graypeer's

در نهایت خودت میمونی که از خودت میپرسی من تک تک لحظات زندگیم و زندگی کردم؟ راضی بودم؟ تونستم خودم باشم؟ یا فقط تلاش کردم چیزی باشم که دیده شم و خوب دیده شم؟ هیچوقت نمیتونی ذهن قضاوت گر ادمارو راضی نگه داری وقتی تمام چیزی که بلدن و ازش لذت میبرن قضاوت کردنته پس بهونه بیشتری بده دستشون با خودت بودن اینطوری دوتاتون راضیین.

واقعیت تو چیزی نیست که بقیه راجبت میگن حتی چیزی نیست که فکر میکنی بقیه راجبت میگن واقعیت و هویت تو هیچوقت عوض نمیشه فقط منتظرت میمونه تا پیداش کنی اهمیتی ندی که بقیه چی میگن و چه فکری میکنن، فقط ابرازش کنی.

وقتی که شروع به خندیدن کردم گفتن این کصخل و بچست و وقتیم که شروع به نخندیدن کردم گفتن این خیلی خودبزرگ بین و بزدله، وقتی برای علاقه به یک نفر چندوقت وایسادم گفتن توهمیه و واقعیت رو نمیبینه و وقتیم که دیگه برای کسی واینسادم و سریع انجامش دادم گفتن وای کسکش و هرزس، وقتی رک و راحت نظر دادم گفتن اینا با توهین فرقی ندارن و وقتیم دیگه نظر ندادم گفتن حرومزاده فک میکنه خیلی سرش میشه، وقتی سر دوستی فقط به بودن اهمیت دادم گفتن چقدر زندگی غمگین و تنهایی داره و وقتیم به اهمیت خودم اهمیت دادم گفتن مگه خودش چه جور دوستیه؟،وقتی که فمینین درونمو راحت نشون دادم گفتن این خیلی داره تلاش میکنه که بگه اره و وقتیم سعی کردم مسکولینیتمو درست نشون بدم گفتن یعنی میخواد چیو ثابت کنه؟،وقتی بعد دیدن علایق دیگران فقط ازشون تعریف کردم گفتن میخواد بگه خیلی متفاوته و وقتیم علایق مشترکو به روشون آوردم گفتن خیلی میخواد خودشو اینجا جا کنه. متاسفانه در هیچ لحظه و موقعیتی “من” واقعا توسط کسی دیده نشد و این لیبل ها در هیچ مکالمه ای از من جدا نشد و همون بین دو روی سکه موندم بدون شناخته شدن اصل و واقعیت.

ولی من هنوز جوری دلم ضعف میره انگار روز اولمه

تماشا کردنش تو ویدیو کالایی که قایمکی ازش ضبط کردم >>>>

-

!!!!

So tell me your bloody type!

منتظرم دستات از خون من قرمز بشه