امیر در کاندرلند🏔️

و حال با تموم خوب و بدیایی که وجود داشت، من مجبورم خداحافظی کنم. اینجا هم تا ۲۴ ساعت اینده پاک می‌شه و دیگه هیچ اثری از من وجود نخواهد داشت. این یک و سال نیمی که تو این محیط بودم و حرف زدم براتون، از شیرین‌ترین سال‌های عمرم بود. دست تک تک ادمایی که از اولش بودن و هستن و خواهند بود رو می‌بوسم و از همتون تشکر می‌کنم که خاطرات خوبی رو برام ساختید. اینجا واسم خونه بود و الان قراره این خونه رو با دستای خودم خراب کنم. خدانگهدار همگی❤️

هرچی که بود و نبود تموم شد ولی از امروز به بعد هرکی گفت نه ایران هم خوبه و ال و بله خودم می‌زنم دهنش. حداقل خارج از اینجا کسی‌نیست به استورهات گیر بده، یا به مدل لباس پوشیدنت یا اینکه با کی حرف می‌زنی و چرا حرف می‌زنی. ما تو حداقل ازادی ها گیر کردیم و شما اون ور دنبال مراحل بالاتری. حالا کسی نیست بگه ببینم واقعا اگه خوبه و تخمشو داری پاشو بیا اینجا دیگه

در مقابل خیلیا بودن که یه گوشه وایستادن و درد کشیدنمون رو دیدن. به دور از همه چی و از این کشور وسط پول و یه زندگی که ارزوی ماست نشستن و بدون حتی یه ذره تجربه زیسته و درک قضاوت کردن. کسایی که حتی تخمشم نداشتن از چندین کیلومتری جایی که من رد شدم بشن، بهم می‌گفتن نه بابا اینکه چیزی نیست، اصلا از کجا معلوم. دلم به حال خیلیاشون می‌سوزه که هیچ وقت مفهوم دوست داشتن و دوست داشته شدن و همدردی کردن رو نچشیدن. ادمایی که گنده گنده حرف زدن و فقط از دور زیبا بودن.

این مدت زیادی با درد همراه بود. خیلی اتفاقات گوناگون و پشم ریزون واسم افتاد که هنوز که هنوز تو شوکشونم. خیلیا کنارم بودن و هستن. باهم درد کشیدن، دنبال یه راه بودن و هرکاری از دستشون می‌اومد کردن. خیلی ممنونم از همه ادمایی که اهمیت دادن و دستامو گرفتن. و من خودم رو مدیونتون می‌دونم و قول می‌دم یه روزی واسه همتون جبران کنم.

این حجم از استرس و فشار خبر واسم خیلی زیادیه. دیگه نمی‌تونم شکست پایان

دلم واسه آزادی و آزاد بودن تنگ شده. به اینکه پروفایل دلخواهمو بزارم، لباسی که دوست دارم رو بپوشم و موهام رو مدلی که خوشم میاد ببندم. دلم واسه یه استوری ساده، یه حرف و یه زندگی معمولی تنگ شده.

برای دوستای خوبم

خونه؟ نه مرسی ما میدون جنگ داریم