«قبیله‌ی‌خورشیدِنیمه‌شب.»

غروب نزدیک است، مثل قدیم دست و دلم به نوشتن نمی‌رود. حرف‌های زیادی در گلویم مانده مرا به سمت خفگی کشانده است. تمام کلمات در گوشه‌‌ای روی هم می‌شود، کلمات تیز و برّنده‌ای که اگر در خانه قدم بزنی، ممکن است دست و پاهایت را خونی کند. این مسیر را خودم انتخاب نکردم، از بچگی به عاشق در آغوش کشیدن واژه‌ها و مرتب چیدن آن‌ها شبیـه اسباب‌بازی‌های محبوبـم بودم. حالا دیگر تمام سیگارها دود شده، رادیـو نویز دارد و نمی‌توام قصه شب گوش دهم. گرامافـون را روشن می‌کنم و شجریان می‌خواند. این‌ روزها چیزی را دارم از دست می‌دهم که مردم در لغت‌نامه‌شان «عمـر» صدایش می‌زنند. ◞ ִֶָ #آبان‌دخت.◜

درد مرا جز شجریان نمی‌فهمد کسی. ((:

من با شجریان‌هایی که میفرستی آرام میگیرم🥲

به چند آهنگ جهت بانداژ روح، نیازمندیم. http://t.me/HidenChat_Bot?start=5451803361

کتاب‌خونه‌ای مجازی با گلچین کتاب‌های پرطرفدار:»

عمیقاً به کسی نیاز داشت که او را از دست خود بدزدد و با خو‌د به جهانی دیگر ببرد.