տիեՍԵՐք✨

Ու պահ է գալիս, որ զգում ես՝ ինչ-որ բան կամ ինչ-որ մեկը պակասում է, իսկ ցերեկն էլ, կարծես, սովորականից երկար է ձգվում։ Քո ներկայութունն ու բացակայությունը կռիվ են տալիս ներսումս։ Չգիտեմ լինե՞լդ է ճիշտ, թե՞ քեզնից հեռու մնալը։ Ես ինքս ինձ կորցրել եմ քո մեջ. գտնելու հույսերը քիչ են, ցանկությունս մեծ։ Ի՞նչ եմ կորցրել և ի՞նչ եմ գտել. կորցրածս եմ ցանկանում գտնել։ Դատարկությունը լի է անհանգստությամբ, իսկ ես խաղաղություն եմ փնտրում քո հարցաշատ ներկայության մեջ։ Նորից դու.... այս անգամ էլ միայն լայն բացված աչքերիս մտապատկերում. կարծես քեզ դաջել են աչքերիս առաջ. ամեն ինչի մեջ, ամեն ինչի վրա քո պատկերն է։ Երանի՜ քեզ չճանաչեի, գաղտնիքներս մեկով քիչ կլինեին, իսկ անուրջներս էլ` մի անէությամբ շատ... Իսկ հիմա... Հիման, բացառելով անցյալներ ու ապագա, պարգևում է քեզնով լցված մի մեծ դատարկություն։ Հիմա ուղղակի գիշեր է✨...

...պարզին հանգելը շատ բարդ է: -Մանսուրյան

լավ էլի

Ինձ քեզնից վանելը, Ինձ քեզնից բացի, Այլ տեղ չի տանում…

Իսկ գուցե մարդու ճակատագիրը որոշվում է հենց այն պահին, երբ նա առաջին անգամ նայում է մեկ այլ մարդու աչքերին: -Աննա Առաքելյան