهوت كننده‌ای به‌جا گذاشته است: مردم عميقاً علاقه‌مند به هر آن چيزى‌اند كه پروپاگانـدا باطل و نجس اعلام كرده است؛ و مردم به همان اندازه، عميقاً از هر چیز مورد ستايش پروپاگانداست، نفرت دارند. اين ويژگى شامل همۀ عرصه‌هاى فرهنگ جامعه مى‌شود. براى مثال، اگـر مطبوعـات فـلان نويسنده را بستايند، كتاب‌هايش چاپ خواهد شد، اما تقريباً هيج كس تمايلى به خواندن اين كتاب‌ها نخواهد داشت. ولادیمیر واینوویچ گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

✅آماری عجیب از مصرف لوازم آرایشی در ایران 🔹ایران در رتبه اول پرمصرف‌ترین کشورهای دنیا از نظر مصرف لوازم آرایشی است. این در حالی است که بیش از ۸۰ درصد کالاهای بازار غیربهداشتی هستند. 🔹طبق آمار میانگین سنی مصرف کنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی در جهان ۲۵ سال است اما این سن در ایران هر روز پایین تر می‌آید، تا جایی که سن استفاده از این مواد آرایشی به ۱۴ سال و حتی پایین‌تر و به زمان خردسالی هم رسیده است. 🔹مصرف لوازم آرایش در ایران نسبت به ۲۰ سال قبل چهار تا پنج برابر افزایش یافته است، طی یک مطالعه در ایران هزینه خرید مواد آرایشی در هر خانواده (زنان بالای ۱۵ سال ساکن در مناطق شهری) طی پنج سال، ۲۲ درصد افزایش یافته است. 🔹تاکنون ۲۹۶ نوع بیماری ناشی از مصرف لوازم آرایشی و بهداشتی غیراستاندارد شناخته شده که شایع‌ترین آنها التهاب پوست، جوش‌های صورت، حساسیت پوستی، آلرژی، نازایی، سقط جنین بیماری‌های کبدی و انواع سرطان است. آمارها می‌گویند بعضا تا ۸۰ درصد از لوازم آرایش موجود در بازار قاچاق و غیر بهداشتی هستند گناه مومنانه👇 https://t.me/salimimeh

تعرض جامعه به خودش واتسلاو هاول در کتاب "قدرت بی قدرتان" در وصف حکومت های توتالیتر( او با مفهوم پسا توتالیتر از آن حرف می زند)معتقد است  این حکومت‌ها چون در همان آغاز همه نیروهای سیاسی مخالف را از بین می‌برند مجبورند در مرحله بعد به زندگی روزمره مردم تجاوز کنند و با در اختیار گرفتن ابعاد متفاوت زندگی روزمره مردم بر آنها اعمال قدرت کنند. هاول معتقد است در اینجا سیاست تبدیل به منازعه میان دو برداشت مختلف از زندگی می شود؛ زندگی در دایره حقیقت یا زندگی در دایره ریا و دروغ و سکوت. به باور هاول رژیم های توتالیتر زندگی روزمره مردم را تبدیل به زندگی در ریا و دروغ و سکوت می کنند. ازاین رو،هاول معتقد است قدرت اصلی یک نظام توتالیتر سربازان و اسلحه ها و باتوم های آن رژیم نیستند. برعکس، قدرت اصلی این نظام های سیاسی مردمی هستند که به زندگی در دایره ریا و دروغ ادامه می دهند. به باور هاول قدرت واقعی یک نظام سیاسی توتالیتر ریشه در جامعه ای دارد که از اخلاق دل بریده است او از سبزی فروشی حرف می زند که بی هیچ اعتقادی به نظام سیاسی همه آنچه از او می خواهند را انجام می دهد تا به دیگران بگوید "من سبزی فروش که اینجا زندگی می کنم می دانم چه باید کرد. رفتارم طبق انتظاری است که از من دارید. قابل اعتماد هستم و مو لای درز کارهایم نمی رود. هر چه گفته‌اند کرده ام و حق دارم در صلح و صفا زندگی کنم". هاول اخلاق این سبزی فروش را اخلاق جامعه و مردمانی می داند که در دایره ریا و دروغ زندگی می کنند و به جامعه خود تعرض و تجاوز می کنند. به باور هاول،در این وضعیت مهمترین خطری که نظام توتالیتر از آن می ترسد مردمانی هستند که به دفاع از حقیقت می پردازند و با صداقت و شجاعت از دروغ فاصله می‌گیرند.از این‌رو، هاول معتقد است یگانه نقطه شروع برای رسیدن به یک  سرنوشت محترمانه‌تر، خود انسان‌ها هستند.انسانهای صادق هستند که نشان می دهند پادشاه لخت است. او در جمله‌ای بی‌نظیر می نویسد:"تلاش برای اصلاح سیاسی علت بیداری جامعه نیست،بلکه به عکس، اصلاح سیاسی نتیجه نهایی آن بیداری است". گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

مرا می ستایی چون دوستم داری و آزار میدهی چون عاشقم هستی در میانه ستایش و آزار اما با تو بودن اطمینان بی دلهره است زیرا میدانم غیری نیست هر چه هست منم و تو مرا برای میل فزونت به خودم گر بکشی هم رواست. زمانی مقصود تمام آزارت، تمام قهرت، تمام عصبانیتت منم همه آنها شیرین تر از هر نیشکری هستند نه گذشته ات مرا آزار می دهد نه به آینده با تو بیمناکم. میخواهم در آغوش پاکت تمام سو تفاهم های پیش را به فراموشی بسپارم. من با تو دانستم در مسیر پر از سنگلاخ و امواج خون فشان آنچه عشق را زنده نگه میدارد همین اطمینان خاطر از همه چیز است حتی از آزارت سر وسوسه نشدنت برای غیر حاضرم با شیطان هم شرط ببندم. ای گنج وفا آمده از عهد الستم بر عشقت پایدارم تا ازل. عشق مسیری به ابدیت الست تا ازل است. فروغ زندگیم ای تبدیل گر همه تیرگی های زندگانیم به نور با تو نه زشتی خواهم دید و نه سیاهی دلم را کدر خواهد کرد تو تنها شیرینی هستی که مستی آور است گناه مومنانه👇 https://t.me/salimimeh

آيا مي‌توانيد جلوي سقوط سنگ‌ها را بگيريد؟ محمد خیرآبادی  واتسلاو هاول در «نامه‌هاي سرگشاده» مي‌نويسد كه وقتي در يكي از خيابان‌هاي پراگ، لبه‌ سنگیِ پنجره‌اي از جايش در رفت و رویِ سر خانمي افتاد و باعث مرگش شد، خشم عمومی برانگيخته شد و انتقادها بالا گرفت. تعدادي از روزنامه‌هاي حكومتي ضمن اظهار تاسف اوليه نسبت به اين حادثه، شروع كردند به فهرست كردن پيشرفت‌هاي جامعه سوسياليستي چكسلواكي (نمونه‌اش راه‌ها و كارخانجات و نيروگاه‌ها و حتي اينكه تا همين چند وقت قبل دختران جوان‌مان كت‌هاي پشمي ضخيم مي‌پوشيدند و حالا طبق مُد روز پاريس لباس به تن مي‌كنند!) و در پاسخ به انتقادها و اعتراضات گفتند كه نبايد خود را به مسائل محلي و جزيي محدود كرد و بايد به فكر رسالت بشر و ارزش‌هاي انساني والاتر بود. دو هفته بعد دوباره حادثه سقوط لبه‌ سنگیِ پنجره، در خياباني ديگر تكرار شد و اعتراضات گسترده‌‌تری از سرِ خشم، صورت گرفت.  هاول در آنجا اشاره می‌كند به اينكه يكی از بديهيات زندگي انسان‌های اوليه اين بوده كه سرپناهي براي خودشان دست و پا كنند به گونه‌اي كه رویِ سرشان آوار نشود و بعد مي‌گويد ما داريم درباره اين صحبت مي‌كنيم كه حكومت بايد گذرگاه امني براي عابران پياده در خيابان‌ها فراهم كند و لبه پنجره‌ها رویِ سر و كلّه ملت نيفتد و فردا و پس‌فردا بچه‌هاي‌مان در مسير كودكستان به اين بلا دچار نشوند؛ در همين حد بديهي و ساده. او معتقد بود كه بقيه‌اش شاخ و برگ اضافي است و به در و ديوار زدن بيهوده و گل‌آلود كردن آب و سرپوش گذاشتن روي مساله. هاول خيلي ريزبينانه و ريشه‌اي، شعارها و حرف‌هاي دهان‌پُركن و توخالي كمونيست‌ها را نقد كرد و به زبان ساده‌ شهروندان عادي پرسيد: «مي‌توانيد همين يك كار (جلوگيري از آوار شدن لبه‌ پنجره‌ها) را براي ما انجام دهيد يا نمي‌توانيد؟» اين حكايتي تكرارشونده در طول و عرض جغرافيا و تاريخ بوده و هست. فلسفه وجودي نظام‌هاي سياسي در دوره جديد، كارگزاري و خدمتگزاري است. اين يك ژست محترمانه و مودبانه نيست كه يك مسئول بگويد ما خدمتگزار مردميم. از اساس نظام سياسي وجود و لزوم دارد براي همين كه خدمت ارايه كند؛ خدمتِ امنيت، خدمتِ عدالت، خدمتِ رفاه و... در واقع مردم كارفرما محسوب مي‌شوند و با زبان بي‌زباني به مسئولان حكومت مي‌گويند: «ما شما را گذاشته‌ايم كه همين كارها و وظايف بديهي را انجام بدهيد». در نتيجه وقتي حكومت كمونيستي چكسلواكي ساخت راه و كارخانه و نيروگاه و ... را فهرست مي‌كرد و به رخ مي‌كشيد، سوالي كه براي مردم پيش مي‌آمد اين بود كه «آيا وظيفه حكومت به عنوان پيمانكارِ ما، چيزي غير از اين بوده؟»  اوضاع وقتي بدتر مي‌شد كه طرح رسالت‌هاي بزرگ و شعار‌هاي سوسياليستي پرطمطراق (كه با يك تريلي هم نمي‌شد آنها را كشيد) هر روز در بوق‌هاي تبليغات رسمي، حضور و بروز داشت، در حالي كه حكومت، حتي جلوي آوار شدن لبه‌ سنگي پنجره‌ها (تو بخوان آوار شدن كل زندگي عادي و معمولي ميليون‌ها انسان بر سرشان) را نمي‌توانست بگيرد. سلب آزادي‌هاي اوليه و اساسي شهروندان يك سنگ بود كه مي‌افتاد روي سرشان، عدالتي كه زير پا گذاشته مي‌شد يك سنگ ديگر و وقتي كار رسيد به جايي كه مردم حتي از تامين حداقل‌هاي معيشت خود عاجز شدند، سنگ بزرگ‌تر سقوط كرد و ديگر حرف‌ها و شعارهاي زيبا و توخالي را كسي نمي‌شنيد و فقط فريادهاي از سرِ درد بود كه به گوش مي‌رسيد. گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh

کارل دویچ، پژوهشگر علوم سیاسی، می‌گوید: "قدرت موجود در نظام‌های اقتدارگرا تنها هنگامی قوی و کارآمد است که زیاد از آن استفاده نشود. اگر از این قدرت مستمرا علیه مردم استفاده شود، در این صورت احتمال حفظ قدرت برای یک مدت زمان طولانی ناممکن خواهد بود." وی اضافه می‌کند: "از آنجایی که نظام‌های اقتدارگرا برای پیش بردن اهدافشان  و حل و فصل مسایلشان، در قیاس با دیگر نظام‌ها، به قدرت بیشتری نیاز دارند لذا برای آن‌ها ضروری‌ست که مردمی بسیار انقیادپذیرتر، مطیع‌تر و فرمان‌پذیرتر در اختیار داشته باشند." جان آستین، نظریه‌پرداز علوم سیاسی هم دویست سال پیش گفت:"اگر اکثریت مردم از حکومت ناراضی‌ باشند و رویای تغییر آن را در سر بپرورانند و در عین حال آمادگی تحمل فشارها و سرکوب‌های  حکومتی را هم داشته باشند، در این صورت حاکمان قادر به حفظ حکومتشان نخواهند بود." نیکولو ماکیاولی، استاد علوم سیاسی قرن چهاردهم میلادی توجه کنید که گفت:"حاکمانی که توده‌های مردم را به مثابه دشمن در برابر خویش دارند هرگز در امنیت نخواهند بود.چنین‌ حاکمانی هر چقدر شقاوت و سنگدلی نشان بدهند، رژیم خود را ضعیف‌تر خواهند کرد." گناه مومنانه 👇 https://t.me/salimimeh