Elshan

میدونی انگار یه تیکه بزرگی توی پازل زندگیم کمه.

خانواده واقعا چیز مهمیه و اینکه من خیلی از تجربیاتو با خانوادم نداشتم و یا خیلی از تجربیات بدو داشتم خیلی برام دردناکه.

سن از بعضی لحاظ واقعا یک عدده، برای مثال من الان بیست سالمه و اندازه یک فرد بیست ساله نرمال ثروتی ندارم در واقع اصلا ثروتی ندارم، از لحاظ بدنی پیرتر از سنمم، بنظر یک سری مهارتا توی این سن دیگه بلدم اما بلد نیستم. من واقعا شباهت خاصی به یک آدم 20 یا ۲۰ یا بیست ساله ندارم.

اینجوریم که ترجیح میدم بدنم آسیب بیشتری نسبت به روانم ببینه تا روانم نسبت به بدنم.

گاهی اوقات ترجیح میدم بدنم آسیب بیشتری نسبت به روانم ببینه تا روانم نسبت به بدنم.

آدم‌های واقعی مثل الماس کمیابن، همه تا یه درصدی رفتارشون واقعیه اما کسی که بالای هفتاد، هشتاد درصد رفتارش توی دوستی واقعیه، کمیابه. از نظر کسی که دنبال آدم واقعیه، مرزهای سکسی و جذاب بودنو تا حد زیادی این انسان‌های کمیاب رد کردن.

توجه به جزئیات حرکات و سخنان یک فرد توی بحث میتونه حاصل باحالی داشته باشه، کلا توجه به جزئیات داخل هر چیزی بنظرم نتایج شگفت آوری داره.

زیاد راجع به ضررهای سیگار گفته بشه و اینکه محیط بد چقدر تاثیرگذاره اما فکر کنم کم راجع به این گفته شده چه اتفاقات بدی توی روان یک فرد اتفاق میافته که به سیگار روی میاره، یعنی اینکه چه فشاری بهش وارد میشه که حاضر میشه به خودش ضرر بشه.

دیگه توانایی برد در هیچکدوم از ابعاد زندگیمو ندارم فقط میتونم کاری کنم که بهتر ببازم.

وقتی آهنگ‌های نامجو گوش میکنم احساس میکنم یه دوست خوب بغلم کرده و بغل گوشم آروم داره میگه درکت میکنم سخته.