ал қуддус

Йўқолганлар ҳали ҳам бизнинг кўз ўнгимизда.

«Гуноҳлар ичра шундай гуноҳлар борки, фақат бола-чақанинг ғам-ташвиши, қайғу-қадаригина бу гуноҳларга каффорат бўлади». (Табароний «Авсот»да Абу Ҳурайрадан ривоят этган).

Робия Адавиййа роҳматуллоҳи алайҳо вафотлари яқинлашгач, Ҳасан Басрий ҳазратлари ва шогирдларига шундай васият қилган эканлар: “Авф қилишда иккиланманг, ўзингиздан бошқа ҳаммани кечиринг, лекин ўз нафсингизни асло кечирманг. Зеро, у (гуноҳларга мойил бўлиб, Аллоҳнинг ғазабига ва дўзахга тушишингизга сабаб бўлиши мумкин бўлган) асл душманингиздир! Ҳаммани кечиринг! Зеро, комил инсон бошқаларнинг дўзахда азобланишига сабабчи бўлишга асло рози бўлмайди”…

Мени Ўзингга шу даражада яқин қилибсанки, ҳатто Сени мен деб ўйлабман. Ҳаллож

١٠٧. إِنَّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا ١٠٨. خَـٰلِدِینَ فِیهَا لَا یَبۡغُونَ عَنۡهَا حِوَلࣰا ١٠٩. قُل لَّوۡ كَانَ ٱلۡبَحۡرُ مِدَادࣰا لِّكَلِمَـٰتِ رَبِّی لَنَفِدَ ٱلۡبَحۡرُ قَبۡلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَـٰتُ رَبِّی وَلَوۡ جِئۡنَا بِمِثۡلِهِۦ مَدَدࣰا (سورة الكهف) 107. Албатта, иймон келтирган ва яхши амалларни қилганларга Фирдавс жаннати манзил бўлгандир. 108. Унда абадий қолурлар ва ундан кўчишни истамаслар. 109. Сен: "Агар денгиз Роббим калималарига сиёҳ бўлса-ю, унга ўз мислича мадад келтирсак ҳам, Роббим калималари тугашидан олдин денгиз тугаб қолур", дегин. (Каҳф сураси)

٤٠. إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ ثَانِیَ ٱثۡنَیۡنِ إِذۡ هُمَا فِی ٱلۡغَارِ إِذۡ یَقُولُ لِصَـٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِینَتَهُۥ عَلَیۡهِ وَأَیَّدَهُۥ بِجُنُودࣲ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلۡعُلۡیَاۗ وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ (سورة التوبة) 40. Агар сизлар унга (Муҳаммадга) ёрдам бермасанглар ҳам, унга Аллоҳ аниқ ёрдам беради. Ҳақни тан олмаган-кофирлар уни икки кишининг бири қилиб (Маккадан) чиқиб кетишга мажбур қилиб қўйишган эди, ўшанда у иккаласи ғорда эканида ҳамроҳига: “Қайғурма! Аллоҳ биз билан!”, деган. Шунда Аллоҳ унга хотиржамлик берган. Сизлар кўрмайдиган қўшинлар билан (Бадрда) уни қувватлантириб ҳам қўйган. (Шу билан) У оятларни тан олмаган-кофирларнинг сўзини ерга урди. Аллоҳнинг сўзи – у энг олийдир. Аллоҳ доимо ғолиб ва устундир, тўғри қарор берувчидир. Табва сураси